Ο Ορέστης Μακρής ήταν ο ηθοποιός που ενώ δεν έπινε γουλιά αλκοόλ ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία των μεθυσμένο. Ο Ορέστης Μακρής ήταν ο Χαράλαμπος στην ταινία «Ο Μεθύστακας», ο Λυκούργος Μπέκος στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή» και ο γυμναστής Γκίκας στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο».
Ο ηθοποιός πέθανε τον Ιανουάριο του 1975. Έγινε γνωστός στο κοινό κυρίως μέσα από ρόλους του μεθύστακα αν και στην πραγματικότητα μισούσε το αλκοόλ και έπινε σπάνια. Ωστόσο, ήταν τόσο καλός ηθοποιός που ενσάρκωσε με επιτυχία τον μεθυσμένο από την αρχή της καριέρας του.
Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1898 και τα πρώτα χρόνια της ζωής του αφοσιώθηκε στο τραγούδι. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και έκανε το ντεμπούτο του ως τενόρος το 1925 στον θίασο της Ροζαλίας Νίκα. Ο άνθρωπος που τον παρακίνησε να ασχοληθεί με την υποκριτική ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης, ο οποίος τον είδε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας να μιμείται τον μεθυσμένο, σύμφωνα με πληροφορίες του eninerotiko.
Τότε ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι, όπου έπαιζε τον μεθυσμένο τραγουδώντας το τραγούδι «Τους μπεκρήδες και αν δικάσουνε, άδικα θα τους κρεμάσουνε».
Ορέστης Μακρής : Ξεχώρισε σε κωμικούς ρόλους
Το χιούμορ του ξεχώρισε αμέσως, γι’ αιτώ αναλάμβανε κυρίως κωμικούς ρόλους. Όπως έλεγε ο ίδιος, όσο πιο λιτά ερμηνεύσεις έναν κωμικό ρόλο, τόσο πιο αστείος θα βγει.
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1931 με την ταινία “Ο μάγος της Αθήνας”. Ακολούθησε η συμμετοχή του στις ταινίες “Ο μεθύστακας” και ο “Γρουσούζης”.
Ξεχωριστές ήταν και οι ερμηνείες του στις ταινίες “Αμαξάκι” του Ντίνου Δημόπουλου και “Κάλπικη Λίρα” του Γιώργου Τζαβέλλα, όπου ανέλαβε δραματικούς ρόλους. Όταν ο Δημήτρης Χορν είδε την ταινία “Αμαξάκι”, ενθουσιασμένος με την ερμηνεία του του έγραψε: «Είσαι ένας μεγάλος ηθοποιός και ο μοναδικός στον Ελληνικό Κινηματογράφο».
Με ρόλους που αποτελούν σήμερα αντικείμενο δραματικής μελέτης, ο σοβαρός, λιγομίλητος και πάντοτε αυστηρός «μεθύστακας» Ορέστης Μακρής δεν έπινε ποτέ αλκοόλ, απορώντας με αυτό το γεμάτο καλοσύνη βλέμμα του για την ταύτισή του με τον ρόλο που τον ανέδειξε.
Ταλαντούχος και αγαπητός σε όλους, ο λαϊκός άνθρωπος της διπλανής πόρτας και πρότυπο σωστό θεατρικής μελέτης ήταν πάντα ένα μεγάλο πειραχτήρι της ζωής.
Η καριέρα του στον κινηματογράφο διήρκεσε τρεις δεκαετίες, κατά τις οποίες έπαιξε σε περισσότερες από 40 ταινίες. Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου στο σπίτι του στο Χαλάνδρι σε ηλικία 77 ετών.
