Ένα χωριό κυριολεκτικά πεταγμένο κάπου στην Πάφο…Μια Κυριακάτικη εξόρμηση πριν από περίπου ένα χρόνο το οποίο έκανα για λογαριασμό του 24h μου προκάλεσε τόσο πόνο βλέποντας μια πανέμορφη περιοχή στο έλεος του θεού. Εγκαταλελειμμένο από όλες τις απόψεις αν και η μαγεία του τοπίου στο χωριό Λαπήθιού σε παραπέμπει σ’ άλλες δεκαετίες. Μια ταμπέλα της δεκαετίας του 70 στρογγυλή αναγράφοντας 30 μίλια, σπίτια μισογρεμισμένα, στο βάθος ένα βοσκός να προσπαθεί να μαζέψει τα γίδια και’ γω απελπισμένα να ψάχνω για ένα καφέ. Αποτέλεσμα τίποτα.
Το οδοιπορικό συνεχίζεται μόνο και από πείσμα…χωματόδρομοι, κάτσαρα, κοπριά αγελάδων, στέγες σπιτιών με αμιαντότσιγγους ως γνωστό καρκινογόνοι για την υγεία του ανθρώπου και το πιο σημαντικό στους στύλους της ΑΗΚ δεν υπήρχε λάμπες για φωτισμό.
Οπότε το οδοιπορικό έπρεπε να ολοκληρωθεί σύντομα…αν με έπιανε σκοτάδι πολύ πιθανόν να γκρεμιζόμουν από κανένα βουνό καθώς υπάρχουν πολύ επικίνδυνες στροφές.
Κατοικήσιμα σπίτια γύρω στα 20 και τα υπόλοιπα 30 ετοιμόρροπα με ποντίκια να περιφέρονται και τον κίνδυνο οι κάτοικοι να προσβληθούν από τύφο να παραμονεύει…Εξήντα άτομα που δεν μένουν μόνιμα εκεί. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε;
Μην τολμήσετε καν να σκεφτείτε να πείτε νερό από την βρύση σπιτιών – δεν υπάρχει υδροδότηση. Πλησίασα ένα ντεπόζιτο νερού – γεμάτο λάσπες και βρωμιές…ακάλυπτο και η δυσοσμία ανυπόφορη.
Στον δρόμο βλέπω ένα κύριο γύρω στα 55 να καθαρίζει το δρόμο απλά και μόνο για να καταφέρει να μπει στην είσοδο του σπιτιού του. Τον ρωτώ με ειρωνικό ύφος γιατί τα νεύρα είχαν χτυπήσει κόκκινο αφού ήμουν χωρίς νερό και καφέ ώρες σ’ ένα χωριό που βρισκόταν σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την Πάφο και 30 χιλιόμετρα από το Λατσί.
Κατεβαίνω συστήνομαι και πριν ρωτήσω οτιδήποτε με συμβουλεύει να φύγω πριν πέσει το σκοτάδι για την δική μου ασφάλεια. “Το πιο κοντινό χωριό είναι το Καναβιού γεμάτο στροφές και κατηφορικός”, εκεί κάτι θα βρεις μου λέει. Πολύ κοντά βρίσκεται ο φράκτης Ασπρογιάς Καναβιού και τον ρωτώ γιατί δεν γίνεται υδροδότηση από εκεί προς το χωριό, για να πάρω την απάντηση: «Νικολέτα ψάξτο και όταν βρεις τις απαντήσεις και έλα ξανά από δω να μας πεις τι γίνεται».
Μένω στην περιοχή μέχρι τις έξι το απόγευμα από πείσμα…Εικόνες βγαλμένες από ταινία τρόμου… Τα πάντα θεοσκότεινα παρέα με νυχτερίδες και κουκουβάγιες. Την έκανα άρων- άρων μην έχω άλλα γιατί οι «μαγκιές θέλουν καθαρή έξοδο» .
Να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι της περιοχής που επιλέγουν να μένουν είτε τα Σαββατοκύριακα είτε στις διακοπές ή αργίες πληρωνόμουν ενοίκιο το οποίο έχει αυξηθεί χωρίς καμία ενημέρωση.
Κατά διαστήματα έχουν σταλεί επιστολές προς την Επίτροπο Διοικήσεως, στον Έπαρχο Πάφου και στην Επιτροπή Τουρκοκυπριακών Υπηρεσιών Πάφου και όλοι βρίσκονται εν αναμονή στο ακουστικό…