Άποψη Νεα της Αγορας

«Έν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα»: Αυτά τα Κυπριόπουλα…το μέλλον αυτής της Ανεξάρτητης χώρας

Αργία η αυριανή μέρα…Ξημερώνει σε λίγο και σκέφτομαι για ποια ανεξαρτησία τελικά παιδευόμαστε τόσες δεκαετίες, για ποια ανεξαρτησία συζητάμε τόσα χρόνια…Βάζω τον μικρό για ύπνο μετά από μετά μια «έντονη» μέρα. Ο μικρός κατασκεύασε με χαρτόνι μάσκα αέρος και πήρε ένα φούτερ μου, χωρίς να πάρω χαμπάρι. Ένα τηλεφώνημα  κάποια λεπτά αργότερα με σοκάρει…με ανάμεικτα συναισθήματα. Πήγε σε ένα αγαπημένο του ήρωα – άγαλμα στην πιο κάτω γειτονιά του έβαλε το φούτερ και την μάσκα. Αυτό μου είπαν ότι έκανε.

Τον ρώτησα γιατί το έκανε…Μου απάντησε το 9χρονο παιδί (που έχασε δύο σχεδόν χρόνια πραγματικής σχολικής εκπαίδευσης): «Moυ είπες πώς οι ήρωες ήταν μαθητές και κάποιοι άλλοι ήταν στρατιώτες, ότι μια μάνα τους ψάχνει (Μάνα αγνοουμένων στον Τύμβο) και πως δεν πεθαίνουν ποτέ και πώς είναι πάντα ζωντανοί για να μας θυμίζουν τι έκαναν για την Κύπρο. Ήθελα να βάλω την μάσκα στον ήρωα να μην πεθάνει από χημικά και μπουφάν να μην κρυώνει».

Μένω αποσβολωμένη. Ένα παιδί που έχει εκτιμηθεί από το Υπουργείο παιδείας με ιδιαιτερότητες σ’ ότι αφορά την σχολική μόρφωση και με «βάζει στη θέση μου». Τόσα οδοιπορικά μαζί του, ιστορίες και εικόνες για να μπορέσω να του δείξω που μεγαλώνει και σε ποια χώματα πατάει η ψυχή και πνεύμα του. Και μάλλον κάτι έχω καταφέρει…

Αυτός ο πιτσιρικάς είναι ο δικός μου ήρωας, ήδη. Ποιος θυμάται αλήθεια από εμάς τους μεγάλους, όσους πέθαναν για μας; Ποιος δικαίωσε αυτούς που έμειναν ζωντανοί από σφαγές, πόνο…Ξέρω σε επετείους και μνημόσυνα…Αυτό δεν κάνουν οι πολιτικοί ή αν θέλετε η πολιτεία. Τα παιδιά το κάνουν αλλιώς. Καθημερινά και αυθόρμητα. Η κριτική σκέψη δεν είναι συνώνυμο της ορθής σκέψης, το αντίθετο μάλιστα. Μαθαίνει στο παιδί να αμφισβητεί και να συνειδητοποιεί τι δεν ξέρει. Αυτό του δίνει την ευκαιρία να αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς του, να μαθαίνει, να προχωρά και να εμβαθύνει. Το παιδί ξέρει τότε ότι δεν ξέρει τα πάντα και για αυτόν τον λόγο δεν κρίνει βιαστικά τις καταστάσεις ή τους ανθρώπους που συναντά. Επίσης, παίρνει πάντα τον χρόνο να αναλύσει τις πληροφορίες, να τις συγκρίνει και να διαμορφώσει την προσωπική του θέση. 

Κι όμως δεν είναι  μόνο ο δικός μου γιος με πνεύμα πατριωτισμού (μιας και υποσχέθηκε στην «μάνα» των αγνοουμένων) πως μόλις πάει στρατό θα πάει να βρει όλα τα «παιδιά της».

