Είναι η μόνιμη συζήτηση που σχεδόν πάντα καταλήγει σε διαφωνία με τους πλείστους επιχειρηματίες οι οποίοι επιμένουν στη δύναμη αυτών των ανθρώπων να πουλήσουν ένα προϊόν ή να προβάλουν μια εταιρία που πολλές φορές τα views είναι χιλιάδες αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν την κατρακύλα και τη φαιδρότητα είτε προς την απόλυτη κατακραυγή. Μια εταιρία με ιστορία, με ταυτότητα αν δεν μπορεί να αξιοποιήσει σωστά τα κονδύλια και στρέφεται προς ένα πρόσωπο τις πλείστες περιπτώσεις επενδύοντας σε ακατάλληλα πρόσωπα με αποτέλεσμα να φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα να προκαλούν μια «επιθετική» είτε με το προϊόν ή την υπηρεσία που διαφημίζουν.
Ανήκω στην ομάδα των ανθρώπων που δεν ξέρω πώς θα κάνω διακοπές με τα παιδιά. Και αφού το έψαξα και είδα «τοπία» με ωραία μαγιό, μπούκλες μαλλιά, κραγιόν και makeup σε άντρες και γυναίκες αποφάσισα να ξετυλίξω το κουβάρι των παιδικών μου καλοκαιρινών αναμνήσεων.
Πλάνο: «Μαμά, τι θα κάνουμε, φέτος το καλοκαίρι; Απολύτως τίποτα και τα ΠΑΝΤΑ
- Θα παίζετε όλη μέρα στο σπίτι με τα αγαπημένα σας παιγνίδια. Κάντε τα όλα άνω –κάτω. Αυτή είναι η ουσία να είσαι παιδί και να παίζεις.
- Μην κοιτάτε το ρολόι δεν έχει φροντιστήριο και το πιο σημαντικό: Δεν έχει πρωινό ξύπνημα.
- Θα πάμε θάλασσα πρωί ή βράδυ – Θα κάνουμε Party στην παραλία
- Φάτε όσα παγωτά θέλετε και αν δεν πεινάσετε δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα φάμε αργότερα ότι το θελήσετε.
- Δεν θα σας πάω συναυλία ή σινεμά αλλά μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά στο σπίτι με τους φίλους σας.
- Φάτε καρπούζι και φτύναμε τα κουκούτσια. Κάντε διαγωνισμό ποιος θα ρίξει πιο μακριά το κουκούτσι.
- Σκαρφαλώστε στα δέντρα.
- Πίναμε νερό από το λάστιχο. Σκέτη απόλαυση. Περιμέναμε, βέβαια, να τρέξει πρώτα λίγο το νερό, να φύγει το ζεστό!
Τροχόσπιτο, αντίσκηνο, ξαδέλφια, μακρινά, κοντινά, γειτονιά, φίλοι των γειτόνων, παιδιά που γνωρίζαμε στα βουνά και στις παραλίες τα καλοκαιρινά μου χρόνια δεν ήταν ούτε ανιαρά, ούτε «φτωχικά» Τρώγαμε κορνφλέικς και ήμασταν όλη μέρα έξω και παίζαμε. Δεν κάναμε ουρές στο μπουφέ για να φάμε πέντε πιάτα πρωινό μπας και πεινάσουμε σε μια ώρα.
Το καλοκαίρι απλά προχωρούσε χωρίς κάποιο πλάνο από το διαδίκτυο. Οι γονείς και τα παιδιά, που έζησαν στη δεκαετία του ’80 αποκτήσαν ένα από τα καλύτερα μαθήματα ζωής: το κάνεις λάθος μια φορά και αύριο δοκιμάζεις μια καλύτερη, διαφορετική προσέγγιση. Αυτό διδάσκω στα παιδιά μου και ας «χτυπιούνται» που δεν έχουν wifi.
«Κανένας δεν καθόταν στον σβέρκο μας, αλλά και πάλι ξέραμε τι να κάνουμε. Κανείς δεν σχολίαζε εμάς ή τη μάνα μας στο facebook, γιατί απλά δεν υπήρχε. Κανείς δεν ήξερε αν ήμασταν ζωντανοί εκεί έξω στον κόσμο, εκτός από τη μητέρα μας. Αλλά ήξερε ότι ήμασταν καλά, επειδή είχε κάνει ό, τι ήταν δυνατό για να το εξασφαλίσει. Τώρα ήταν η σειρά μας να ζήσουμε, να λάμψουμε, να απολαύσουμε τη ζωή μας και να μάθουμε».
Καλό καλοκαίρι σε όλες τις οικογένειες και ειδικά σε αυτές που μεγαλώνουν παιδιά χωρίς μητέρα ή πατέρα. Παιδιά που ζουν σε ανάδοχες οικογένειες και στα παιδιά των 16 και άνω που τους έχουμε «μπερδέψει» με τις μπούρδες της αίγλης των καλοκαιρινών διακοπών που χαίρονται οι ίδιοι και οι «stalker»
