Μια παράξενη ηρεμία επικρατεί στην νυχτερινή ζωή της Κύπρου. Πολλά από τα στέκια που έσφυζαν από ζωή και κίνηση πέρσι τέτοιο καιρό, παρουσιάζουν αισθητή μείωση λόγω των έντονων ανησυχιών που δημιουργεί η εξάπλωση των κρουσμάτων του κορωνοϊού. Θα ήθελα να ήταν Σάββατο βράδυ, να βγω έξω, να καθίσω σε ένα σκαμπό, να κρατάω το ποτό μου και να ακούω live μουσική από ερμηνείες καλλιτεχνών και να ταξιδεύω. Το συγκρότημα «Ονειροβάτες», άρχισε να δραστηριοποιείται το 2013. Μια παρέα φίλων δημιουργούν μια μπάντα. Στην αρχή ξεκίνησε σαν χόμπι για την παρέα και όταν βρέθηκαν οι στίχοι και η μουσική, όλο το δημιούργημα πήρε σάρκα και οστά. Με το μέλος του συγκροτήματος Γιάννη Γρηγορίου, μας δένει μια «καρμική» και δυνατή φιλία. Σχεδόν σε κάθε επαγγελματική του διαδρομή θα βρεθώ στην πρώτη θέση για να απολαύσω τα τραγούδια που ερμηνεύει. Μαζί του ο Κύπρος Χατζηλοϊζου στο Μπάσο και ο Χρίστος Κωνσταντίνου στα ντραμς, Κωνσταντίνος Ευθυμίου κιθάρα.
Ανάμεσα σε άλλα και οι μπάντες και κατά συνέπεια οι μουσικές σκηνές βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο εν μέσω πανδημίας. Ένα τσουνάμι πρωτοφανές, η νυχτερινή ζωή πλήττεται με ανυπολόγιστο κόστος. Απεγνωσμένοι όλοι τους αναζητούν μία χείρα βοηθείας. ,
Πόσο έχουν επηρεάσει τα διατάγματα την νυχτερινή ζωή της χώρας;
Γενικά όλη η ιστορία με την πανδημία έχει επηρεάσει τον τρόπο ζωής μας . Δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα νυκτερινής διασκέδασης. Ο κόσμος είναι γενικά τρομαγμένος και κουμπωμένος. Άλλοτε είναι θυμωμένος ιδιαίτερά οι νεότερες γενιές που νοιώθουν πιο έντονα την ανάγκη να βγουν να διασκεδάσουν το βράδυ. Πάντως σε κάθε περίπτωση έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό η νυκτερινή ζωή. Τους καλοκαιρινούς μήνες σε εξωτερικούς χώρους ανέβηκαν κάποιες μουσικές παράγωγες. Θεωρώ ότι τα πράγματα το χειμώνα θα γίνουν δυσκολότερα με τους κλειστούς χώρους, σε σημείο που ελάχιστες μουσικές σκηνές θα επιβιώσουν με όλους αυτούς τους περιορισμούς, χωρίς να λέμε ότι δεν είναι αναγκαίοι. Το θέμα είναι ότι μια μουσική σκηνή για να δώσει βήμα σε ένα καλλιτέχνη/ες θα πρέπει να επιβιώνει οικονομικά. Άρα αν δεν μπορεί να σταθεί οικονομικά λόγω περιορισμών σε εισιτήρια και κλτ, τότε μοιραία τα πράγματα θα οδηγηθούν στην καταστροφή. Εμείς σαν συγκρότημα έχει εννέα μήνες να παίξουμε κάπου και νομίζω θα περάσουν και άλλοι μήνες, μέχρι να μπορέσουμε να φιλοξενηθούμε σε μια σκηνή.
Οι μουσικές σκηνές είναι ο πνεύμονας της νυχτερινής διασκέδασης. Μπορούν οι καλλιτέχνες να μένουν σε «αδράνεια»;
Είναι πολύ δύσκολο ειδικά για τους καλλιτέχνες γιατί εκτός από ότι από τη φύση τους είναι ευαίσθητα άτομα, θέλουν να εκφράζονται να έχουν την επαφή με τον κόσμο και αν θέλεις να εισπράττουν το χειροκρότημα και το μπράβο. Δεν μπορούν να παραμένουν σε αδράνεια, γιατί είναι και βιοποριστικό το θέμα. Δηλαδή εκτός από το καλλιτεχνικό κομμάτι, είναι και εργασία κακά τα ψέματα, για αρκετούς και άρα η αδράνειά ας πούμε ότι σκοτώνει την τέχνη. Δεν παράγεται τέχνη αν δεν κάνεις live, το αντίθετο, αλλά ειδικά για τη μουσική, αν δεν μπορείς να εξασφαλίσεις τα προς το ζην, ώστε να συνεχίσεις τότε αναγκαστικά θα ασχοληθείς με κάτι άλλο. Τα πάντα στη ζωή χρειάζονται ισορροπία για να λειτουργήσουν σωστά. Η αδράνεια δεν είναι ισορροπία και μοιραία επηρεάζει την τέχνη.