Είναι και άλλα πολλά πιτσιρίκια που μεγαλώνουν με κριτική σκέψη…Με αγωνίες και ερωτήματα. Πόσο μας «κουφαίνουν» οι ερωτήσεις τους; Πόσα είναι τα «γιατί» τους που μας εγκλωβίζουν καθημερινά;

Αυτή η γενιά είναι τόσο όμορφη και τόσο διαφορετική…Πανέμορφη! Ξέρουν τα πάντα και αν δεν τα ξέρουν αναζητούν αλήθειες. Δεν περιορίζονται σ’ ότι τους «σερβίρουν» το «ψάχνουν» και έχουν πολλά ερωτήματα που δεν μπορούμε ως γονείς να απαντήσουμε και να διαχειριστούμε.

Ευτυχώς, τα παιδιά μου αν και με διαφορά πολλών χρόνων έχουν αποδεχτεί και κατανοούν την διαφορετικότητα την νέας κουλτούρας. Δεν  έχει σημασία για τα παιδιά μας η χώρα προέλευσης των συμμαθητών τους, την διαφορετικότητα τους. Είναι οι φίλοι τους και δεν είναι όταν τους «εκνευρίζουν» και τους «προσβάλουν». Δεν «μετράνε» την χώρα προέλευσης, το κοινωνικό προφίλ των οικογενειών τους.

Ονειρεύονται και ξέρουν (μάλλον καλύτερα από εμάς) τι τους γίνεται. Κάνουν μόνο όνειρα…Γελάνε και το ξέρετε παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων για εξελίξεις και πλάνα. Η πιο ενδιαφέρον είδηση για αυτά αν τα άλλα παιδιά στις χώρες που γίνονται πόλεμοι, σεισμοί και τρομοκρατικές επιθέσεις είναι καλά. Αλήθεια, δεν «υπολογίζουν» καμία σας δήλωση.

Ξέρουν από 2 ετών πώς: «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο». Και το κάνουν… «Παίρνουν φως απ ’τον ήλιο και φτιάχνουν αγάπη..»

θυμωμένα παιδιά δίνουν ένα σημαντικό μήνυμα προς τους γονείς

Πώς να εξηγήσω ότι η αυριανή μέρα δεν ήταν η πιο καθοριστική αλλά η πιο βολεμένη για εορτασμούς; Πώς να συνδέσω την υπογραφή της Ανεξαρτησίας μας με την πτώση την Αμμοχώστου την ίδια μέρα κάτι χρόνια μετά; Πως να τους πω πώς έχουμε δικό μας εθνικό ύμνο που ακούστηκε κάποιες φορές; Πώς να εξηγήσω την δημιουργία και την σημασία της σημαίας μας που βάφτηκε με αίμα;

Βασικές προϋποθέσεις της κριτικής σκέψης είναι η λογική, η αυτογνωσία, η τιμιότητα, η ευρύτητα πνεύματος, η πειθαρχία και η αποφασιστικότητα. Όλα αυτά τα στοιχεία, ακόμα και η διαχείριση των συναισθημάτων, καλλιεργούνται από νωρίς. Τονίζεται ότι η κριτική σκέψη δεν εξαρτάται από γενετικές καταβολές ή κληρονομικότητα, αλλά είναι επίκτητη. Η κριτική σκέψη είναι μία δεξιότητα η οποία θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε όλη την πορεία της ζωής των παιδιών. Όταν τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένη αυτή τη δεξιότητα μπορούν να σκέφτονται πιο καθαρά, να δημιουργούν ερωτήματα, να αμφισβητούν τον κόσμο γύρω τους. Μπορούν να γίνουν καλύτεροι μαθητές, άνθρωποι και μέλη της κοινωνίας.Και γιατί όχι…αυτά θα φτιάξουν ξανά από τα συντρίμμια που μας παρέδωσαν την Κύπρο που μας αξίζει!

Subscribe to our Newsletter. Let's stay updated!

Related posts

Τα διέλυσε όλα ο κορονοϊός: Τελευταία ανοίγουν κομμωτήρια και τα ινστιτούτα αισθητικής – «Yπό αιχμαλωσία» τα εστιατόρια

Taste and Hospitality

Η ταινία που καταφέρνει να…ανοίξει την όρεξη του θεατή! – (ΦΩΤΟΣ/ΒΙΝΤΕΟ)

Φρενάρει την αγορά Metropolitan και NCC από το κράτος η Βουλή

Taste and Hospitality

Αφηστε ενα σχολιο

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στην ιστοσελίδα μας.
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Αποδοχή Μάθε περισσότερα

error: Content is protected !!