«Το αλκοόλ είναι απαραίτητο στον άνθρωπο. Δίνει δύναμη στους βουλευτές να κάνουν πράγματα στις έντεκα του βράδυ που κανένας λογικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να κάνει στις έντεκα το πρωί». Έγραψε ο Ιρλανδός : George Bernard Shaw, ένας από τους αγαπημένους θεατρικούς συγγραφείς. Και αυτό κρύβει αλήθειες. Το μάθαμε, το είδαμε, το ξέρουμε…ότι οι πιο σημαντικές αποφάσεις παίρνονται λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα.
Την ώρα που η δύναμη του μυαλού αποχαυνώνεται και διαρρέει και εξαντλείται με τις συνεχείς οινοποσίες, εκείνη ακριβώς την στιγμή παίρνουμε ίσως τις πιο σημαντικές αποφάσεις. Οι στιγμές που θα έρθουν να μας «κοιτάξουν» κατάματα, χρόνια μετά για αυτοκριτική.
Ίσως είναι το μοναδικό που δεν μπορούμε να μετρήσουμε. Πόσες σκέψεις «βούλιαξαν» σ’ ένα ποτήρι κρασί, βότκα ή τσίπουρο. Το πολύ ποτό «υπερβάλλει», δεν αντέχει να «κρατήσει» τη γλώσσα, ούτε το νου του… «Λέει κουβέντες παλαβές κι αισχρές για τους/στους ξεμέθυστους»…που έκαναν «διαδρομές» στη ζωή μας.
Τραγούδια για το αλκοόλ, έρωτες που «γεννήθηκαν» σ’ ένα κέρασμα (πριν την εμφάνιση του (Instagram και messenger), σ’ ένα μπαρ, τότε που οι άντρες τολμούσαν να φλερτάρουν και ας «έσβηναν» στο τρίτο ποτό.
Χωρίς αυτό…αναρωτιέμαι πόσα θα κάναμε και άλλα τόσα, που δεν θα κάναμε. Σταθερή στην παράδοση στο «τσίπουρο, τη ρακή, τη ζιβανία και στο τσακίρ κέφι βότκα», είχα πει ψες σε μια εκδήλωση που είχα που παραβρεθεί πριν από μερικές μέρες, όταν με ρώτησαν «τι θα πιώ».
«Ξέρω καλά πως το άδειασμα του ποτηριού στο λάρυγγά, θα σε απαλλάξει από την τωρινή κατηφή και δύσθυμη κατάσταση του πνεύματός σου. Αφού είμαστε θνητοί, πρέπει και σαν τέτοιοι να σκεφτόμαστε, για όλους τους κατηφείς και μελαγχολικούς που θα δεχτούνε τις ιδέες, η ζωή δεν είναι πραγματική ζωή, μα συμφορά, άφησε ως παρακαταθήκη ο Ευριπίδης, ως αναφορά στο ποτό.
Γελάμε, κλαίμε και προσπαθούμε να συνέλθουμε…Από μια συνοπαρτζιά άχρηστες πληροφορίες, στιγμές, από μια σκληρή πλέον καθημερινότητα και τελικά.. «Με το αλκοόλ δεν πνίγουμε τις λύπες, αλλά τις αποκοιμίζουμε και τις εξαγριώνουμε». Έμαθα ότι μια μέση γυναίκα μπορεί να φτάσει το επίπεδο συγκέντρωσης αλκοόλ στο 0,08 αν πιεί τέσσερα ποτά, ενώ οι άνδρες μετά από τέσσερα ποτά. Εσύ; Πόσο αντέχεις;
Πόσο μόνοι είμαστε σ’ ένα κόσμο που κάνει τόση «φασαρία»; Το ξέρει μόνο εκείνο το τελευταίο ποτό που θα «κατεβάσεις», λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος. Πόσο σ’ αγαπώ; To ξέρει η τελευταία γουλιά…και μόνο αυτή.
Επιμένουν οι φίλοι να δοκιμάσω ουίσκι. Τον «βασιλιά» των αποσταγμάτων που προστατεύεται από νόμους, που μεταξύ άλλων ορίζουν ότι το ποτό παράγεται αυστηρά και μόνο στη Σκωτία. Μια χώρα που σύντομα θα επισκεφτώ για να δω το πιο γευστικό ποτό στις γευστικές παλέτες.
Σκέφτομαι επιτέλους να το δοκιμάσω, σκέτο, μπας και καταφέρει να κρύψει φοβίες και ανασφάλειες με την ελπίδα ότι αυτό, ανεμπόδιστο θα κυκλοφορήσει στο αίμα και θα «ξεκουράσει» την καρδιά.
Αριστοκρατικό, λαϊκό, σπάνιο, καθημερινό, ακριβό ή φτηνό, είναι αυτό το ποτήρι που γεμίσαμε – αδειάσαμε –χαρήκαμε – αηδιάσαμε…είναι αυτό που μας συντροφεύει στις δικές μας στιγμές που σε κανένα δεν θα αποκαλύψουμε ποτέ…
Μιλάω για αυτό το ποτήρι…όχι στο θλιβερό ξύπνημα με πονοκέφαλο…