Έχετε κάνει σημαντικές συνεργασίες όλα αυτά τα χρόνια.
Επιδίωξη μας όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να κάνουμε συνεργασίες με σκοπό τα τραγούδια μας να φτάσουν σε όσο περισσότερα αυτιά. Πέραν δηλαδή από το διαδίκτυο επιδιώξαμε και παίζαμε με συγκροτήματα τα από την Ελλάδα, τα οποία ήταν δημοφιλή στην Κύπρο με τα όποια ταιριάζαμε αισθητικά. Έτσι η πορεία μας έφερε να παίξουμε με «Υπόγεια ρεύματα», «Γυμνά καλώδια», «Magic De Spell». Ειδικά με τους τελευταίους παίξαμε αρκετές φορές. Έχουμε γίνει φίλοι είναι καταπληκτικά παιδιά πολύ σωστοί καλλιτέχνες. Αρκετές φορές ζητάμε τις συμβουλές τους και μας τις δίνουν απλόχερα. Πρόσφατα έχουν κυκλοφορήσει και ένα καταπληκτικό αντιρατσιστικό τραγούδι το «Είμαι». Είμαστε πραγματικά ευτυχής που τους γνωρίσαμε.
Έχω ακούσει το demo ενός νέου σας τραγουδιού. Δείχνει μια μελετημένη δουλειά και αναρωτιέμαι αν πρέπει και άλλοι καλλιτέχνες αν πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα σας και να εκμεταλλευτούν το χρόνο για δημιουργία;
Κοίταξε εμείς το εκμεταλλευτήκαμε ηχογραφώντας νέα τραγούδια τα οποία όμως είχαν ήδη γραφτεί και τα οποία θα κυκλοφορήσουμε σιγά σιγά. Αλλά τουλάχιστον σε εμάς σαν συγκρότημα δεν δούλεψε αυτό που λέμε ότι οι περισσότερες τέχνες αναπτύχτηκαν σε περιόδους πολέμων και κρίσεων!
Ήταν μια περίοδος αγωνίας και φόβου και εγκλεισμού, που πολλές φορές δεν είχαμε όρεξη ούτε να πιάσουμε την κιθάρα στα χέρια μας. Βέβαια αυτό αφορά εμάς, άλλοι το βιώνουν διαφορετικά. Πριν λίγο καιρό έβλεπα ας πούμε ότι οι Rolling Stones κυκλοφόρησαν τραγούδι εν μέσω πανδημίας με θέμα που είχε σχέση με το τι περνούσαμε το καιρό του lockdοwn, το «Ghost town».
Σ’ ότι αφορά το τραγούδι «Βεγγαλικά» να σου πούμε ότι εμπνευστήκαμε από ένα βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου, το οποίο ουσιαστικά σε προτρέπει να ζήσεις την κάθε μέρα, σαν να είναι η τελευταία. Να μην αναβάλλουμε κάτι για αύριο και να μην μετατρέπουμε τα όνειρα μας σ’ ένα τεράστιο νεκροταφείο στα θέλω μας. Να μη δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα υλικά αγαθά τα οποία δεν είναι η αληθινή ζωή. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι η πανδημία μας δίδαξε όλα τα πιο πάνω και είναι διαβολική ή αν θέλεις σύμπτωση να κυκλοφορήσει αυτό το τραγούδι εν μέσω πανδημίας!
Έχω νοιώσει πολλές φορές την ανάγκη να βρεθώ σε μια μουσική σκηνή. Μου λείπει πολύ
Και σε ποιον δεν λείπει. Πάντα ο κόσμος θα έχει την ανάγκη να βγει έξω το βράδυ να ακούσει μουσική να τα πιει με παρέα. Το θέμα είναι ότι αυτό θα γίνει όταν ο κόσμος νοιώσει ότι είναι πλέον ασφαλής. Όταν γίνει αυτό νομίζω από την στέρηση την τωρινή, θα υπάρχει πολλή ζωή στα μαγαζιά. Απλά πιστεύω ότι θα πάρει χρόνο για να βγουν καινούργια μαγαζιά γιατί οι υφιστάμενες σκηνές θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν. Είναι αυτό που τραγουδάει ο Παπακωνσταντίνου: «Όλα γυρίζουν ξαναγυρίζουν λειώνουν τελειώνουν και ξαναρχίζουνε…» Γιατί βρε Νικολέτα το ξέρεις καλά, η ζωή κάποτε θα βρει το δρόμο της ξανά, ελπίζουμε μόνο οι «απώλειες» να μην είναι μεγάλες.
