Λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου, τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας.
Μια μέρα πριν Παρασκευή, 19 Ιουλίου 1974, το αεροδρόμιο Λευκωσίας ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Χιλιάδες τουρίστες, κυρίως Βρετανοί, εγκατέλειπαν την Κύπρο και πιθανόν για κάποιους να ήταν και η τελευταία τους επίσκεψη στο νησί. Η μέρα εκείνη ήταν η τελευταία για 150.000 άνθρωπους (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) που θα πότιζαν τις αυλές τους, θα πήγαιναν στις δουλειές τους, θα έτρωγαν με τους φίλους και τους συγγενείς και θα ήταν το τελευταίο βράδυ που θα κοιμόντουσαν στα σπίτια τους.
Σύμφωνα με αναφορές της εποχής, πολλά αεροπλάνα έφευγαν σχεδόν άδεια για το εξωτερικό, γεγονός το οποίο είχε ανησυχήσει τις «αρχές» οι οποίες είχαν εντείνει τις προειδοποιήσεις τους προς τους ξένους που βρίσκονταν ακόμα στο νησί. Εν τω μεταξύ, πολλές χώρες είχαν ενημερώσει τους πολίτες τους που βρίσκονταν στην Κύπρο, να εγκαταλείψουν άμεσα τη χώρα….
Οι απώλειες σε αριθμούς
- Περισσότερα από 3.000 άτομα σκοτώθηκαν
- 1.400 Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι
- Υπό κατοχή το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας
- Έχουμε 613 χωριά: 411 είναι ελεύθερα, τα 195 είναι κατεχόμενα και 7 ήμικατεχομενα
- Απωλέσθη περίπου το 65% της ξενοδοχειακής βιομηχανίας στις δυο κύριες περιοχές Αμμοχώστου-Κερύνειας, με 12.350 κλίνες. Το τουριστικό ρεύμα προς το νησί το 1973 ήταν 264.066 ξένοι επισκέπτες, σε σχέση 47.085 το 1975.
- Οι συνολικές απώλειες εισοδήματος για την Κυπριακή οικονομία, λόγω της τουρκικής εισβολής του 1974, υπολογίζονται να είναι πέραν των 6,8 δισεκατομμυρίων λιρών Κύπρου, σε τιμές 1995.
- Η Κύπρος έχασε πέραν της μισής ακτογραμμής που ελέγχει. Συγκεκριμένα σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία έχει υπό τον έλεγχο της μόνον 316,2 χιλιόμετρα της ακτογραμμής του νησιού σε αντίθεση με την κατοχική Τουρκία που ελέγχει 420,5 χιλιόμετρα.
Διεθνές Αεροδρόμιο Λευκωσίας
Βρίσκεται 8,2 km δυτικά της Λευκωσίας, στην περιοχή Λακατάμειας. Αρχικά, ήταν το κύριο αεροδρόμιο του νησιού, αλλά η εμπορική δραστηριότητα έπαυσε μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Η αρχική κατασκευή ήταν της δεκαετίας του 1930 και λειτούργησε κυρίως ως στρατιωτικό αεροδρόμιο. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το αεροδρόμιο, οι εγκαταστάσεις και ο διάδρομος επεκτάθηκαν από τοπικούς εργολάβους. Μετά τον πόλεμο εμπορικές υπηρεσίες εισήχθησαν, και από το 1948 η Misrair, η BOAC, η Cyprus Airways και η MEA παρείχαν τακτικές υπηρεσίες. Το 1949 το πρώτο κτίριο του τερματικού σταθμού σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το Τμήμα Δημοσίων Έργων και το κόστος ήταν £50.000 και άνοιξε το Μάιο του ίδιου έτους.
Στα «αζήτητα» οι ψυχολογικές συνέπειες
Ο πόνος του ξεριζωμού από τις πατρογονικές εστίες δεν σβήνει και οι νεκροί δεν επιστρέφουν.Mετρούμε ακόμα πληγές, βιώνουμε τις συνέπειες της κατοχής, νιώθουμε καθημερινά την πίκρα της προσφυγιάς, τελούμε κηδείες αγνοουμένων. Σπάνια ακούμε από επίσημα χείλη τις συνέπειες του πολέμου στην ατομική και συλλογική ψυχολογία. Δεν μαθαίνουμε για τις ψυχοτραυματικές επιπτώσεις του πολέμου σ’ αυτούς που συμμετείχαν στα πεδία των μαχών αλλά και στο πληθυσμό γενικότερα. Κόστος: ΑΓΝΩΣΤΟ/ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ/ΑΝΑΡΥΘΜΙΤΟ…
Οι στρατηγοί της Τουρκίας χαρακτήρισαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ως ειρηνευτική επιχείρηση μέσω ανάρτησης στο twitter προκαλώντας για άλλη μια φορά, τέσσερις ημέρες πριν τη μαύρη επέτειο, ανεβάζοντας φωτογραφίες με λεζάντα: «Ιστορικές φωτογραφίες από την ειρηνευτική επιχείρηση της Κύπρου το 1974». Μπορείτε να την ονομάσετε: «δραστική εφαρμογή θεραπευτικής μεθόδου», ή «φιλική» συμμετοχή εντός κράτους», ή ακόμη πλαστική επέμβαση με ειρηνευτικές διαθέσεις…ή ό,τι άλλο σας έρθει στο μυαλό.
Τα μιλιούνια των λέξεων, των δηλώσεων, των εκφοβισμών 46 χρόνια μετά δεν μπορούν να κλέψουν τον ελληνικό παλμό που χτυπάει στα Κυπριακά άγια χώματα… anladin mi; για να μιλήσω και στη γλώσσα σας! (google translate!)
