Πόσο οξύμωρο μπορεί να είναι για μια χώρα που έχει οινική παράδοση πέραν των 5.500 χρόνων, να έχουμε παράξει το παλαιότερο κρασί στην παγκόσμια ιστορία, το κυπριακό νάμα (Κουμανταρία) και παράλληλα να διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει ουσιαστική στρατηγική για την ανάπτυξη του οινοτουρισμού;
«Η έλλειψη κοινής πολιτικής από όλους τους αρμόδιους φορείς, οδηγείται στη θλιβερή διαπίστωση ότι εισάγουμε 25 εκατομμυρίων ξένα κρασιά, ενώ η μόνη κυπριακή κατανάλωση, που γίνεται -γιατί επί το πλείστο η κατανάλωση γίνεται στην Κύπρο- μόλις αγγίζει τα 2,5 εκατομμύρια», δήλωσε ο οινοποιός Σταύρος Χατζηκυριάκου.
«Πρέπει, συνέχισε, να γίνει μια προσπάθεια από όλους τους αρμόδιους φορείς να προωθηθεί ο κυπριακός οίνος, τα κυπριακά κρασιά, γιατί πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια πολύ αλματώδης πρόοδος στην ποιότητα του οίνου «και είναι κρίμα εμεί οι ίδιοι οι Κύπριοι να μην αγαπούμε πρώτα τα δικά μας προϊόντα και δυστυχώς να επιβραβεύουμε ξένες παραγωγές».
Αφορμή για τα πιο πάνω στάθηκε η συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Γεωργίας, τον περασμένο Μάρτιο με θέμα τις προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης του κλάδου της οινοβιομηχανίας στην Κύπρο, τα προβλήματα των οινοπαραγωγών και την ενθάρρυνση κυπριακών οινοποιείων να προωθήσουν το προϊόν τους στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Ο οίνο-γαστρονομικός τουρισμός αντιμετωπίζεται ως μια υποκατηγορία σχεδόν υποβαθμισμένη τόσο από το Υπουργείο Γεωργίας όσο και από το Υφυπουργείο Τουρισμού. Αισθάνομαι ότι η φιλοσοφία έχει κολλήσει «στο λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου», δηλαδή σε νοοτροπίες και εκστρατείες κολλημένες σε περασμένες δεκαετίες. Έγιναν, «Οι οινικές διαδρομές» με πρωτοβουλία του Υφ.Τουρισμού, όπου με ταμπέλες ο τουρίστας θα οδηγείτε σε επτά διαδρομές σε όλη την ελεύθερη Κύπρο και σε αυτές τις διαδρομές συμπεριλαμβάνονται 35 οινοποιεία (στο σύνολο έχουμε 132 οινοποιεία) . Τα συγκεκριμένα 35 οινοποιεία, είναι από διάφορα χωριά στην Επαρχία Λευκωσίας, Λάρνακας, Λεμεσού και Πάφου, έχουν επιλεχθεί μετά από διαγωνισμό.
Kρασί από το τόπο σου
Πώς γίνεται να έχουν γίνει ποιοτικά άλματα σ’ ότι αφορά το κυπριακό κρασί, να έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες και για την ανάπτυξη του οινοτουρισμού και την ίδια ώρα να διακρίνεται μια φιλοσοφία γύρω από εξαγγελίες, ανακοινώσεις και φυλλάδες…α και τη γιορτή του Κρασιού.
Και δεν μας φτάνει μόνο αυτό διαπιστώσεις είχαμε στο παρελθόν από μέλος του ΕΒΕΛ πώς: «Ο Σύνδεσμος Οινοποιών Κύπρου δυστυχώς δεν λειτουργεί συγκροτημένα με κοινούς στόχους για την αντιμετώπιση των κοινών τους προβλημάτων. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια με την πρωτοβουλία των επιμελητηρίων Λεμεσού και Πάφου για να φέρει όλα τα οινοποιεία κοντά και να τα στηρίξουμε για να μπορέσουν ν’ αντιμετωπίσουν τα διάφορα προβλήματα».
Μια μυστήρια τροπή, ένα στυλ (που δεν κατανοώ ή και αν κατανοώ δεν μπορώ να το μεταφέρω σωστά)…λες και αφορά μια ομάδα ανθρώπων μόνο…Οι έρευνες σταλόνουν σε συμφέροντα, σε άκυρες δηλώσεις… Ποια είναι η στρατηγική, η σύνδεση του αμπελώνα και του κρασιού, με τον πολιτισμό; Ποιες οι προϋποθέσεις οργάνωσης, συμπεριφορών και δραστηριοτήτων;
Και αν θέλουμε ένα ελκυστικό πλέγμα για επισκέψεις τουριστών, αυτό ποιος θα το καθορίσει και ποιος επωφελείται; Εύχομαι όταν προσγειωθούμε, να μην είναι ανώμαλα…
