Η καθαριότητα και το οργανωμένο σπίτι είναι μια από τις μεγαλύτερες εμμονές μου. Η ψυχολογική μου διάθεση, ανεβαίνει όταν κοιτάω την κάθε γωνιά του και τα πάντα είναι σε μια τάξη. Υπάρχει όμως ένα κουτί, χάρτινο, το οποίο χρόνια τώρα κουβαλάω από το πατρικό μου, σε όσα σπίτια είχα μετακομίσει. Ακόμη μέχρι και σήμερα που επιχείρησα να το «τακτοποιήσω» καμία πρακτική δεν ήταν αποτελεσματική. Χαρτιά και φωτογραφίες, αυτοκόλλητα και αποκόμματα από αγαπημένα μου γλυκά…Ξεβαμμένα, αλλά μια «μάζα» που με δυσκολεύει να καταλάβω τι γράφουν. Ανάμεσα σε αυτά γράμματα αλληλογραφίας με ένα συμμαθητή στο δημοτικό τη δεκαετία του ’80.
Είχε φύγει μαζί με την οικογένεια του για Γερμανία για ένα καλύτερο μέλλον. Δώσαμε την υπόσχεση ότι θα κρατήσουμε επαφή και θα λέγαμε τα νέα μας μέσω αλληλογραφίας – μέσω γράμματος…Παιδικές ζωγραφικές, ασύντακτος λόγος και ορθογραφικά λάθη…Χαμογελώ για τα δικά μου νέα που περιστρέφονταν γύρω από το φαγητό, τις βόλτες με το ποδήλατο και εκείνος να γράφει για την νέα πόλη και τις ομορφιές…
Όλα αυτά πριν έρθει στο μυαλό του Μαρκ Ζάκεμπεργκ η πιο κερδοφόρα ιδέα του το 2004, το Facebook, και πριν αρχίσουν τα παγκόσμια «τιτιβίσματα» το 2006 με το Twitter…τότε που είχαμε φίλους.
Δυο – τρεις σελίδες από το περιοδικό «Φλας» πέφτουμε μπροστά μου όπου μέσα σε αυτές υπήρχαν οι μικρές αγγελίες. Περιμέναμε το επόμενο τεύχος για να βγει αγγελία, ακόμα μια βδομάδα για να δούμε το μήνυμα και το τρίτο αν θα λαμβάναν οι αναγνώστες απάντηση.
Δεν μίλησα ακόμη στα παιδιά μου για τον «ταχυδρόμο» των παιδικών μου χρόνων, την αγωνία πότε θα φτάσει το γράμμα και πότε θα πάρω απάντηση. Σήμερα τον ταχυδρόμο τον λένε e-mail και τα νέα στον παραλήπτη, φτάνουν μέσα σε λίγα μόνο δεύτερα…
Η ιστορία των ταχυδρομείων
Όσο λοιπόν η ιστορία της Κύπρου είναι μακραίωνη και λαμπρή άλλο τόσο είναι και η ταχυδρομική της ιστορία. Λίγα έθνη μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν μια πλούσια παράδοση στον τομέα των ταχυδρομικών επικοινωνιών όσο η Κύπρος. Η θέση της, σταυροδρόμι στην Ανατολική Μεσόγειο και σταθμός διέλευσης και εφοδιασμού πλοίων, επέβαλε από το τέλος του δωδέκατου αιώνα τη λειτουργία ταχυδρομικών υπηρεσιών για την κάλυψη βασικών αναγκών στη διακίνηση προσώπων και αγαθών ιδιαίτερα δε μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Λουζινιανούς και στη συνέχεια από τους Ενετούς ως η τότε μεγαλύτερη εμπορική δύναμη.
Στις 16 Αυγούστου 1960, κυκλοφορεί αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων από 3 αξίες και παράλληλα, η οριστική (κοινή σειρά) του 1955 η οποία σημάνθηκε με τις λέξεις «Κυπριακή Δημοκρατία» στα ελληνικά και τούρκικα. Το Νοέμβριο του 1961 η Κύπρος γίνεται μέλος της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης με πλήρη συμμετοχή στις δραστηριότητες της. Από τους πρώτους κιόλας μήνες της ανεξαρτησίας δόθηκε μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη των Ταχυδρομικών Υπηρεσιών. Η ανάπτυξη αυτή συνίστατο στην ίδρυση Ταχυδρομικών Γραφείων και Πρακτορείων σε κάθε σημείο της Κύπρου έτσι ώστε να παρέχεται ικανοποιητική Ταχυδρομική εξυπηρέτηση.
Το 1974, χρόνο καταστροφής για την Κύπρο, το Τμήμα πλήττεται σημαντικά από τις συνέπειες της Τουρκικής εισβολής. Χάνει μεγάλο μέρος την περιουσίας του σε κτίρια και εξοπλισμό. Σχεδόν το μισό ταχυδρομικό δίκτυο πέφτει στα χέρια των Τούρκων αφού 16 Ταχυδρομικά Γραφεία είναι σήμερα υπό κατοχή, ενώ και δικοί του άνθρωποι βρίσκονται καταγραμμένοι στο μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων.
Η τότε διοίκηση επωμίστηκε με το καθήκον της άμεσης αναδιοργάνωσης. Συστάθηκε Ταμείο Προσφύγων για να παράσχει βοήθεια στους πρόσφυγες. Το γραμματόσημο των 5 μιλς της οριστικής σειράς του 1971 επισημάνθηκε με την αξία των 10 μιλς και αποτέλεσε το πρώτο «προσφυγόσημο».
Κοιτάω τα γράμματα από τους γονείς μου, δυο φίλους κολλητούς και διαβάζω τα «νέα μας». Μια οικειότητα και συναισθήματα στο γράψιμο και ας ήταν μπερδεμένα λόγια λες κα θα τέλειωνε το μελάνι. Μια οικειότητα που χάθηκε για πάντα…γιατί και ‘γω έγινα μέρος των emoji και των sms.
Τελικά αυτό που μου λείπει είναι εκείνη η ζωή που είχε περισσότερη φαντασία, επαφή και επικοινωνία, πιο αθώα, πιο απλή…
