Διοίκηση Τάσεις

Έρευνα: Σε παραισθησιογόνα μανιτάρια ζούσαν τα στρουμφάκια…και τα άλλα “παραμύθια”!

Από τι ξύλο κατασκευάστηκε ο Πινόκιο; Ποια μανιτάρια είχαν μετατρέψει σε σπιτάκια τα Στρουμφάκια; Ο Woody Woodpecker ήταν αληθινός δρυοκολάπτης;

Υλικό για πτυχιακές εργασίες έγιναν πολλά στοιχεία των παραμυθιών, αλλά και των κινουμένων σχεδίων, για φοιτητές του Τμήματος Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι είναι βγαλμένα μέσα από τη φύση!«Από την αρχαία εποχή τα παραμύθια ήταν αποδεκτά και αρεστά στους ανθρώπους και στα παιδιά. Για παράδειγμα όπως θα δείτε και πιο κάτω τα Στρουμφάκια, αγαπούν τα «στρουμφόμουρα» που είναι τα γνωστά ριμπενάκια (Ribes sp.) αφού, ως δημιούργημα του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό, φύονται στη χώρα σε μορφή θάμνου. Τα σπίτια τους ήταν μανιτάρια του γένους Amanites που είναι συνήθως παραισθησιογόνα και δηλητηριώδη.

Στη σύγχρονη εποχή κυριαρχούν τα κινούμενα σχέδια και τα εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία συνδυάζουν τη φύση είτε με ανθρώπους, είτε με ζώα. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται με τις σκηνές στη φύση και στις περιπέτειες που συμβαίνουν μέσα σ’ αυτήν, γι’ αυτό τα περισσότερα παιδικά έχουν ως θέμα τη ζωή στο δάσος και γενικότερα στη φύση» εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Δασοπονίας και επιβλέπων των εργασιών, Γιώργος Φωτιάδης

.«Για παράδειγμα, ο Ταρζάν έχει ως κύριο θέμα τη ζωή και τη διαβίωση ενός παιδιού σε τροπικό δάσος και τα “Στρουμφάκια” είναι φανταστικά πλάσματα που ζουν σ’ ένα χωριό, μέσα στο δάσος, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον Δρακουμέλ» προσθέτει ο καθηγητής.Άλλα κινούμενα σχέδια, σύμφωνα με τον κ. Φωτιάδη, που έχουν ως θέμα τους τη φύση, είναι το «Μικρό μου πόνυ» που είναι για μικρά αλογάκια, γνωστά ως πόνυ, που έχουν μαγικές ιδιότητες και προστατεύουν το δάσος και η «Κοκκινοσκουφίτσα», η οποία, θέλοντας να βοηθήσει την άρρωστη γιαγιά της, μπήκε στο δάσος όπου είχε συνάντηση με έναν λύκο.

Από ξύλο καρυδιάς ο Πινόκιο

Όπως καταγράφει στην πτυχιακή του ο Μανώλης Μαρκαντωνάκης, ο Πινόκιο είναι ένας ξύλινος κούκλος, που από τη στιγμή της γέννησής του φανερώνει την ξεχωριστή προσωπικότητά του: Είναι ταυτόχρονα ώριμος και ανώριμος, πονηρός και αφελής, μικρόψυχος και μεγαλόψυχος, δραστήριος και τεμπέλης, και παρά το ξύλινο σκαρί του είναι ένα παιδί που ζει και ονειρεύεται σαν τόσα άλλα.«Το ξύλο από το οποίο φτιάχτηκε ο Πινόκιο είναι η καρυδιά. Πιθανότατα το είδος καρυδιάς που χρησιμοποιήθηκε είναι η Juglans regia που εμφανίζεται στην Ιταλία.

Η κατεργασία του ξύλου της καρυδιάς είναι εύκολη, τόσο με χειροκίνητα εργαλεία, όσο και με μηχανές. Χαρακτηρίζεται ως ξύλο εύκολο στην κοπή. Ίσως γι’ αυτό ο Τσεπέτο χρησιμοποίησε αυτό το είδος ξύλου» σημειώνει ο κ. Μαρκαντωνάκης.Βέβαια, όπως επισημαίνει, το ξύλο καρυδιάς ξηραίνεται μάλλον αργά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το παραμύθι όπου ο Πινόκιο πήρε αμέσως ζωή με τη βοήθεια νεράιδας.

