Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι πονάει περισσότερο βρε φίλε…Το καθιερωμένο ραντεβού στις αγαπημένες μας παραλίες. Να σε κοιτάω να παίζεις με τις μικρές με το νερό με την άμμο. Να γελάμε για ότι πιο άκυρο και «τάχα» αστείο της παρέας. Ποτέ δεν έχω καταλάβει τι ήταν αυτό το «μαγικό» και το «μαζί» κάθε καλοκαίρι.
Αναμνήσεις πολλές…που ίσως και να μην ενδιαφέρουν και κανένα εκτός από έξι άτομα που ήταν μαζί μας…Ένα βράδυ του Αυγούστου – (το τελευταίο) σ’ εκείνο το σπίτι που μαζευόμαστε σε είδα. Είχες απομακρυνθεί από το τραπέζι κάθισες στον καναπέ μόνος και κοιτούσες τον ουρανό και τα αστέρια. Σε είχα βγάλει φωτογραφία και οι υπόλοιποι κάναμε χαβαλέ ότι «δεν μας θες» και πως «θες να μείνεις μόνος να σκεφτείς». Ατάκα που ποιος περίμενε πως το γέλιο που προκαλούσε σε όλους μας τελικά θα έμενες μόνος να σκεφτείς εκεί ψηλά που κοιτούσες.
Το «διέλυσα»- Και έφυγα από τον «Αύγουστο» μας. Αποφεύγω όλες τις εικόνες – Άλλαξα στέκια και παραλίες. Έκοψα από την παρέα με χίλιες δικαιολογίες.
Φίλε, μου λείπεις και λείπεις σε πολλούς… Σκέφτομαι πόσοι από τους φίλους που μας διαβάζουν και ψάχνουν εκείνο τον «Αύγουστο», εκείνο τον φίλο, τη φίλη που κάθε καλοκαίρι ήταν μέρος μιας παρέας που ήταν εκεί. Και ήταν αρκετό. Δίνω – Δίνουμε χρόνο, δεν υπάρχει άλλη λύση…
P.s Στο κινητό έχεις μια κλήση που δεν απάντησες ποτέ γιατί δεν μπορούσες. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ήθελα να σου πω «μια ιδέα που είχα για μια εκπομπή» και να ακούσω την άποψη σου. Ήθελα να σε ακούσω. Από τότε δεν υπάρχουν αναπάντητες στο κινητό μου…΄Έχω πάρει τηλέφωνο φίλους που άφησα για «λίγο» να μάθω νέα/ γιατί δεν θέλω άλλες “αναπάντητες”. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Μια βόλτα και εσύ Χούλιο έκανες ΠΑΝΤΑ για μας, ένα γύρο να δεις αν όλα πάνε καλά.
Τελικά, η μεγαλύτερη συνάντηση που είχαμε ήταν η τελευταία και το σπουδαιότερο μάθημα: Μετά από μια απώλεια δεν είμαστε πια οι ίδιοι… Μαθαίνουμε πιο πολλά για τη ζωή και για την «κληρονομιά» που κουβαλάμε που εσύ την σφράγισες 10 Μάϊου…
Καλό παράδεισο και ρίξε μια ματιά σε αυτό τον Αύγουστο – Δεν παλεύεται..Γιώργο.
Αφιερωμένο σ΄’ ένα σπουδαίο άνθρωπο που έβαλε γερά θεμέλια στον πολιτισμό, στην μικρή οθόνη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και σε τόσα πολλά που έκανε, έστησε, δημιούργησε. Σ’ ένα υπέροχο σύζυγο πατέρα και φίλο, αδελφό τον Γιώργο Χουλιάρα.
