Βρίσκεται κτισμένο σε νοτιοανατολική πλαγιά της οροσειράς Τρόοδος, σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων νοτιοδυτικά της Λευκωσίας. Το χωριό σήμερα έχει σχεδόν ερημώσει και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 3 κατοίκους. Σε αυτό οδηγούν δύο δρόμοι, ένας από την Κλήρου και ο άλλος από το Καλό Χωριό Ορεινής.
Το Φικάρδου καθώς και τα γύρω χωριά ιδρύθηκαν από κατοίκους των κατά καιρούς λεηλατημένων παράκτιων πόλεων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα βουνά για ασφάλεια. Οι δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, αναπόφευκτα οδήγησε σε σχηματισμούς φατριών υιοθετώντας έτσι και το νόμο της μαχαίρας ως επίλυσης διαφορών.
Λόγω του ότι η τοποθεσία ήταν γνωστή ως τα λημέρια των φυγάδων – “φυγά Ανδρον”, η κοινότητα κατέληξε να είναι γνωστή ως Φικάρδου. Αν και το χωριό δεν καταγράφεται να υπήρξε φέουδο κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ούτε και κατά τη διάρκεια της ενετικής περιόδου, ωστόσο κρατικοί ερευνητές ιστορίας ταυτίζουν το όνομα του χωριού με το όνομα ενός ενετού συμβολαιογράφου του Θωμά Φικάρδος, στα τέλη του 15ου αιώνα.
Ο θρύλος
Φημολογείται ότι η συμμορία ενός Σίμωνα αφού δολοφόνησαν τον Ρήγα της Κύπρου, κρύφτηκαν στο Φικάρδου και στη συνέχεια διέφυγαν στο εξωτερικό. Εκεί έθαψαν και τον κλεμμένο θησαυρό, με το αίνιγμα ότι ο θησαυρός είναι κρυμμένος εκεί που η σκιά της βουνοκορφής δείχνει την 160η μέρα του χρόνου.
Μια «Αίγια» ξαναδίνει ζωή
Η “Αίγια Φούξια” γνώρισε υψηλή αποδοχή από το κοινό (σύμφωνα με την εταιρεία μετρήσεων AGB Cyprus, το τελευταίο επεισόδιο της πρώτης σεζόν κατέγραψε μέσο τηλεμερίδιο 68%) αλλά και από τον Τύπο, όπου τα γυρίσματα έγιναν στο εγκαταλελειμμένο σχεδόν χωριό. Έκανε πρεμιέρα στις 6 Οκτωβρίου από ΑΝΤ1 Κύπρου το 2008-2010, με σκηνοθέτη τον Νικόλα Κουμίδη και το συγγραφικό δίδυμο Λώρη Λοϊζίδης – Χριστιάνα Αρτεμίου.
Σήμερα το χωριό
Στο χωριό Φικάρδου δεν υπάρχουν αυτόχθονες κάτοικοι. Συνήθως, τα καλοκαίρια, οι ιδιοκτήτες των σπιτιών επιστρέφουν για ολιγοήμερες διακοπές ενώ υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν το χωριό τον χειμώνα παρά το τσουχτερό κρύο για να απολαύσουν την όμορφη θέα που προσφέρουν οι κατάλευκες βουνοκορφές του Τροόδους. Στο χωριό καλλιεργούνταν αμυγδαλιές, δημητριακά, αμπέλια από τα οποία παρασκεύαζαν κρασί και ζιβανία και ελιές από τις οποίες έβγαζαν λάδι. Οι άντρες του χωριού επιδίδονταν σε εργασίες όπως το όργωμα, το θέρισμα και το αλώνισμα. Οι γυναίκες με την σειρά τους ύφαιναν με τους αργαλειούς τα ρούχα της οικογένειας. Το Φοικάρδου έχει κηρυχτεί διατηρητέο και το 1987 τιμήθηκε με το βραβείο Europa Nostra.
Φωτό:Κωνσταντίνα Παύλου/Αρχείο ΑΝΤ1