Ωστόσο, ο κ. Μαρκαντωνάκης συμπεραίνει ότι οι φυσικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι αυτές που μπορεί να ώθησαν τον Τζεπέτο σε αυτήν την επιλογή. Η λεπτή υφή του καθώς και η σκληρότητα που έχει το ξύλο καρυδιάς, είναι οι κυριότεροι παράγοντες που του εξασφαλίζουν έξοχα ξυλόγλυπτα και τορνευτά. Τα βερνίκια εφαρμόζονται εύκολα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επιφάνειες τέλειας όψης.«Σαν έξοχος γλύπτης, ο Τζεπέτο ήθελε να φτιάξει μία κούκλα που θα του κάνει παρέα, αλλά να είναι εύκολο στο να την κατασκευάσει. Έτσι και χάρη στα χαρακτηριστικά της καρυδιάς κατάφερε να φτιάξει μία ξύλινη κούκλα που ήταν πανομοιότυπη με μικρό παιδάκι» καταλήγει η πτυχιακή.

Τι έφαγε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και πού μένουν τα Στρουμφάκια;

Γνωστά είναι τα παραμύθια όπου τα μανιτάρια παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Στο παραμύθι του Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον (Λιούις Κάρολ) «Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» περιγράφεται ένα τέτοιο μανιτάρι, που, αναμφίβολα, σύμφωνα με όσα περιγράφει ο Θανάσης Πανογεώργος στην πτυχιακή του, είναι το παραισθησιογόνο Amanita muscaria. «Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους λόγους που η Αλίκη μπαίνει στη χώρα των θαυμάτων είναι η κατάποση του συγκεκριμένου μανιταριού» τονίζει.

Τα Στρουμφάκια, για τον Σπύρο Μπαλά, αγαπούν τα «στρουμφόμουρα» που είναι τα γνωστά ριμπενάκια (Ribes sp.) αφού, ως δημιούργημα του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό, φύονται στη χώρα σε μορφή θάμνου.«Τα σπίτια τους ήταν μανιτάρια του γένους Amanites (που είναι συνήθως παραισθησιογόνα και δηλητηριώδη) ενώ παλεύουν με διάφορα στοιχεία της φύσης (χιονιά, νερό, κάνουν φράγματα) που γενικά θυμίζουν αρκετά την ελληνική μυθολογία» υπογραμμίζεται στη πτυχιακή του κ. Μπαλά.

Δεν μοιάζει με αληθινό δρυοκολάπτη ο Woody Woodpecker!

Από τα πιο γνωστά κινούμενα σχέδια είναι ο Woody Woodpecker («Γούντι ο Tρυποκάρυδος»), που, σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Καραπλιό, είναι πιθανόν βασισμένος σε αληθινούς δρυοκολάπτες.«Είναι γνωστό ότι το κινούμενο σχέδιο δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός από δρυοκολάπτες, πράγμα διόλου τυχαίο. Ο δρυοκολάπτης που αντιπροσωπεύει τον ήρωα του κινούμενου σχεδίου έχει σίγουρα κόκκινο λοφίο. Το σώμα του Woody είναι χρώματος μπλε, πράγμα που όμως δεν εμφανίζεται σε κανέναν δρυοκολάπτη στη φύση, επομένως ο μόνος τρόπος εύρεσης ομοιότητας του Woody στη φύση είναι το κόκκινο λοφίο» υποστηρίζει στην πτυχιακή του. «Πιθανότατα, λοιπόν, χρησιμοποιήθηκε κόκκινο χρώμα επειδή είναι εντυπωσιακό, και, ειδικά για την εποχή, θα ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες αποτυχίας της σειράς» διευκρινίζει ο κ. Καραπλιός.

Τα τοξικά μανιτάρια των καρτούν

Η αμανίτα μουσκάρια σας είναι πολύ γνωστή. Υπάρχει σε κάθε εικονογράφηση παραμυθιού που αφορά στα ξωτικά. Πάνω σε ένα τέτοιο είχε ξαπλώσει και η κάμπια από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», γι’ αυτό ίσως όταν το δοκίμασε η μικρή άρχισε να ψηλώνει και να κονταίνει. Σε τέτοια μανιτάρια ζούσαν και τα στρουμφάκια, τουλάχιστον στην εκδοχή του κόμικ.

