Ιδέες, απόψεις, δηλώσεις, ειδικοί σε τηλεοπτικά παράθυρα, «ειδικοί» στα παράθυρα της πολυκατοικίας, στους διαδρόμους των σουπερμάρκετ, στην ουρά περιπτέρων, στις οθόνες των κινητών/pc, οι Influencer που χτυπήθηκαν από τον ιό να ποστάρουν τις εμπειρίες τους…Όλα αυτά από τις 9 Μαρτίου 2019 όταν εμφανίστηκαν ΔΥΟ κρούσματα που ταξίδεψαν από Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιταλία.
Μέχρι τις 17 Μαΐου ο αριθμός φτάνει τα 939 και οι νεκροί είναι 17 (οι άλλοι 3 θάνατοι «ακυρώθηκαν» ως αιτία από τον ιό μετά από παρεμβάσεις συγγενών). Τα αεροδρόμια στη χώρα κλείνουν. Επαναπατρίζονται μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι Κύπρου οι οποίοι μπαίνουν σε υποχρεωτική καραντίνα σε χώρους που όρισε η κυβέρνηση για 14 ημέρες,
Στις 13 Μαρτίου επιβεβαιώθηκαν 7 νέα κρούσματα. Ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ανακοίνωσε το κλείσιμο των συνόρων για δεκαπέντε ημέρες από την 15η Μαρτίου. Διάταγμα με ημερομηνία 10 Μαρτίου 2020 μέχρι την 30η Απριλίου 2020 και ώρα 12 τα μεσάνυχτα στην οποία απαγορεύονται οι αχρείαστες μετακινήσεις, sms και τα γνωστά…
Κλείνουν πάρκα, παιδότοποι, ανοιχτοί χώροι αθλήσεως, και δημόσιοι χώροι συναθροίσεων, μεταξύ άλλων, πλατείες, φράγματα, εκδρομικοί χώροι, παραλίες, μαρίνες. Απαγορεύτηκαν οι μαζικές ή οποιεσδήποτε άλλες εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, παρελάσεις, συναυλίες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, καθώς και η διεξαγωγή ποδοσφαιρικών και άλλων αγώνων. Αναστάλθηκε η λειτουργία των εμπορικών κέντρων, πολυκαταστήματα, καφετέριες, καφενεία, μπαρ και όλες οι επιχειρήσεις εστίασης, η λειτουργία των κέντρων διασκέδασης, κινηματογράφοι, θέατρα, αίθουσες θεαμάτων, βιβλιοθήκες, μουσεία, αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι, πρακτορεία τυχερών παιγνίων, καζίνο, αθλητικές εγκαταστάσεις, αθλητικοί όμιλοι, πολιτιστικοί όμιλοι και σωματεία, θεματικά πάρκα (λούνα παρκ κλπ), κουρεία, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής-μασάζ, και οποιασδήποτε μορφής λαϊκών αγορών, πλανοδιοπώλησης και παζαράκια.
Και κάπως έτσι κλειστήκαμε δεκάδες μέρες στα σπίτια μας (άλλοι τα έλεγαν καταφύγια) μείναμε αχτένιστοι και καταντήσαμε σαν την «πελλομαλλού», οι ορκισμένοι άντρες κατά των μουσιών απέκτησαν μούσια, οι τρίχες σε πόδια, χέρια κ.α απέκτησαν άλλη «αίγλη», τα παιδιά «πανηγύριζαν» αρχικά των κλείσιμο των σχολείων, αλλά λίγες μέρες μετά το «τερμάτισαν» και αυτά. Ξοδέψα όσα χρήματα είχα και δεν είχα, γιατί η πανδημία μπορεί να έμπαινε έξω στην αυλή, έψαλλα το «Χριστός ανέστη» μόνη, δεν είδα γονείς και φίλους και πέρασα τις μέρες μου με το computer μου, σ’ ένα κρεβατάκι πισίνας στημένο στην αυλή (πισίνα δεν έχω αλλά αυτό δεν έχει σημασία) να κάνω ηλιοθεραπεία χωρίς αντιηλιακό αφού μας έλεγαν ότι ο ήλιος «εξαφανίζει» τον ιό.
Και ήρθε το καλοκαίρι…
Κλειστήκαμε με τις θερμάνσεις και τις σόμπες και βγήκαμε με καλοκαιρινά. Και τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο άρχιζαν να εξελίσσονται. Η εμπορική δραστηριότητα στα τουριστικά θέρετρα μηδενική, café και εστιατόρια έβαλαν οριστικό λουκέτο. Ψυχή δεν υπήρχε στους τουριστικούς δρόμους, η μεν η τουριστική κίνηση που θα είχε αυξηθεί όπως έλεγαν δεν αυξήθηκε ποτέ και οι αριθμοί των τουριστών που έφταναν στο νησί δεν άγγιζαν καν τον αριθμό επισκεπτών το 1975 ένα χρόνο μετά την Τουρκική εισβολή.
Ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να είναι σε επιφυλακή και να λαμβάνει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα προστασίας κατά του κορωνοϊού», δήλωνε ο Πέτρος Καραγιάννης, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι αυτό «μπορεί να μην είναι lockdown, αλλά αυστηρή απομόνωση, καραντίνας με φρουρά» (;;;). Και ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω τους επιστήμονες!
Οπότε…
Θάλασσες με σπρέι για αποστείρωση κρεβατιών, χεριών, καπελάκι μην χαλάσει το extension, γυαλιά μην μπει ο η ασθένεια από το μάτι (το είχα διαβάσει και αυτό!), κομμένα τα μπαράκια κατά συνέπεια τα τακούνια, τα κραγιόν (κυρίως), τα καλοκαιρινά φορέματα, τα make up…Oι αγαπημένοι τραγουδιστές «πρώτο τραπέζι πίστα» στα αφτιά μου μέσο ακουστικών, να προσπαθώ να μην «κουνιέμαι» μην με πάρουν για τελείως τρελή…Δεν πήγαινε άλλο αυτό δεν μου στερούσε κάθε είδος ελευθερίας, σε μια δημοκρατική κοινότητα… και αποφασίζουμε να αυτοπεριοριστούμε και να επιλέξουμε άλλα «καταφύγια»: σε βουνά, βίλες φίλων, καταρράκτες, ορειβασίες, μοναστήρια, κολύμπι σε απομονωμένες παραλίες…
Μεγαλώνει η λίστα των ασθενών
Αφού μεγάλωσε η λίστα ήρθαν τα πρόστιμα, μάσκες, σαπούνια και γάντια (μάλλον στην επόμενη φάση των μέτρων) περιοριστικά μέτρα…κοινωνική αποστασιοποίηση μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2021. Αυτά τα ζούμε σήμερα και δεν θα επεκταθώ. Πάνε τα πανηγύρια, οι μουσικοχορευτικές βραδιές. Επιχειρηματίες, σερβιτόροι, μουσικοί, ηχητικές καλύψεις, τραγουδιστές, άνεργοι και αυτή η χασούρα δεν ξέρω αν καλύπτεται πια οικονομικά.
Και τώρα ας κόψουμε τις «μπούρδες»
«Ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε φέρουν ένα βαρύ ψυχολογικό φορτίο, που μετακυλίεται σε όποιον τις διαβάσει ή τις ακούσει. Καλό είναι, λοιπόν, να μην αναφερόμαστε, για παράδειγμα, σε: «ύποπτα κρούσματα». Το επίθετο «ύποπτος» παραπέμπει αυτομάτως σε κάτι αδιαπραγμάτευτα σκοτεινό και δυσοίωνο, δημιουργεί δυσάρεστους συνειρμούς. Λέμε «ύποπτος δολοφονίας»…, αναφέρει ο Νίκος Μανούσης.
Η δρ Αΐσα Μάλικ, από τα κεντρικά γραφεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στη Γενεύη, σε διαδικτυακή της συνέντευξη, ήταν σαφής: ο νέος ιος με τη ραγδαία εξάπλωσή του δεν απειλεί μόνο τη σωματική μας υγεία αλλά και την ψυχική. Προκαλεί αρνητικά συναισθήματα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα –κακή διάθεση, ανησυχία, στρες, φόβο, πανικό, απελπισία, απόγνωση– και τα σωματικά συμπτώματά τους, που είναι εξίσου βασανιστικά: αϋπνία, υπέρταση, επιδείνωση κάποιας προϋπάρχουσας κατάθλιψης, ακόμα και έντονες φοβικές αντιδράσεις ή ανεξέλεγκτες υποχονδριακές ανησυχίες.
Ένα είναι το νέο δεδομένο ότι δεν έφυγε την πιο φωτεινή εποχή του χρόνου. Μας ξεγέλασε για λίγο και μετά επιστρέφει για μία νέα έκπληξη. Θα μπαινοβγαίνει στις ζωές μας όποτε το αποφασίσει, με μεγάλη ευκολία και εντελώς σαρωτικά…ΑΣΥΜΠΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙ
Ο στόχος του άρθρου είναι η υπενθύμιση: ΌΤΙ πρέπει να να επιστρέφουμε στη ζωή μας με χαρά και εφαρμόζοντας τα μέτρα, γιατί δεν μας «παίρνει» παιδιά είτε πιστεύουμε σε συνομωσίες είτε όχι. Υπάρχει μια πιθανότητα της τάξης του 000000,1% να νοσήσουμε (προσωπική άποψη) παρ’όλα αυτά μην παίζουμε με την υγεία μας και με την τσέπη μας.
Δύναμη κουράγιο σε όλους όσους έχουν κυριολεκτικά πληγεί από τον ιό. Ο χειμώνας θα είναι ακόμα πιο δύσκολος. Και «πανοπλίες» να μας βάλουν, το χαμόγελο της ψυχής δεν μπορεί να μας το κλέψει κανείς…Η ζωή ευτυχώς μας επιφυλάσσει και ωραίες εκπλήξεις και αν δεν πιστεύεται ούτε σε αυτό…δημιουργείστε τις εσείς με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Editorial: Νικολέτα Χρήστου
