Με τα πιο μελανά γράμματα γράφεται ο επίλογος πολλών εστιατορίων, café και χώρων διασκέδασης μετά τα 300 και βάλε διατάγματα της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Ο χώρος της εστίασης και της φιλοξενίας «αιμορραγεί» και κανείς δεν είναι εκεί να δώσει τις «πρώτες βοήθειες», δεν υπάρχουν «αναπνευστήρες» και ούτε «εμβόλια» (ελπίδες) για το μέλλον εκατοντάδων επιχειρήσεων.
Συγκλονιστική η ανάρτησή του Μάριου Διανέλου του Art Cafe 1900 Bar & Restaurant ένα από τα αγαπημένα στέκια των Κυπρίων.
Λέει χαρακτηριστικά σε ανάρτηση του και ποστάρει την κύρια χαρακτηριστική φωτό:
«Έλα τα κλειδιά Πρόεδρε. Τί να τα κάνω εγώ. Δώσε τα σε κανένα Υπουργό σου. Δώστα στον Υπουργό Υγείας που έχει cafe και ξέρει και τη δουλειά. Δώστα της Μηλόπιτας. Δώστα στους συμβούλους σου. Εμάς δεν μας χρειάζονται. 5 μήνες κλειστοί και άλλοι 5 μήνες να μην δικαιούται να καθίσουν μέσα μας, διαλύσατε.
Σε όποιους τα δώσεις τα κλειδιά να τους πεις όμως πως πάνω στο ψυγείο είναι οι λογαριασμοί ρεύματος, νερού, τηλεφώνου. Δίπλα από την ταμειακή μηχανή είναι ο λογαριασμός για να καταθέσει τα ενοίκια τόσων μηνών που δεν δουλεύουμε και η ιδιοκτήτρια τα θέλει. Επίσης, στο μεγάλο ψυγείο στο bar, όλες οι μπύρες και τα φαγώσιμα που θα βρουν είναι ληγμένα, για πέταμα, να μην τα χρησιμοποιήσουν,
Και σε παρακαλώ να τους πεις να κρατήσουν το προσωπικό, είναι καλά παιδιά, τίμια και δουλευταράδες και απένταροι τώρα.
Ξέχασα να σου πω για τις υπέροχες μουσικές του bar. Κράτησε εκείνα τα ροκ κομμάτια, δεν είναι ανάγκη να βάλουν εμβατήρια. Καταλαβαίνει ο κόσμος τι γίνεται και χωρίς αυτά.
Ευχαριστούμε πολύ».
Εδώ δεν υπάρχει επίλογος. Ούτε καν λόγια για να περιγράψουμε το τι περνάνε καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι που ξεκίνησαν με οράματα και τα κλειδώνουν στην κυριολεξία, όχι από δικά τους λάθη ή στρατηγικές. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που στήριξαν την οικονομία του κράτους. Ο τουρισμός και η διασκέδαση ήταν η ραχοκοκαλιά αυτού του κράτους που φαίνεται ότι βουλιάζει χωρίς καμιά σανίδα σωτηρίας. Ότι και να πούμε φτωχά λόγια μπροστά σε αυτό που αισθάνονται οι επαγγελματίες του χώρου…Ούτε δύναμη ούτε κουράγιο έχουν πια. Παραδόθηκαν και παραδίδουν κλειδιά, ιστορία και αναμνήσεις…Σε ποιον, σε ποιους και γιατί, είναι το ερώτημα που θα κληθούν κάποτε να απαντήσουν…
