Στα τέλη του 2020 κυκλοφόρησε η δανέζικη ταινία Druk ή στα αγγλικά, του Thomas Vinterberg με πρωταγωνιστή τον γνωστό ηθοποιό Mads Mikkelsen. Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζει ο τηλεθεατής – και αναγνώστης του Oinos&More – είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας η ροή του αλκοόλ είναι αδιάκοπη. Παρατηρώντας τις ερμηνείες των ηθοποιών όμως, αυτό που εντέλει κατακλύζει τον θεατή δεν είναι άλλη από τη νοσταλγία των εκθέσεων του κρασιού.
Η πλοκή
Η ταινία πραγματεύεται την κρίση μέσης ηλικίας μιας ανδροπαρέας και περιστρέφεται γύρω από την αμφιλεγόμενη θεωρεία του νορβηγού ψυχίατρου Finn Skårderud. Σύμφωνα με τον Skårderud, ο άνθρωπος γεννιέται με έλλειψη αλκοόλ στο αίμα του της τάξεως του 0,5%. Κοντολογίς κάθε ένας από εμάς χρειάζεται καναδυό ποτηράκια κρασί για να αισθανθεί καλύτερα και για να νιώσει πιο δημιουργικός και θαρραλέος.
Τέσσερις φίλοι, τέσσερις μεσήλικες καθηγητές σε ένα σχολείο της Δανίας, άνυδροι από έμπνευση, αποκαμωμένοι από το ασήκωτο φορτίο της επαναληψιμότητας, εγκλωβισμένοι σε μια ζωή που χάνει σιγά σιγά την ανοιχτωσιά της και κινδυνεύει να στριμωχτεί σε ένα στενό κουβούκλιο. Ένα γενέθλιο δείπνο, η πασιφανής καλπάζουσα κατάθλιψη του ενός μέλους της παρέας, αλλά και μια τυχαία αναφορά στη θεωρία ενός Νορβηγού επιστήμονα για τις ευεργετικές επιδράσεις μιας μίνιμουμ ποσότητας αλκοόλ στον οργανισμό, είναι οι αφορμές που ανάβουν το φιτίλι. Οι τέσσερις φίλοι, με το ψυχολογικό καμουφλάζ του ανθρωπολογικού πειράματος, ρίχνονται με βουλιμία στην εκούσια και ελεγχόμενη μέθη. Που πυροδοτεί μια ασυναίσθητη ευφορία, καψαλίζει το μυαλό με ιδέες, λυγίζει τα κάγκελα της ευπρέπειας, μα πάνω απ’ όλα προσδίδει μια αίσθηση περιπέτειας στο διεκπεραιωτικό, στο τετριμμένο, στο καθημερινό.
Οι εκθέσεις κρασιού
Αν και η ταινία κυριαρχείται ‘’αλκοολικώς’’ από αποστάγματα (spoiler), η ερμηνεία των ηθοποιών γεννά στους οινόφιλους μνήμες από έκθεση κρασιού. Γιατί, πού αλλού μπορεί κάποιος να βρίσκεται όλη μέρα και να διατηρεί μια συνεχή και ελαφριά, δεδομένου ότι φτύνει κατά τις δοκιμές, τροφοδότηση του οργανισμού του με αλκοόλ; Μόνο σε μία έκθεση κρασιού!
Στις εκθέσεις κρασιού μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά ότι λαμβάνει μέρος η μεγαλύτερη και ταυτόχρονη συγκέντρωση ευδιάθετων ανθρώπων. Καθότι δεν υπάρχει έκθεση κρασιού που η ατμόσφαιρα να μην πάλλεται από τη ζωντάνια και τη θέρμη των επισκεπτών της. Με ανθρώπους να συναντιόνται έπειτα από καιρό για να συζητήσουν, να συγκρίνουν κρασιά, να εξιστορήσουν βραδιές, να κουτσομπολέψουν ακόμα και για να φλερτάρουν (ελαφρώς).
Κάθε οινόφιλος που έχει παρακολουθήσει την ταινία αυτή, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει στις ερμηνείες των ηθοποιών, τη συμπεριφορά του ίδιου αλλά και πολλών άλλων οινόφιλων στις εκθέσεις κρασιού. Ίσως πάλι από την άλλη, να αποτελεί μια αντανάκλαση της νοσταλγίας που αυτός αισθάνεται για την απουσία εκθέσεων κρασιού εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο.
Ακόμα ένας γύρος
Κλείνοντας, να αναφερθεί ότι ο πρωταγωνιστής δήλωσε σε συνέντευξη του, ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων δεν κατανάλωσαν καθόλου αλκοόλ. Όμως είχαν κάνει αρκετή «προπόνηση» πριν από αυτά με τον σκηνοθέτη για να μελετήσουν τη συμπεριφορά τους, υπό την ελαφριά επήρεια του. Αν είχαν επισκεφθεί μια έκθεση κρασιού τα πράγματα θα ήταν σίγουρα πιο εύκολα.
Πιθανότατα να διαπίστωναν ότι η φράση «ακόμα ένας γύρος» συνεπάγεται ακόμα μια βόλτα για δοκιμές… και αρκετό ποδαρόδρομο.
Κώστας Προβατάς Dip WSET
The Crunchy Grape
