Έντεκα χρόνια μετά…άλλαξαν τα πάντα στο Συγκρότημα Δίας. Λίγο πριν το τέλος του κεντρικού δελτίου του σταθμού, οι πληροφορίες άρχισαν να πέφτουν βροχή και πως ο διευθύνων σύμβουλος του εκδοτικού ομίλου μέσων μαζικής ενημέρωσης και της τηλεόρασης Σίγμα Άντης Χατζηκωστής είναι νεκρός. Λίγα λεπτά αργότερα η είδηση του θανάτου τους επιβεβαιώνεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Δολοφονήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 2010 έξω από το σπίτι του στην περιοχή της Έγκωμης, λίγο πριν τις 21:00. Ο 41χρονος Άντης Χατζηκωστής επιστρέφει στο σπίτι του, στην περιοχή της Αμερικανικής Πρεσβείας, από το Συγκρότημα ΔΙΑΣ, σταθμεύει το αυτοκίνητο του έξω από την οικία του και με το που εξέρχεται από αυτό. Εκείνη τη στιγμή δέχεται δύο πυροβολισμούς εξ επαφής. Οι δύο δράστες, που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα, προσέγγισαν σε αρκετά κοντινή απόσταση το θύμα και ο ένας αφού κατέβηκε από το όχημα τον πυροβόλησε, με τον θάνατο να είναι ακαριαίος.
Στις 14 Ιουνίου του 2013, μετά από δίκη που διήρκεσε τρία χρόνια, καταδικάστηκαν σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για την δολοφονία οι: Έλενα Σκορδέλη, Τάσο Κρασοπούλη, Ανδρέα Γρηγορίου και Γρηγόρη Ξενοφώντος….
Τρεις μέρες αργότερα χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν τον ναό των Αγίων Ομολογητών στη Λευκωσία και τους γύρω δρόμους, κατά την κηδεία του Άντη. Η κηδεία τελέστηκε σε κλίμα βαθύτατου πένθους, παρουσία του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, πολιτικών ηγετών, υπουργών και άλλων εκπροσώπων της πολιτικής και δημόσιας ζωής της Κύπρου και της Ελλάδας. Στην κηδεία παρέστησαν και οι Ελλαδίτες φίλοι του Αντη Χατζηκωστή, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Γιώργος Καρατζαφέρης, ο Μάκης Κουρής, ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ενώ το «παρών» έδωσαν οι καλλιτέχνες Αντώνης Ρέμος, Λευτέρης Πανταζής, Γιάννης Βόγλης, Ζέτα Μακρυπούλια και φυσικά η Αννα Βίσση. Της εξοδίου ακολουθίας προέστη ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος.
Σε επικήδειο λόγο ο Μητροπολίτης Λεμεσού, Αθανάσιος, χαρακτήρισε τον Αντη Χατζηκωστή «υπέροχο άνθρωπο, νέο, έξυπνο, δυναμικό, αισιόδοξο, γεμάτο όνειρα και οραματισμούς» για την πατρίδα του, για την Ορθόδοξη Εκκλησία και την παράδοσή της και για τα μοναστήρια της, που τόσο αγαπούσε και βοηθούσε.
Οι μνήμες…
Οι μνήμες με παίρνουν χρόνια πίσω. Ένα κορίτσι που τελειώνει τις σπουδές και πιάνει δουλειά στην εφημερίδα «Σημερινή» την ισχυρή έντυπη εφημερίδα με τους πιο καταξιωμένους συναδέλφους που έχω δουλέψει μέχρι σήμερα. Αργότερα θα εργαστώ στην τηλεόραση «Σίγμα» ένα κανάλι με Πρόεδρο και Διευθύνων Σύμβουλος τον Κώστα Ν. Χατζηκωστή. Πρωτότυπες για την εποχή παραγωγές και με τον αείμνηστο Άντη να παίρνει κάθε ρίσκο για την ανάδειξη του τηλεοπτικού σταθμού.
Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό, όταν πλησίαζε το γραφείο μου έσκυβε διακριτικά το κεφάλι του προς το μέρος μου προφανώς για να μην θεωρηθεί προσβολή η οποιαδήποτε παρατήρηση ή επισήμανση που θα μου έκανε για τα ρεπορτάζ που ετοίμαζα. Τότε είχα αναλάβει εκτός από τα κοινωνικά θέματα, το τηλεοπτικό ρεπορτάζ/ την τηλεκριτική. Έπρεπε λοιπόν εκτός από ένα καλό κείμενο να το παραδίδω χωρίς κανένα λίβελο.
Ο αείμνηστος Άντης και ο Πέτρος Ζαχαριάδης ήταν αυτοί που μου έμαθαν νομοθεσίες και κανονισμούς για να αποφύγω μηνύσεις και κατά συνέπεια να εκθέσω την εφημερίδα. Και ευτυχώς τα κατάφερα. Η παρουσία της κυρίας Τούλας Χατζηκωστή στους διαδρόμους του Συγκροτήματος καθημερινή. Ήταν μια από την καθηγήτριες μου στο γυμνάσιο και όπως θα μου έλεγε αργότερα μια από τις αγαπημένες της, όχι μόνο για την συνέπεια και την αγάπη προς την ελληνική γλώσσα που έδειχνα αλλά για το πώς κατάφερνα να «ξεγλιστρώ» από τις εφηβικές σκανδαλιές εντός της αίθουσας.
Όλα τα παιδιά που πέρασαν από το Σίγμα από την ίδρυση του στις 3 Απριλίου 1995 μέχρι σήμερα εξακολουθούν να διαπρέπουν. Και αυτό οφείλεται στην εμπιστοσύνη που έδειχνε στους συνεργάτες του (δεν τους αποκαλούσε υπαλλήλους). Ο Άντης ήξερε να «χαλαρώνει» το προσωπικό του. Πάρτι, διαλέξεις, «διαλείμματα» εντός του Συγκροτήματος, για να μας φέρει κοντά όλους γιατί ακριβώς αυτό είναι η τηλεόραση ΜΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Κατερίνα Βάτη, Έλπις Φουρνίδου, Αντιγόνη Λουκά, Ρούλα Γεωργιάδου, Ζαχαρίας Φιλιππίδης, Κωνσταντίνος Οδυσσέως, Μαίρη Χαρίτωνος,Ελίτα Μιχαηλίδου…μερικά ονόματα που όλοι θυμόμαστε να μας χαρίζουν στιγμές ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στην αρχή της δημιουργίας του Σίγμα.
Ο Άντης εκτιμούσε και όλο το τεχνικό προσωπικό. Δεν υπήρχε για αυτόν ιεραρχία…Ήταν στα μάτια του όλοι ίσιοι. Η πόρτα του γραφείου του ανοιχτή, όπως και η ψυχή του…για να ακούει όλους εμάς: τις ιδέες μας, τους προβληματισμούς μας, τις ανησυχίες μας, τα προβλήματα μας…ναι ακόμα και όταν δεν ήμασταν καλά ο Άντης για μας ήταν ο «μάστρος» που ήξερε να ακούει και να βάζει σε τάξη τις σκέψεις μας…με ένα και μοναδικό όρο: Την συνέπεια και το σεβασμό στον τηλεθεατή.
Ps. Στις 11 Ιανουαρίου σε πήρα τηλέφωνο, δεν ξέρω ακόμη πώς ένοιωσα την ανάγκη να το κάνω. Θα μιλούσαμε αργά το απόγευμα…γιατί είχες πολύ δουλειά. Ετοίμαζες νέο προγραμματισμό. Ήθελα να σε ρωτήσω για ένα ρεπορτάζ πώς κατά την γνώμη σου θα ήταν καλύτερα να το στήσω. Ήθελα την άποψη σου και ας μην εργαζόμουν πλέον στο Σίγμα. Βλέπεις εσύ ήσουν η αιτία να αγαπήσω τη δημοσιογραφία και την πραγματική της έννοια. Δεν έγινα «ππαραόπιστη» και δεν «πουλήθηκα» για μισό κομμάτι ψωμί. Ήμουν τυχερή γιατί στο Συγκρότημα Δίας άρχισα τα πρώτα μου βήματα με αυθεντικούς ανθρώπους με όραμα.
Αιωνία σου η μνήμη…Άντη Χατζηκωστή σου χρωστώ ενα ευχαριστώ…ακόμη
