Τεράστια είναι η απειλή που αντιμετωπίζει η συνεχώς αναπτυσσόμενη οικιστικά και πληθυσμιακά κοινότητα του Μονιάτη σε περίπτωση που εκδηλωθεί πυρκαγιά στην περιοχή, γεγονός που ανησυχεί ιδιαίτερα την Τοπική Αρχή αλλά και τους κατοίκους. Η επικινδυνότητα έχει κυρίως την αιτία της στο γεγονός ότι ολόκληρη η περιοχή, η οποία καλύπτει αρκετές δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελείται από πυκνό δάσος με πεύκα και άλλη χαμηλή άγρια βλάστηση, το οποίο εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια σε οικιστική ζώνη με δεκάδες μόνιμες ή εξοχικές κατοικίες.
Εκφράζοντας την έντονη ανησυχία της κοινότητας, ο πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου, Χαράλαμπος Κωνσταντινίδης, επισημαίνει ότι απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση πρωτίστως για πρόληψη αλλά και άμεση καταστολή σε περίπτωση εκδήλωσης πυρκαγιάς, τονίζοντας την ανάγκη να αναβαθμιστεί σε Περιφερειακό ο Τοπικός Πυροσβεστικός Σταθμός που εδρεύει στον Σαϊττά και να ενισχυθεί τόσο με εξοπλισμό όσο κυρίως με έμψυχο υλικό.
Όπως επισημαίνει ο κ. Κωνσταντινίδης, στο συνάδελφο Χρήστο Χαραλάμπους, τα κενά που υπάρχουν και την ανάγκη αναβάθμισης και ενίσχυσης του σταθμού έχει διαπιστώσει και ο ίδιος ο διευθυντής της Πυροσβεστικής, ο οποίος έθεσε το θέμα σε επιτόπου επίσκεψη που έγινε από την τέως αρμόδια Υπουργό Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη, ενώ υπέβαλε σχετικό υπόμνημα και σε συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική κίνηση για επίλυση των προβλημάτων που παρουσιάζονται.
Να σημειωθεί ότι σήμερα ο Πυροσβεστικός Σταθμός διαθέτει τέσσερα οχήματα, από τα οποία όμως επανδρώνεται μόνο το ένα, οπότε, όπως επισημαίνει ο κοινοτάρχης, σε περίπτωση που προκύψει κάποιο περιστατικό στην ευρύτερη περιοχή (και υπάρχουν συχνά τέτοια περιστατικά με καψαλίσματα σε χωράφια ή άλλες αμελείς δραστηριότητες, ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο), το μοναδικό επανδρωμένο όχημα φεύγει και μένουν τα υπόλοιπα, τα οποία όμως δεν μπορούν να επιχειρήσουν σε περίπτωση που θα παρουσιαστεί άλλη ανάγκη, αφού δεν υπάρχει προσωπικό.
Εκφράζοντας τις ευχαριστίες του για το έργο που επιτελείται από την Πυροσβεστική Υπηρεσία αλλά και το Τμήμα Δασών με τον δικό του σταθμό που υπάρχει στην περιοχή, ο κοινοτάρχης τονίζει ότι και οι δύο υπηρεσίες χρειάζονται άμεση ενίσχυση για αποτελεσματική αντιμετώπιση της επικινδυνότητας που υπάρχει στην περιοχή, αφού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, ο Μονιάτης από μόνος του καλύπτει έκταση 30.000 τ.χλμ. με κύριο χαρακτηριστικό το πευκόδασος που είναι διάσπαρτο με κατοικίες και αποτελεί τεράστια τροφή για την παραμικρή σπίθα φωτιάς.
«Το πρόβλημα συζητείται συνέχεια εδώ και χρόνια, αλλά καμιά ουσιαστική κίνηση δεν γίνεται για την επίλυσή του», αναφέρει ο κοινοτάρχης, επισημαίνοντας, εκτός των άλλων, και το γεγονός ότι δόθηκαν άδειες για ανέγερση κατοικιών μέσα στις δασώδεις περιοχές, χωρίς όμως να γίνουν μελέτες για εξόδους σε περίπτωση κινδύνου. «Έχουμε εντοπίσει τουλάχιστον δέκα σημεία όπου σε περίπτωση πυρκαγιάς θα εγκλωβιστεί πολύς κόσμος με ό,τι τραγικό μπορεί να συνεπάγεται, κι αυτό λόγω ακριβώς της ανυπαρξίας διεξόδων σε συνδυασμό και με τη μορφολογία του εδάφους».
Να δουν τους κινδύνους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους
Εκφράζοντας την εκτίμηση ότι οι αρμόδιοι φορείς και υπηρεσίες δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί το μέγεθος της επικινδυνότητας που χαρακτηρίζει την περιοχή, ο κοινοτάρχης υποδεικνύει την ανάγκη να γίνουν επιτόπου συσκέψεις στα επικίνδυνα σημεία με όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να αντιληφθούν όλοι το μέγεθος του προβλήματος και να ληφθούν αποφάσεις για άμεσες λύσεις. Μια εισήγηση που διατυπώνει ο κ. Κωνσταντινίδης, ως μέτρο πρόληψης, είναι η διενέργεια περιπολιών, τουλάχιστον τους καλοκαιρινούς μήνες, από ομάδες στρατιωτών που υπηρετούν σε στρατόπεδα που υπάρχουν στην περιοχή με σκοπό την αποτροπή ενεργειών που είτε εσκεμμένα είτε λόγω αμελών δραστηριοτήτων είναι δυνατόν να γίνουν πρόξενοι πυρκαγιών, «οι οποίες δεν θα μπορούν να ελεγχθούν και εκτός από τις καταστροφές θα προκαλέσουν και ανθρώπινα θύματα».
Να θυμίσουμε ότι η ευρύτερη περιοχή του Σαϊττά είχε πληγεί από μεγάλης έκτασης πυρκαγιά το 2007, από την οποία αποτεφρώθηκε μια τεράστια έκταση με πυκνό πευκόφυτο δάσος και άγρια βλάστηση, η οποία θα χρειαστεί αρκετές δεκαετίες για να αποκατασταθεί. Το ευτύχημα, βέβαια, είναι ότι δεν υπήρξαν θύματα κι αυτό προφανώς γιατί τότε η περιοχή δεν ήταν ανεπτυγμένη οικιστικά.
