Ποιος «διαβάζει» την Ιστορία συνειδητά μέσα από τα μνημεία που έχουν διασωθεί ή έχουν δημιουργηθεί από καλλιτέχνες; H χώρα μας είναι διάσπαρτη κάθε λογής μνημείων που μαρτυρούν τη μνήμη της, την παρουσία της ανά τους αιώνες. Ένα έργο τέχνης, μια επιγραφή, ένα κτίσμα, ένας δρόμος…Πόσες πόλεις σ’ αυτό τον τόπο δεν «αναγνωρίζονται» αφού δεν έχουν ένα σήμα κατατεθέν της ιστορίας τους;
Μπορεί να μην έχω την καλλιτεχνική άποψη ενός αρχιτέκτονα αυτό όμως δεν μου δίνει το δικαίωμα να αφήσω ασχολίαστο κάθε φορά που κοιτάω το υπερθέαμα του κυκλικού κόμβού προς Λεμεσό ή Πάφο – ΄ενα «έργο τέχνης» που μόνο κατάθλιψη προκαλεί και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει την ιστορία της Κύπρου…Πόσο μάλλον για ένα τουρίστα που θα επισκεφθεί για πρώτη φορά την πρωτεύουσα!
Μαζέψαμε ότι υλικό μπορούσαμε από το διαδίκτυο για την εικόνα που αντικρίζουμε τόσο εμείς όσοι και οι ξένοι επισκέπτες. Τα σχόλια περιττεύουν μιας και ο καθένας έχει την άποψη του. Μην ξεχνάμε όμως πως ότι κοιτάμε, το πληρώσαμε κάτι εκατομμύρια λίρες και αργότερα σε ευρώ για την δημιουργία τους. Από την άλλη γλυπτά καλλιτεχνών της δεκαετίας του ’80 και σύγχρονα αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς.
Ο κυκλικός κόμβος Ριζοελιάς όπου σχηματίζεται η Κύπρος αλλά μάλλον δεν τον πρόσεξε κανείς! Και πώς να το προσέξει δηλαδή, όταν μόνο από ψηλά μπορείς να διακρίνεις τον χάρτη της Κύπρου να σχηματίζεται στους θάμνους μιας συγκεκριμένης νησίδας! Τα αμάξια δεν πετάνε ακόμη…
Τα μνημεία ιστορία κουλτούρα και δέος
Τα μνημεία, τα γλυπτά, οι αυτοκινητόδρομοι και τα «διακοσμητικά» τους αποτελούν ελάχιστο φόρο τιμής στους ανθρώπους, που έμειναν πίσω και χάθηκαν. Άλλοτε θυμίζουν την ιστορία μας τα ήθη και τα έθιμα. Αν μια χούφτα μπάλες είναι το καλωσόρισμα στην μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης, αν μια πατάτα υπερυψωμένη θέλει να δώσει το μήνυμα «έσσιει πατάτες στο χώρκο»… ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος…