Αυτό το «εκρηκτικό κοκτέιλ» μεταλλάξεων που ανοίγει την πόρτα στο 4ο κύμα τον προσεχή Σεπτέμβριο δείχνει από τώρα πως δεν θα έχουμε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα λες και περιμένουμε να πέσει μετεωρίτης. Έρχεται ένας χειμώνας καλύτερος πέρσι αν βέβαια εμβολιαστούμε, λένε οι ειδικοί.
Αυτό το καλοκαίρι έχουμε ραντεβού με την ελευθερία…Αυτό που μας βρήκε μας εδώ και 17 μήνες μας άλλαξε τα φώτα. Οι άνθρωποι κουράστηκαν, βαρέθηκαν, βίωσαν έντονη μοναξιά, απομακρύνθηκαν από σχέσεις, έπαθαν κατάθλιψη, έχασαν αγαπημένους ανθρώπους, νόσησαν, φοβήθηκαν ότι θα νοσήσουν, περιόρισαν σημαντικές δραστηριότητες, ένιωσαν έλλειψη ελευθερίας. Είδαμε πόσο εύθραυστη είναι η οικονομία. Άλλοτε ισχυρές οικονομίες, γονάτισαν και άλλες, προσπαθούν να παραμείνουν σε σταθερά επίπεδα. Η παγκόσμια οικονομία έφτασε στα επίπεδα που είχε φτάσει το ’30.
Έχω παρατηρήσει πως όλοι μιλάμε μόνο για αριθμούς:
- Oι θάνατοι
- Οι ασθενείς
- Οι εμβολιασμένοι
- Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν
- Τα ποσοστά της πτώσης στην τουριστική βιομηχανία
- Άνεργοι
Ακόμη και στα πλάνα μας βάζουμε ημερομηνίες λήξης. Στις εξόδους μετράμε καρέκλες και φίλους. Ξέρω μόνο να γράφω και όχι να μετρώ. Όλους αυτούς τους μήνες τους πέρασα στο σπίτι μπροστά σ’ ένα πληκτρολόγιο να μεταφέρω εικόνες και ρεπορτάζ.
Λύγισα, κουράστηκα και κυρίως στεναχωριέμαι όπως και οι υπόλοιποι γονείς που βλέπουμε τα παιδιά μας να μπαίνουν σε άλλους ρυθμούς. Το «μη» και το «όχι» πλέον αφορά την δική τους ελευθερία. Πέρασαν δύο σχολικές χρονιές με όλες τις στερήσεις. Η δική τους μικρή κοινωνία – το σχολείο έκλεινε και άνοιγε. Στερήθηκαν τα παιδικά πάρτι και την κοινωνικοποίηση. Έμαθα όμως να τους ρωτάω ποιο συχνά αν είναι χαρούμενα. Nα τα «ζω» μέσα από μια άλλη καθημερινότητα…
Μην κοιτάμε το ποτήρι μισοάδειο, αλλά μισογεμάτο γιατί κάτι πρέπει να μας δίδαξε όλη αυτή η ιστορία:
- Μάθαμε πραγματικά να χρησιμοποιούμε την ψηφιακή υποδομή μας το Internet, την ευρεία ψηφιακή συνδεσιμότητα, τα διάφορα apps, το Ζoom. Ναι, η συνδεσιμότητα στο Internet σίγουρα δεν είναι τέλεια ούτε ισάξια με τις ανθρώπινες σχέσεις, ωστόσο δίχως αυτήν, η πανδημία θα ήταν πολύ πιο μίζερη και δαπανηρή.
- «Ο εγκλεισμός μας βοήθησε να ξεκινήσουμε μια αποτοξίνωση του τρόπου με τον οποίο ζούμε και να καταλάβουμε ότι ευ ζην σημαίνει να κάνουμε να ανθίσει το «εγώ» μας, πάντα όμως στους κόλπους των ποικίλων «εμείς», έγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Εντγκάρ Μορέν.
- Μας υπενθύμισε πόσο ευπαθείς είναι οι ηλικιωμένοι γονείς μας και πόσο έχουν ανάγκη την φροντίδα μας.
- Μας υπέδειξε ότι οι φρενήρεις ρυθμοί που κινούμαστε θέτουν σε κίνδυνο τον κόσμο μας.
- Κυρίως ανέδειξε ένα ερώτημα το οποίο σπανίως έχουμε το κουράγιο να κάνουμε στον εαυτό μας: Τι είναι ακριβώς αυτό που «αναζητούμε» και θέλουμε.
Δεν επιχειρώ να χρυσώσω το χάπι σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό μου… Χάσαμε τις δουλειές μας, αγαπημένα τους πρόσωπα και κυρίως την αξιοπρέπεια μας.
Όταν τελειώσει όμως το κακό θα πρέπει να θέσουμε νέες προτεραιότητες και ας ελπίσουμε ότι θα αντιληφθούμε ότι το πιο πολύτιμο αγαθό δεν είναι το χρήμα, αλλά ο χρόνος.
