Kαλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς (λέει ο συγγραφέας)…Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε, δεν είναι; Καταλαβαίνω σε μια εποχή που «ανθεί» η υποκρισία, η ζήλια και η κακία υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν επάξια τις λέξεις αγνότητα και καλοσύνη. Θα τους καταλάβεις από «χιλιόμετρα μακριά»: Δεν φοράνε φανταχτερά ρούχα, δεν «διαφημίζουν» αμάξια, σπίτια, «φιλίες». Είναι αυτοί που μετά τη δουλειά θα μαζέψουν τα «κομμάτια» τους που σέρνουν μέσα στην καθημερινότητα – Σκέψεις που δεν υλοποιούνται, λόγια που δεν βρήκαν αποδέκτη…Κοιτώντας ίσως μια καρέκλα αδειανή, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί και με χαμηλή μουσική ταξιδεύουν…
Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα αφού έχουν έτοιμο ένα χαμόγελο για τον καθένα. Η ματιά τους είναι καθαρή και αγνή και καθρεπτίζεται όλη η καλοσύνη που έχουν στην ψυχή τους σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους!
Είναι στο DNA μας…
H λέξη ««φιλοξενία», αποδίδει πλήρως το νόημα, αφού εμπεριέχει το βασικό της στοιχείο: τη γενναιοδωρία του πνεύματος. Το ελληνικό όνομα «ξένος» αρχικά σήμαινε «φιλοξενούμενος» και σε κατοπινό στάδιο προσέλαβε την έννοια του «αλλοδαπού/αγνώστου». Εξάλλου, εικάζεται ότι η λέξη «φίλος» στην πραγματικότητα απέκτησε τη σημερινή της έννοια μέσω του θεσμού της φιλοξενίας, ενώ το ρήμα «φιλώ» αρχικά σήμαινε «αγαπώ με μη ερωτικό τρόπο». Επομένως, μπορεί κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι η λέξη «φιλοξενία» είναι κάτι περισσότερο από μια έκφραση «αγάπης/φιλίας προς ξένους». Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι είναι μια από τις ιδιότητες του χαρακτήρα και της κουλτούρας των Κυπρίων για την οποία είμαστε υπερήφανοι.
Η Κύπρος και η Φιλοξενία
Η Κύπρος αναδύθηκε από τη θάλασσα όταν οι τεκτονικές πλάκες της Αφρικής και της Ευρασίας έπεσαν η μια πάνω στην άλλη, όπως δυο ξένοι που συναντώνται και δημιουργούν έναν ξεχωριστό δεσμό μεταξύ τους. Ευρισκόμενο στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, αυτό το νησί σχηματίζει μια «γέφυρα» που συνδέει έθνη και κουλτούρες. Το γεγονός αυτό, με τη σειρά του, ήταν ένας παράγοντας που διαμόρφωσε την ιστορία και κουλτούρα του. Η ιστορία της Κύπρου είναι μια ιστορία πολέμων και κατακτήσεων, αλλά και ενός μαγικού χωνευτηρίου πολιτισμών. Από τους νεολιθικούς οικισμούς, τους ελληνικούς ναούς και τα αμφιθέατρα, τις ρωμαϊκές επαύλεις με τα ψηφιδωτά, τις παλιές Χριστιανικές βασιλικές, τις Βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια και τα μεσαιωνικά κάστρα των Ναϊτών μέχρι τις ανθισμένες αυλές σε γραφικά χωριουδάκια, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα ξενοδοχεία, τα νοσοκομεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η Κύπρος αποτελείται από τόπους συναντήσεων και περάσματα, όπου άνθρωποι και ιδέες διασταυρώνονται.
Οι Κύπριοι ανέθρεψαν την έννοια της φιλοξενίας. Η φυσική περιέργεια και οι ιστορικές συνθήκες τους οδήγησαν συχνά να κατοικήσουν σε ξένες χώρες πέρα από τις ακτές του νησιού. Σε πολλές περιπτώσεις οι Κύπριοι έτυχαν βοήθειας και υποστήριξης από τους ανθρώπους της φιλοξενούσας χώρας. Αυτή η βαθιά ριζωμένη παράδοση ανταλλαγής αρωγής και φιλοξενίας είναι ο κύριος λόγος γιατί στην Κύπρο οι ταξιδιώτες ή ακόμη και οι περαστικοί συχνά προσκαλούνται σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, στις οποίες τους προσφέρουν ό,τι καλύτερο υπάρχει σε φαγητό και ποτό.
Ένας καλός άνθρωπος δεν σκοτώνει τις επιθυμίες του, όπως όλοι οι άλλοι. Οι καλοί άνθρωποι έχουν πολυεπίπεδες ιδιοσυγκρασίες. Ο κόσμος είναι ανελέητος και δεν είναι τόσο συμπονετικός όσο οι καλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι.
Πώς θα τους αναγνωρίσετε; Είναι περαστικοί – Ταξιδιώτες – Μοναχικοί – Γλεντζέδες με μελαγχολικό βλέμμα που το φως τους λίγοι μπορούν να το δουν – Είναι ο χαμογελαστός άνθρωπος της διπλανής πόρτας που μιλάει χαμηλόφωνα – Είναι η καλή σύζυγος-μητέρα που δίνει καθημερινά το «είναι της» για την οικογένεια της, είναι η καλή δασκάλα που φέρεται με ευγένεια στους μαθητές της, Είναι ο καλός εργοδότης – Είναι τόσοι πολλοί, ευτυχώς…
Είσαι και εσύ…που η «αλήθεια» σε πλήγωσε και τραυματίζει καθημερινά τον ψυχισμό σου αλλά αυτά είναι τα εφόδια που σου επιτρέπουν να αναδυθείς ξανά και ξανά μέσα από την ανθρωπιά σου. «Οι καλοί άνθρωποι, είναι σαν τα κεριά – «καίνε» τον εαυτό τους , για να δώσουν το φως, στους άλλους»… Τους έχεις συναντήσει; Αν όχι ακόμη, δες για λίγο το «μέσα σου» και άλλαξε την οπτική που βλέπεις τη ζωή – χωρίς αυτούς δεν υπάρχει χρώμα…γεύση…ελπίδα.
Αφιερωμένο σε μια «Έλενα» και σε κάθε «Έλενα»
