Στην πιο απλή και ειλικρινή εκδοχή του, το Martini αποτελείται από gin και βερμούτ, πιθανότατα μαζί με ένα ή δύο dash από bitters, και γαρνίρεται με μια ελιά ή μία φλούδα λεμονιού σε twist.
Από την άλλη, το όνομα ‘Martini’ θα το συναντήσουμε σε εκατοντάδες επιπλέον συνταγές ποτών (200 θα βρείτε σε αυτό το site), πολλές εκ των οποίων δεν έχουν καμία απολύτων σχέση με το ‘αληθινό Martini’. Στην πλειονότητά τους ωστόσο, ακόμη και αυτά τα ποτά σερβίρονται χωρίς πάγο στο εμβληματικό ποτήρι σε σχήμα V.
H ιστορία και οι ρίζες του Martini
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα cocktail, έτσι και με το Martini, οι ρίζες του χάνονται στον χρόνο. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μία εξέλιξη του Martinez, το οποίο με την σειρά του αποτελεί μία εξέλιξη του Manhattan.
Μεταξύ όμως και αυτών των ποτών υπάρχουν αρκετές ακόμη παραλλαγές και διαφοροποιήσεις οι οποίες εμφανίστηκαν κάπου ανάμεσα στο 1882 και το 1910, διαμορφώνοντας έτσι μία σειρά σχετικών ποτών από το Martini και το Marguerite, το Martine, το Martigny, το Martina, το Martineau και το Bradford a la Martini.
Στην συνέχεια, στην δεύτερη έκδοση του Bartender Manual (1888), βλέπουμε για πρώτη φορά την συνταγή του ‘Martini’, από τον Harry Johnson, με συστατικά το old tom gin, το γλυκό βερμούτ, το λικέρ curacao, το gum syrup, και τα Boker’s bitters, σερβιρισμένα με ένα twist από φλούδα λεμονιού. Μία παρόμοια συνταγή είδαμε και από τον Henry J. Wehmann, στο Bartender’s Guide του 1891, η οποία επίσης ζητά old tom gin και gum syrup.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως το Martini αποτελεί απλώς μία παραλλαγή του ονόματος του Marguerite, το οποίο πήρε το όνομά του από το ομώνυμο brand του βερμούτ που χρησιμοποιήθηκε ως συστατικό της συνταγής του ποτού. Η παλαιότερη γνωστή συνταγή του Marguerite, εμφανίζεται καταγεγραμμένη στο βιβλίο του Harry Johnson με τίτλο Bartender’s Manual που κυκλοφόρησε το 1900. Ο Tim Daly από την άλλη, στο Daly’s Bartenders Encyclopedia του 1903, παρουσιάζει μία συνταγή του Marguerite χωρίς το ανιζέ στοιχείο και την προτείνει φτιαγμένη με ίσα μέρη από gin και βερμούτ με νότες από πορτοκάλι που προέρχονται από το orange curacao, τα bitters και την φλούδα του πορτοκαλιού.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η βότκα άρχισε να κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος στην αγορά των ΗΠΑ και καθώς το gin συχνά περιγράφεται ως μία αρωματισμένη βότκα, δεν μας κάνει εντύπωση που την είδαμε ως συστατικό στο Dry Martini.
Ωστόσο ο James Bond του Ian Fleming ήταν τελικά εκείνος που έκανε διάσημο το ποτό, το οποίο μάλιστα επέμενε να ζητά ‘shaken, not stirred’.
Συνταγή
Classic Martini
Υλικά
- 6 cl τζιν ή βότκα
- 1 cl βερμούτ
Εκτέλεση
Ρίχνουμε τα υλικά σε mixing glass με πάγο, αναδεύουμε και σουρώνουμε σε παγωμένο ποτήρι του martini. Στολίζουμε με μια κορδέλα λεμονιού ή με μια ελιά.
