Ένας από τους καλύτερους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι συναντιούνται και συνδέονται με τη ζωή είναι μέσω του αλκοόλ. Για μια διασκεδαστική βραδινή έξοδο, τα κοκτέιλ προσφέρουν μια μεγάλη ποικιλία αρωμάτων και γεύσεων για να κρατήσουν τα πάντα συναρπαστικά και να έχουν μακρά ιστορία να γίνουν σταθερά βασικά στη ζωή των ανθρώπων.
«Κανένα πάρτι δεν είναι πλήρες χωρίς κοκτέιλ! Όλοι οι φίλοι μου έχουν διαφορετικές γεύσεις όσον αφορά το ποτό της επιλογής τους, οπότε μου αρέσει να διατηρώ ένα καλά εφοδιασμένο μπαρ με διαφορετικά είδη αλκοόλ για να κρατήσω όλους ευχαριστημένους. » Khloe Kardashian
Ιστορία της Παγκόσμιας Ημέρας Κοκτέιλ
Το λεξικό της Οξφόρδης ορίζει το κοκτέιλ ως “Ένα αλκοολούχο ποτό που αποτελείται από διάφορα ποτά ή μή αλκοολούχα πρόσθετα όπως χυμό φρούτων ή κρέμα”.
Το 1806, το The Balance and Columbian Repository επινόησαν τον όρο «κοκτέιλ» ως ένα διεγερτικό ποτό με μια μεγάλη ποικιλία γλυκών και πικρών.
Η πρώτη έντυπη αναφορά σε συνταγές cocktail εμφανίστηκαν το 1798 στην εφημερίδα “The Morning Post”
Ο γεννημένος στο Κονέκτικατ Τζέρι Τόμας θεωρείται από τους περισσότερους ο πατέρας του κοκτέιλ.
Η πρώτη δημοσίευση ενός οδηγού μπάρ που περιελάμβανε συνταγές κοκτέιλ έγινε το 1862 από τον “καθηγητή” Jerry Thomas. Το πρώτο «κοκτέιλ πάρτι» που έγινε ποτέ φέρεται να πραγματοποιήθηκε από την κυρία Julius S. Walsh Jr. στο St. Louis του Missouri, στις 17 Απριλίου του 1917. Η Walsh κάλεσε 50 επισκέπτες στο σπίτι της μεσημέρι Κυριακής.
Το πάρτι διήρκεσε μια ώρα, μέχρι την ώρα που σερβιρίστηκε το μεσημεριανό. Το οίκημα αυτού του πρώτου κοκτέιλ πάρτι εξακολουθεί να υπάρχει. Το 1924, η Αρχιεπισκοπή του Σαιντ Λούις αγόρασε το αρχοντικό της Walsh στη λεωφόρο Lindell 4510 και έκτοτε έχει λειτουργήσει ως κατοικία του τοπικού αρχιεπισκόπου.
Κατά την ποτοπαγόρευση στις Ηνωμένες Πολιτείες (1920-1933), όταν τα αλκοολούχα ποτά ήταν παράνομα, τα κοκτέιλ καταναλώνονταν παράνομα σε εγκαταστάσεις γνωστές ως speakeasies. Η ποιότητα των ποτών εκείνη την περίοδο ήταν πολύ χειρότερη από ό, τι στο παρελθόν. Υπήρξε μια μετάβαση επίσης από το ουίσκι στο τζιν, το οποίο δεν απαιτούσε παλαίωση και επομένως ήταν ευκολότερο να παράγεται παράνομα. Έτσι το μέλι, οι χυμοί φρούτων και τα άλλα αρώματα, χρησιμοποιούνταν για να καλύψουν τη δυσάρεστη γεύση των χαμηλής ποιότητας ποτών. Τα γλυκά κοκτέιλ ήταν πιο εύκολο να καταναλωθούν από ότι τα σκέτα αποστάγματα.
Τα κοκτέιλ έχασαν τη δημοτικότητα τους, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και σχεδόν εξαφανίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1970, για να ξαναεμφανιστούν στη δεκαετία του 1980 με τη βότκα να αντικαθιστά συχνά το αρχικό τζιν σε ποτά όπως το μαρτίνι κοκτέιλ. Τα παραδοσιακά κοκτέιλ άρχισαν να επιστρέφουν στη δεκαετία του 2000 και μέχρι το 2010, υπήρξε μια αναγέννηση της κουλτούρας , αναβιώνοντας όλα τα παλιά κλασσικά ποτά αλλά δημιουργώντας πολλά καινούργια.
Από εκεί περάσαμε στη φιλοσοφία του mixology όπου οι συνταγές έγιναν πολύπλοκες και ο κάθε bartender έφτιαχνε και τα δικά του πρόσθετα συστατικά, όπως balms, bitters και άλλα.
Για την πατρότητα των cocktails διαφωνούν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες πολιτείες. Όπως και να έχει όμως, ακόμα κι αν το πρώτο cocktail φτιάχτηκε στο Λονδίνο, οι Ηνωμένες πολιτείες είναι αυτές που του έδωσαν τη μορφή που το έκανε διαχρονικό.
