Εφοδιαστική Αλυσίδα Προιόντα

Εποχικότητα Ιανουαρίου: Τι καλό μας φέρνει ο πρώτος μήνας του χρόνου;

Σέλινο

Το σέλινο είναι ένα από τα πιο γνωστά αρωματικά βότανα που χρησιμοποιούμε στην κουζίνα μας. Είναι διετές φυτό, με λείο σκουπράσινο βλαστό, γυαλιστερά φύλλα και μικρά ανθάκια. Οι σπόροι του είναι το ίδιο αρωματικοί αλλά πιο πικροί και καυστικοί στη γεύση. Το ύψος του φτάνει τα 90 εκατοστά.

Πολλαπλασιάζεται με σπορά σε θερμοκήπια προς το τέλος του χειμώνα και μετά από 5-7 εβδομάδες, μεταφυτεύεται σε μικρά σακουλάκια. Όταν τα φυτάρια φτάσουν σε ύψος τα 20 εκατοστά περίπου, τότε, φυτεύονται στην τελική τους θέση, προς το τέλος Μαρτίου με αρχές Απριλίου.

Το σέλινο χρειάζεται τακτικό πότισμα, πολύ νερό και ειδικά λιπάσματα ή κοπριά, στο έδαφος που το φιλοξενεί, καθώς επίσης και τακτικό σκάλισμα. Το σέλινο που προέρχεται από την Ευρώπη, προτιμά τα καλά αρδευόμενα οργανικά εδάφη. Σε λιγότερο ιδανικές συνθήκες, τα στελέχη του γίνονται σκληρότερα, πιο στυφά και πικρά.

Σε περιοχές με ήπιο κλίμα ευδοκιμεί ολόκληρο το χρόνο. Τους σπόρους του σέλινου τους συλλέγουμε όταν έχουν ωριμάσει, γύρω στο Σεπτέμβριο ενώ τα φύλλα και τους μίσχους του, οποιαδήποτε στιγμή της καλλιέργειάς του.

Υπάρχουν τρεις βασικές ποικιλίες σέλινου:

Η μία είναι με μεγάλη σαρκώδη ρίζα τη γνωστή σελινόριζα, που καλλιεργείται και τρώγεται ωμή, σαλάτα, σε σούπες και μαγειρεμένη με διάφορους συνδυασμούς.

Η δεύτερη, αποκαλείται και σέλερι. Είναι η πιο γνωστή διεθνώς, με σαρκώδεις μεγάλους μίσχους οι οποίοι τρώγονται είτε ωμοί είτε μαγειρεμένοι. Τα φύλλα της ποικιλίας αυτής, συνήθως δεν καταναλώνονται (έχουν πικρή γεύση).

Η τρίτη είναι αυτή που στην Ελλάδα αποκαλούμε σέλινο. Έχει λεπτούς μίσχους και πλούσιο φύλλωμα. Καλλιεργείται για τα φύλλα της τα οποία τρώγονται είτε ωμά, είτε μαγειρεμένα.

Το σέλινο περιέχει αιθέριο έλαιο, λίπος, βασσορίνη, κομμιώδη, μαννίτη, θειάφι “οργανικό”, χλωριούχο και νιτρικό κάλιο, φώσφορο, ασβέστιο, νάτριο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, χαλκό, πυρίτιο και σίδηρο.Περιέχει επίσης, βιταμίνη Α, Β1, Β2, C, Ε και Κ, Φολικό οξύ, ένα γλυκοσίδιο, κουμαρίνη και πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες όπως φλαβονοειδή, τανίνες, αλκαλοειδή, στερόλες και τριτερπένια.

Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και οι Ρωμαίοι, το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική, ενώ συνήθιζαν να προσφέρουν κρασί από σέλινο στους νικητές των αθλητικών αγώνων, ως δείγμα τιμής και ανδρείας.Επίσης, το θεωρούσαν πένθιμο φυτό γιατί στις νεκρικές τελετές οι πενθούντες φορούσαν στεφάνι από σέλινο.

Οι Κινέζοι το χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο.

Οι Ινδοί παραδοσιακοί γιατροί πρότειναν το σελινόσπορο ως διουρητικό κατά της κατακράτησης υγρών αλλά και για τη θεραπεία των κρυωμάτων, της γρίπης, της δυσπεψίας, της αρθρίτιδας και ασθενειών του ήπατος και της σπλήνας.

Αναφορές στο σέλινο έχουν γίνει από τον Πλούταρχο, τον Πίνδαρο, τον Πλίνιο και τον Θεόφραστο, καθώς και από τον Διοσκουρίδη.

