Τον πλούτο – δεν τον ονειρεύτηκα ποτέ και δεν τον «κυνήγησα». Μια σειρά από «συμπτώσεις» με οδήγησαν να βγάζω αρχικά το χαρτζιλίκι σε νεαρή ηλικία για το Σαββατόβραδο, την δεκαετία του ’90 – την περίοδο που ο νεοπλουτισμός ήταν στο απόγειο της όπως και η νυχτερινή ζωή μιας οι τράπεζες έδιναν δάνεια χιλιάδες λίρες για ταξίδια και επιχειρήσεις. Αργότερα για τις σπουδές, ένα μονάρι, ένα αμάξι…
Μεγάλωσα, εγώ και τα όνειρα μου και γύρισα σελίδα μετά από δυο χειμώνες και κάμποσους καύσωνες. Σ’ ένα χαρτί έγραφα, μικρή, τις ιστορίες που άκουγα, για να τις θυμάμαι μια ζωή…Έγινα αρθρογράφος, δημοσιογράφος, ρεπόρτερ, ανήκω σ’ όλα αυτά που ονομάζουμε ΜΜΕ.
Ακόμα και τώρα στους δύσκολους καιρούς: «Δεν ξέρω πού πηγαίνω. Ξέρω όμως ότι είμαι στο δρόμο μου». Κάθε φορά που καλούμε για να ανακαλύψω ένα μέρος του πλανήτη και να το μεταφέρω, «δουλεύω» ως ταξιδιώτης. Και πάντα solo.
Με μια Παλαιστίνια καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι για πρωινό, ένας Γερμανός με έπιασε κουβέντα σε μια πισίνα στο ψηλότερο σημείο ενός ξενοδοχείου, μια φωτογραφία με μια σερβιτόρα από την Ιορδανία βρίσκεται στο κινητό μου, για να μου θυμίζει την ευγένεια και όσα μου είπε για το επάγγελμα που κάνει. Μια παρέα μου πρόσφερε ναργιλέ και μια γυναίκα με έσπρωξε για να φτάσει πρώτη στην είσοδο ενός καταστήματος στο Παρίσι…Μνημεία, κτήρια, ήχοι, μυρωδιές φαγητών. Αυτές οι εμπειρίες δε συγκρίνονται με κανόνα άλλο υλικό αγαθό.
Μπροστά στα πλήκτρα ενός διαλυμένου Pc, που όλο λέω να αλλάξω αλλά δεν μου πάει η καρδιά χαμογελάω και με νοσταλγία θυμάμαι ένα –ένα. Αυτούς και άλλους τόσους που οι δρόμοι ενώθηκαν για ένα οδοιπορικό για μια εβδομάδα – για μια χούφτα στιγμές…
«Ταξιδεύουμε αρχικά για να χάσουμε τον εαυτό μας· και ταξιδεύουμε για να τον βρούμε. Ταξιδεύουμε για να ανοίξουμε την καρδιά και τα μάτια μας και να μάθουμε περισσότερα για τον κόσμο, απ’ όσα η εφημερίδα μας μπορεί να μας προσφέρει. Ταξιδεύουμε για να αποκτήσουμε τη γνώση όλων εκείνων των σημείων του πλανήτη όπου τα αγαθή είναι αλλιώς κατανεμημένα. Και ταξιδεύουμε, ουσιαστικά, για να γίνουμε ανόητοι νέοι γι’ άλλη μια φορά – να επιβραδύνουμε το χρόνο και να ερωτευτούμε για άλλη μια φορά»…
Αν συμφωνήσουμε πως η ζωή είναι ένα ταξίδι, μάλλον δεν διαφέρει και πολύ από ένα αεροπορικό ταξίδι; Eσύ σε ποια θέση ταξιδεύεις; Πρώτη; Γιατί αυτή σου αξίζει…