Η τουριστική, καθώς και η επισιτιστική βιομηχανία, είναι οι πλέον πληγέντες κλάδοι της οικονομίας. Και οι δυο, έχουν δεχθεί καίρια πλήγματα για ευνόητους λόγους. Ο μηδενισμός στην κίνηση στον τουρισμό, εσωτερικό και εισαγόμενο, καθώς και οι αυστηροί περιορισμοί στη διακίνηση επέφεραν καταστροφικά κτυπήματα. Η χώρα παραμένει ξεκομμένη και αποκομμένη από τον έξω κόσμο, αφού αεροπορική σύνδεση, το μοναδικό μέσο συγκοινωνίας που διαθέτουμε για διακίνηση προσώπων, έχει τερματισθεί εδώ και μέρες.
Σήμερα μπορούμε να μιλούμε σχεδόν για το απόλυτο μηδέν, ενώ είναι άγνωστο πότε θα καταστεί εφικτό να επανεκκινήσουν οι δύο κλάδοι. Το σίγουρο είναι ότι όποτε και αν γίνει αυτό οι ρυθμοί επανόδου στην κανονικότητα θα είναι πολύ αργοί, γεγονός που οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα πως πλήρης ανάκαμψη παραπέμπεται σε βάθος χρόνου, άγνωστου προς το παρόν ορίζοντα. Το ίδιο άγνωστες είναι και οι ως τώρα συνέπειες αφού δεν υπάρχουν ούτε σχετικά στοιχεία ούτε ανάλογες μελέτες. Εργοδότες και εργοδοτούμενοι βρίσκονται σε πλήρη αδράνεια. Τα έσοδα έχουν σχεδόν μηδενισθεί και η δραστηριότητα έπεσε στο ναδίρ. Οι εργοδότες βλέπουν τις πανάκριβες επενδύσεις τους ανενεργές και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στην ανεργία και χωρίς έσοδα για άγνωστο χρόνο και διάρκεια.
Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτό το διάστημα, ποια μέτρα μπορούν ληφθούν και ποια προγράμματα είναι δυνατόν να τεθούν σε λειτουργία για βοηθηθούν οι κλάδοι αυτοί είναι προς συζήτηση. Το σίγουρο είναι ότι χωρίς κρατική στήριξη η σχετική βιομηχανία θα είναι δύσκολο να είναι σε θέση να επαναλειτουργήσει όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Άρα από τώρα οι ενδιαφερόμενες πλευρές πρέπει να κινητοποιηθούν για να έχουν σχεδιάσουν βιώσιμα πλάνα για το μέλλον.