Το Μεσαίωνα, συνιστούσαν το σέλινο για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, της παχυσαρκίας, της νευρικότητας, διαφόρων μορφών καρκίνου, καθώς και των πόνων της περιόδου.

Αγκινάρα

Μελέτες αποδεικνύουν ότι η αγκινάρα είναι μία από τις πιο θρεπτικές και υγιεινές τροφές και ότι εκτός από ένα νόστιμο λαχανικό, αποτελεί επίσης και ένα πολύτιμο φάρμακο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποκομίσουμε τα εκπληκτικά οφέλη για την υγεία μας που προσφέρουν οι αγκινάρες. Αν και το πιο νόστιμο μέρος τους για τους περισσότερους είναι το εσωτερικό τους, τα φύλλα είναι εκείνα που προσφέρουν τα πιο σημαντικά οφέλη για την υγεία μας.

Η προέλευση της αγκινάρας είναι από την Μεσόγειο με πιθανή χώρα την Αλγερία. Είναι φυτό αφρικανικής προέλευσης με μεγάλη ιστορία. Οι Ρωμαίοι τις εισήγαγαν από τις ισπανικές και αφρικανικές επαρχίες τους. Για μερικούς αιώνες τα ίχνη της αγκινάρας χάνονται και ξαναβρίσκονται πια σε συνταγές μαγειρικής από το Μεσαίωνα και μετά. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την αγκινάρα κινάρα, από το λατινικό Cynara. Η αγκινάρα, πέρα από ένα εξαιρετικό λαχανικό, αποτελεί κι ένα πολύτιμο φάρμακο. Ωμή ή μαγειρεμένη θεωρείται σπουδαία διαιτητική και υγιεινή τροφή.

Περιέχει βιταμίνες Α, C και του συμπλέγματος Β, ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο, και πολλά φλαβονοειδή. Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών, ενεργοποιώντας την πρωτεΐνη οστεοκαλσίνη. Μια μεγάλη αγκινάρα περιέχει το ένα τέταρτο της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φυτικών ινών. Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται για καταστάσεις όπως: χολική ανεπάρκεια, δυσπεψία, φουσκώματα, ναυτία, γαστρεντερικά προβλήματα, υψηλή χοληστερόλη, μείωση της LDL χοληστερόλης, αγγειακά προβλήματα και δρα ως αντιφλεγμονώδες, διεγερτικό της όρεξης, διεγερτικό της χολής, τονωτικό, αποτοξινωτικό, διουρητικό και αναγεννητικό των κυττάρων. 

Μία αγκινάρα έχει μόλις 60 θερμίδες, αρκετές φυτικές ίνες και καθόλου λίπος. Αποτελεί ιδανική επιλογή για εκείνους που προσέχουν τη σιλουέτα τους. Όλα τα οφέλη της υπάρχουν όσο αυτή καταναλώνεται φρέσκια. Συμβάλλει στη μείωση της χοληστερίνης, τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, τη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος και την προστασία της καρδιάς. Η αγκινάρα προάγει την παραγωγή της χολής λόγω της αντιοξειδωτικής πολυφαινόλης κυναρίνης αλλά της σιλυμαρίνης, προστατεύει τη λειτουργία του συκωτιού και βοηθάει στην απομάκρυνση τοξινών.

Μελέτες έχουν δείξει ότι μπορούν ακόμη και να αναγεννήσουν τον ηπατικό ιστό. Η ισχυρή ηπατοπροστατευτική ουσία σιλυμαρίνη αποτρέπει την υπεροξείδωση των λιπιδίων των κυτταρικών μεμβρανών και αυξάνει την αναγέννηση των νέων ηπατικών κυττάρων που αντικαθιστούν τα παλαιά κατεστραμμένα βοηθώντας έτσι στην καλύτερη υγεία του ήπατος.

Φινόκιο

Το ντελικάτο λαχανικό που μοσχοβολάει Μεσόγειο

Μπορεί να μην βρίσκεται πάντα στη λίστα με τα ψώνια μας αλλά το φινόκιο, η γνωστή μας μαραθόριζα, αξίζει σίγουρα της προσοχής μας. Αυτό το αρωματικό λαχανικό περιέχει πολλά θρεπτικά συστατικά και λίγες θερμίδες, έχει γεύση γλυκόριζας και μπορεί να προστεθεί σε πολλά διαφορετικά πιάτα. 