Είναι αυτό το τόσο όμορφο μανιτάρι, το κόκκινο με τις άσπρες βούλες, που όλοι ζωγραφίζουν όταν θέλουν να φτιάξουν μανιτάρι. Επιστημονικά λέγεται το «αγαρικό της μύγας», επειδή πιστεύεται ότι σκοτώνει τις μύγες (αλλά αυτό είναι μύθος).

Η αμανίτα μουσκάρια είναι πιθανότατα το αρχαιότερο ενθεογόνο της ανθρωπότητας. Οι μελετητές το ταυτίζουν με τη «σόμα», το ιερό φυτό των Άριων που έγραψαν τα Rig-Vedas πριν εισβάλλουν στην Ινδία –και στην Ευρώπη. Μετά τις Βέδες δεν υπάρχει καμία αναφορά στα θρησκευτικά κείμενα των Ινδών για το σόμα, αναφέρει το sanejoker.

Ο Robert Wasson δίνει μια πολύ πιθανή εξήγηση:

Η Α. Μουσκάρια φυτρώνει μόνο κάτω από έλατα, πεύκα, σημύδες και βελανιδιές. Οι Άριοι (Ινδοευρωπαίοι) πιστεύεται ότι προέρχονται από τις περιοχές βόρεια του Καυκάσου. Όταν κατέβηκαν στην Ινδία δεν υπήρχαν πια σημύδες, οπότε δεν υπήρχε και σόμα!

Η Α. μουσκάρια ήταν πολύ δημοφιλής στη Σιβηρία –και όχι μόνο ανάμεσα στους σαμάνους.

Περιηγητές του 18ου αιώνα περιγράφουν τα μεγάλα γλέντια που έκαναν οι πλούσιοι της περιοχής με αλκοόλ και μανιτάρια.

Γιατί οι πλούσιοι; Μία αμανίτα κόστιζε όσο ένας τάρανδος! Και ακούστε τώρα το πιο παράξενο και αηδιαστικό (καθώς και τον καλύτερο τρόπο να πάρετε μουσκάρια, αν έχετε τα κότσια).

Αυτό το μανιτάρι είναι ελαφρά τοξικό. Όμως η ουσία που προκαλεί τη μέθη δεν καταστρέφεται όταν περνάει μέσα από το σώμα.

Οι σαμάνοι, λοιπόν, συνήθιζαν να ταΐζουν τους τάρανδους με αμανίτες (που τις έτρωγαν με μεγάλη ευχαρίστηση) και μετά να πίνουν τα ούρα τους.

Περνώντας μέσα από το σώμα του ζώου το «σόμα» φιλτραριζόταν, έχανε τις τοξικές του ιδιότητες κι οι σαμάνοι απολάμβαναν τα οφέλη της μέθεξης χωρίς παρενέργειες.

Αυτό το ήξεραν και οι κοινοί θνητοί. Έχουμε τη μαρτυρία του Άγγλου μυθιστοριογράφου Oliver Goldsmith, το 1762, που μας λέει:

«[…] Οι φτωχοί, που δε διαθέτουν αρκετά ανταλλάγματα για να τα προμηθευτούν από πρώτο χέρι, αλλά αρέσκονται στην παραζάλη των μανιταριών όσο και οι εύποροι, μαζεύονται έξω από τις καλύβες των δεύτερων όταν γίνεται κάποια γιορτή και περιμένουν πότε θα βγει κάποιος, άντρας ή γυναίκα, για να τρέξουν με ένα ξύλινο δοχείο στα χέρια να περισυλλέξουν αυτό το ευγενές υγρό, καθώς βγαίνει ζεστό και ελάχιστα αλλαγμένο από το φιλτράρισμα που υπέστη, διατηρώντας όλη τη μεθυστική του δύναμη.»

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Subscribe to our Newsletter. Let's stay updated!

Related posts

Παγωτό: Τι μπορείς να πάθεις αν τρως ένα κάθε μέρα;

Taste and Hospitality

Η καθημερινή λίστα εργασιών για τη διαχείριση της φήμης του ξενοδοχείου σας

Taste and Hospitality

Μας τα φέρνουν όλα σιγά σιγά: Άνοιξε το πρώτο σούπερ μάρκετ χωρίς ταμεία

Taste and Hospitality

Αφηστε ενα σχολιο

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στην ιστοσελίδα μας.
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Αποδοχή Μάθε περισσότερα

error: Content is protected !!