Καθώς μεγαλώνεις αρχίζει σιγά σιγά να ζητάς άλλα στέκια βάζοντας σε μαθηματική εξίσωσή τις επιρροές της εποχής, τις τάσεις της μόδας της νυχτερινής ζωής…Το να διανεύεις την τέταρτη δεκαετία της ζωής σου, να έχεις γυρίσει τα σχεδόν τα πάντα, από club, μπαρ και ποτάδικα (μέσα από τις εκδηλώσεις, events, πάρτι κλπ), αλλά η ψυχούλα σου να θέλει να «διψάσει», στο ροκόμπαρο Reckless πάει να πει πως τελικά «πάντα γυρνάς εκεί που πραγματικά αγάπησες».
Τριάντα χρόνια παραμένει στις αναμνήσεις, στα πιο όμορφα χρόνια που έζησε η Λευκωσία, όταν υπήρχαν τότε μόνο μερικές δισκοθήκες όπως Αμάντας, Αφρικάνα και Σκορπιός. Είμαι σίγουρη ότι η οδός Μιχάλη Παρίδη, δεν λέει τίποτα σε κανένα από μας. Το όνομα Reckless Bar; Αλίμονο! Και όσοι μπήκαν μέσα στο μικροσκοπικό ροκόμπαρο, γνωρίζουν την φιλοξενία του και τους ακομπεξάριστους θαμώνες του.
Από το 1988 ο ιδιοκτήτης Γιάννος Ιωαννίδης, μου λέει, « δεν έχει κλείσει παρά μια φορά ένα βράδυ το 1995, όταν ανακαίνιζε το μπαράκι και δεν υπήρχε ρεύμα». Ανοίγει καθημερινά στις 7.30 το βράδυ μέχρι τις τρεις το πρωί και τα Σαββατοκύριακα μέχρι τις τέσσερις. Η μπύρα ρέει άφθονη και ο ίδιος εισάγει πέραν των 450 ειδών μπίρας.
Είσαι ροκ…γιατί είσαι αυθεντικός και όχι απαραίτητα μαλλιάς
Ένα μπιλιάρδο, ένα φλιπεράκι, ροκ μουσική και ωραίος κόσμος…Πας με παρέα ή και μόνος σου…έτσι και αλλιώς όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας και περνάς όμορφα. Ροκ μπαράκι σημαίνει αυθεντικότητα, σημαίνει ελευθερία και σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει ότι απαραίτητα ακούς ροκ, ούτε προκύπτει από το ντύσιμο, απ’ τα τατού ή από το μήκος των μαλλιών σου.
Το μπαράκι «κουβαλά» τις δικές του αναμνήσεις…Εκεί δώσαμε το ραντεβού με τα παιδιά πριν μια εικοσαετία και εκεί χαλαρώνουμε ακόμα μετά από μια ρουτινιάρικη ημέρα δουλειάς. Ατμόσφαιρα φτιαγμένη για κουβέντα που μπορεί να σου φτιάξει την διάθεση.
Για την ιστορία να πούμε ότι πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της ροκ μουσικής σκηνής «αθόρυβα» επισκέφθηκαν το μπαράκι ανάμεσα τους και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Αφιέρωμα Νικολέτα Χρήστου/24h