Το φινόκιο είναι ένα ευέλικτο λαχανικό που παίζει σημαντικό ρόλο στην διατροφική κουλτούρα πολλών ευρωπαϊκών χωρών, ειδικά της Γαλλίας και της Ιταλίας. Η φήμη του χρονολογείται από την αρχαιότητα και αντικατοπτρίζεται στις μυθολογικές παραδόσεις. Οι ελληνικοί μύθοι δηλώνουν ότι το μάραθο δεν ήταν μόνο στενά συνδεδεμένο με τον Διόνυσο, αλλά ότι ένας μίσχος μάραθου ήταν αυτός που πέρασε τη γνώση από τους θεούς στους ανθρώπους. Ο βολβός, ο μίσχος, τα φύλλα και οι σπόροι του είναι όλα βρώσιμα. Το φινόκιο ανήκει στην οικογένεια Umbellifereae και σχετίζεται στενά με τον μαϊντανό, τα καρότα, τον άνηθο και τον κόλιανδρο. Ήταν σεβαστό από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους για τις φαρμακευτικές και μαγειρικές του ιδιότητες και σήμερα καλλιεργείται σε όλη την Ευρώπη, ειδικά στις περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα και στην Εγγύς Ανατολή. Η αρωματική του γεύση είναι μοναδική, η τραγανή υφή του είναι παρόμοια με αυτή του σέλινου και θυμίζει γλυκόριζα και γλυκάνισο, τόσο πολύ που συχνά συγχέουν τους σπόρους του με αυτούς του γλυκάνισου.

Οφέλη για την υγεία
  • Η βιταμίνη C, η πιο δραστική βιταμίνη στο μάραθο (17% της ημερήσιας αξίας), έχει τη δύναμη να καταστρέφει τις βλαβερές για τον οργανισμό ελεύθερες ρίζες και να ενισχύει το ανοσοποιητικό.
  • Άλλες σημαντικές βιταμίνες και μέταλλα στο φινόκιο είναι το κάλιο, ένας ηλεκτρολύτης που καταπολεμά την υψηλή αρτηριακή πίεση και το φυλλικό οξύ, το οποίο βοηθά στη μετατροπή δυνητικά επικίνδυνων μορίων (ομοκυστεΐνη) σε καλοήθη μορφή.
  • Οι φυτικές ίνες που περιέχει περιορίζουν τη συσσώρευση χοληστερόλης, απορροφούν το νερό στο πεπτικό σύστημα και βοηθούν στην εξάλειψη των καρκινογόνων ουσιών από το παχύ έντερο.
  • Αρκετά άλλα θρεπτικά συστατικά διαδραματίζουν υποστηρικτικούς ρόλους, όπως το μαγγάνιο, το ασβέστιο, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, ο φώσφορος και ο χαλκός.
  • Τα μακριά, χαριτωμένα φύλλα πάνω από τους βολβούς του μάραθου περιέχουν αρκετές σημαντικές βιταμίνες, όπως το παντοθενικό οξύ, την πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6), τη νιασίνη, τη ριβοφλαβίνη και τη θειαμίνη. Οι φυτοθρεπτικές ουσίες στους σπόρους και βολβούς του περιλαμβάνουν τα φλαβονοειδή ρουτίνη, κερσετίνη και καμφερόλη, όλα με αντιοξειδωτική δράση, αντιστεκόμενα στη μόλυνση, τη γήρανση και τις εκφυλιστικές νευρολογικές ασθένειες.
  • Αλλά το πιο σημαντικό θρεπτικό συστατικό σε αυτό το λαχανικό είναι η ανεθόλη, ένα στοιχείο στο πτητικό έλαιο του μάραθου και ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες κατά του καρκίνου, πιθανώς λόγω ενός βιολογικού μηχανισμού που κλείνει ή εμποδίζει την ενεργοποίηση του NF-kappaB, ενός μορίου που προκαλεί γονιδιακή αλλοίωση και φλεγμονή.

Subscribe to our Newsletter. Let's stay updated!

Related posts

Yamazaki 55: Το παλαιότερο ιαπωνικό ουίσκι βρίσκεται επιτέλους και στην Ευρώπη

Taste and Hospitality

Ο πλανήτης στερεύει από πρώτες ύλες – Εταιρίες κολοσσοί μετρούν πληγές

Taste and Hospitality

Κάθε εποχή έχει το ποτό της και κάθε ποτό την ιστορία του

Taste and Hospitality

Αφηστε ενα σχολιο

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στην ιστοσελίδα μας.
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Αποδοχή Μάθε περισσότερα

error: Content is protected !!