Στις 15 Μαρτίου 2013 μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις γεμάτες ένταση στις Βρυξέλες, αποφασίστηκε κούρεμα καταθέσεων 6,5% μέχρι τις €100.000 και 9,5% για τις καταθέσεις από τις €100.000 και άνω σε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
Αυτά τα μάθαμε ξημερώματα και κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει και να σώσει ότι μπορούσε…Ανεργία, αυτοκτονίες, ληστείες για ένα κομμάτι ψωμί (ακόμα και σε αμάξια παρκαρισμένα έξω από σχολεία) και μετά τα fashion show σε πρεσβείες για περισυλλογή χρημάτων, οι προσφορές σε απορρυπαντικά και χαρτιά τουαλέτας, «φιλαρμονικές» να διοργανώνουν συναυλίες όπου τα «καθαρά» έσοδα θα πήγαιναν σε οικογένειες που δεν είχαν να φάνε.
Επίδειξη από τους ισχυρούς και κινήσεις χωρίς ουσιαστικούς λόγους κυρίως για τα μάτια του κόσμου: Φιλανθρωπίες για το θεαθήναι και όχι από πραγματική αγάπη για το συνάνθρωπό τους.
Φιλανθρωπία της (συν)ενοχής μέσω εκστρατειών και events από τράπεζες που την ίδια ώρα έκαναν πλειστηριασμούς, νομικοί που έστελναν στη φυλακή κυρίως άντρες χωρισμένους γιατί δεν μπορούσαν να δώσουν διατροφές… και παράλληλα μας ζητούσαν να «ταΐζουμε» την ελίτ των «πεινασμένων επιχειρηματιών».
Και μετά φιλανθρωπία για ένα ιό ασυμπωτικό (!!!) που σκότωσε 18 Κύπριους, που νέοι έβαλαν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, που κουτσουρεύτηκαν οι μισθοί χιλιάδων, που μας εξάντλησαν με τις συμβουλές που έδιναν και μετά αναιρούσαν, με ηλικιωμένους που έπαθαν και παθαίνουν θερμοπληξία, αφού ο covid-19 πλέον κρύβεται σε κλιματιστικά… Και να που πάλι άνθρωποι πεινάνε.
Ανέκδοτο για κλάματα όταν κάποιοι παίζουν με τον πόνο όσων υποφέρουν. Η φιλανθρωπία γίνεται με τις αγνότερες προθέσεις και ΜΟΝΟ.
Ζούμε στην εποχή των social. Κανένας βαθμός δυσκολίας να δει κανείς τα άδεια ψυγεία, οικογένειες να ζητούν ένα ζευγάρι παπούτσια για τα παιδιά τους και γάλα για νεογέννητα.
Γνωρίζω τις προσεγγίσεις που προσδιορίζουν απόλυτα την ουσία της έννοιας της φιλανθρωπίας χωρίς την παρουσία μοντέλων, Influencer, «διαφημίσεων» με ανταλλαγές …Ξέρω όμως μια Γιώτα, ένα Γιώργο, ένα Βασίλη,μια Sally…Ξέρω μηχανισμούς και οργανώσεις που δεν χρηματίζονται για να βοηθήσουν έναν άνθρωπο…
Ως μάνα, ως γυναίκα, ως οικοκυρά και ό,τι άλλο με προσδιορίζει σ’ αυτή την κοινωνία που γεννήθηκα δηλώνω ότι όσα έδωσα – έδωσα, στο όνομα ενός θανατηφόρου ιού και μιας καραντίνας 70 ημερών.
«Τάισα» ήδη αρκετούς ξεμένοντας από ρευστό όπως και άλλοι χιλιάδες συμπολίτες μου. Οπότε δεν θα αγοράσω σκόνη πλυντηρίου όπου τα 3 σεντ θα πάνε για φιλανθρωπικό σκοπό, ούτε ένα μπουκάλι κρασί με 5% έκπτωση για τον ίδιο λόγο…γιατί «κύριοι» την ώρα που τρώτε με τα «χρυσά κουτάλια», το δικό μου κινητό και άλλων συναδέλφων μου γεμίζει με μηνύματα που ζητάνε βοήθεια και δυστυχώς δεν μπορώ να τους συμβουλεύσω να αγοράσουν ένα γιαούρτι ένα συν ένα για να βοηθήσουν τον γείτονα…
Τα γελοία μάρκετινγκ με τις αγουροξυπνημένες τηλεπερσόνες που λούζονται με οικολογικά σαμπουάν και την ίδια ώρα τσιτώνονται με botox και αποκτούν μακριά μεταξένια μαλλιά μέσα σ’ ένα βράδυ με την τεχνική των hair extensions, δεν μας πείθουν (δεν ζούμε στο Αμέρικα για όνομα), ούτε τα όμορφά κοριτσάκια που πίνουν γαλατάκια και χυμούς φρέσκους και τα βράδια λιώνουν στο αλκοόλ…Η αξία του influencer marketing και η απίστευτη δυναμική του, αλά κυπριακά μπορεί να «κάψει» το προϊόν σας…οπότε σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και όχι έχετε ΔΩΣΤΕ, γιατί μια μέρα το χαρτονόμισμα που κρατάτε και καταγράφετε στα λογιστικά σας βιβλία δεν έχει καμιά αξία, αν δεν το ταράξετε λιγάκι.
Ps: Ο άπληστος θεωρεί ότι η ζωή «ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ», ενώ παράλληλα ο φόβος του θανάτου που τον κυριεύει, τον οδηγεί στην εμμονή συλλογής οικονομικών αγαθών ως αντάλλαγμα για την αιώνια ζωή…
Editorial: Νικολέτα Χρήστου
