Μια ανάρτηση με καθηλώνει…Ένας άνθρωπος αρκετά γνωστός στη χώρα μας μέσα από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, έγραψε κάτι που ας μου επιτραπεί ο όρος λίγο έξω από τα «νερά» του και σε όσα εκπληκτικά άρθρα και τοποθετήσεις έχουμε δει μέχρι σήμερα. Πρόταξε το ρόλο του πατέρα και με δύο φωτογραφίες, γνωστοποιεί τις ψυχολογικές επιπτώσεις που πρόσεξε στα δικά του παιδιά από το δεύτερο «κλείδωμα» της χώρας…
Όντως κύριε Αριστείδου, δύο λεπτά είναι αρκετά για να το διαβάσουμε όπως λέτε…αναρωτιέμαι πόσο χρόνο θα χρειαστούμε να εντάξουμε τα παιδιά μας ξανά στην κοινωνία. Αυτό είναι που με τρομάζει…
Αυτούσια η ανάρτηση
Μετά τα πρόσφατα μέτρα της Κυβέρνησης έχω διαπιστώσει στα δικά μου παιδιά πρώτιστος, μια αρνητική αλλαγή τόσο της ψυχολογίας όσο και των συνηθειών τους.
Τα παιδιά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες, να απομονωθούν κοινωνικά, να περιοριστούν σωματικά αλλά και να έρχονται αντιμέτωπα με πρωτόγνωρες καταστάσεις μέσα σε πολλές φορές ψυχολογικά φορτισμένο περιβάλλον. Αυτό με ώθησε στο να ερευνήσω τις επιπτώσεις ενός Lock Down και την επίδραση του στα παιδιά μέσα από παγκόσμιες έρευνες.
Η πανδημία COVID-19, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένες ψυχιατρικές διαταραχές όπως το μετατραυματικό στρες, οι καταθλιπτικές διαταραχές και οι διαταραχές άγχους, καθώς και σε συμπτώματα που σχετίζονται με τη θλίψη. Η πανδημία COVID-19 και το κλείδωμα μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία των εφήβων.
Οι διαταραχές μετά το τραυματικό στρες, η κατάθλιψη και το άγχος είναι πιθανές επιπτώσεις καταστροφής στην ψυχική υγεία των εφήβων (Kar and Bastia, 2006; Yule et al., 2000; Bolton et al., 2000; Kar, 2019). Τα κορίτσια εκτιμάται ότι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες (Garza and Jovanovic, 2017; Fan et al., 2015).
Σε μια έρευνα μεταξύ 8079 Κινέζων εφήβων ηλικίας 12-18 ετών, οι Zhou et al. ανέφεραν υψηλό επιπολασμό συμπτωμάτων κατάθλιψης (43%), άγχους (37%) και συνδυασμένης κατάθλιψης και άγχους (31%) κατά τη διάρκεια της επιδημίας COVID-19.
Σε παιδιά και εφήβους, οι περίοδοι χωρίς σχολείο σχετίζονται με μειωμένη σωματική δραστηριότητα, περισσότερο χρόνο στην οθόνη, ακανόνιστα πρότυπα ύπνου και λιγότερο κατάλληλες δίαιτες (Wang et al., 2020).
Τα αγχωτικά γεγονότα της ζωής συνδέονται με τη συναισθηματική δυσφορία στους γονείς και κατά συνέπεια λιγότερη διαθεσιμότητα για τα παιδιά, με πιο τιμωρητικές στάσεις απέναντι στα παιδιά (Taylor et al., 1997).
Αρκετές χώρες, όπως η Γαλλία και η Βραζιλία, ανέφεραν αύξηση των αναφερόμενων περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας. Τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κακοποίησης ή παραμέλησης όταν ζουν σε ένα σπίτι όπου συμβαίνει ενδοοικογενειακή βία (Campbell, 2020).
Μια πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, ο χρόνος που αφιερώθηκε και οι επενδύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συσχετίστηκαν με τα επίπεδα της κατάθλιψης, του άγχους και της ψυχολογικής δυσφορίας (Keles et al., 2020). Μπορεί να σχετίζονται με προβλήματα ύπνου και επίσης με εθισμό στο Διαδίκτυο (Barry et al., 2017).
Σοβαρές ψυχολογικές καταστάσεις αυξημένης ευερεθιστότητας, απροσεξίας και προσκόλλησης συμπεριφοράς αποκαλύφθηκαν από όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από τις ηλικιακές τους ομάδες (Viner et al., 2020a).
Με βάση τα ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν οι γονείς, τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι τα παιδιά ένιωθαν αβέβαια, φοβισμένα και απομονωμένα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας περιόδου. Αποδείχθηκε επίσης ότι τα παιδιά αντιμετώπισαν διαταραγμένο ύπνο, εφιάλτες, κακή όρεξη, διέγερση, απροσεξία και άγχος που σχετίζεται με το χωρισμό (Jiao et al., 2020).
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει δημοσιεύσει συστάσεις που απευθύνονται σε εφήβους για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν το άγχος: να εντοπίσουν φυσιολογικές συναισθηματικές αντιδράσεις, να συμμετάσχουν σε διάλογο και κοινωνικές ανταλλαγές, να διατηρήσουν τον κατάλληλο τρόπο ζωής και κοινωνικές επαφές, να αποφύγουν το κάπνισμα, το αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά, να ζητήσουν βοήθεια από τους υγειονομικούς υπαλλήλους όταν κριθεί απαραίτητο, αναζήτηση πληροφοριών από αξιόπιστες πηγές, περιορισμός της έκθεσης στα μέσα ενημέρωσης, ανάπτυξη στρατηγικών για συναισθηματική ρύθμιση (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας 2020).
Εν κατακλείδι επειδή ακούγονται αρκετά σενάρια και βλέπουμε ότι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δίνουν παράταση στα LOCK DOWN είναι αναγκαίο στο σημείο του επιτακτικού το Υπουργείο Παιδείας αλλά και οι κοινωνικές Υπηρεσίες να προβούν σε στρατηγικό σχεδιασμό έτσι ώστε να προσφέρουν:
Α) Χαλάρωση των μέτρων όπου είναι δυνατό βάση των επιδημιολογικών εισηγήσεων για να δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά για άσκηση και επαφή με το περιβάλλον. Ατομικές προπονήσεις ή προπονήσεις με μικρά γκρουπ σε ανοιχτούς χώρους.
Β) Να παρέχουν καθοδήγηση και στήριξη σε γονείς για βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποφύγουν όλες αυτές τις κακές επιπτώσεις του Lock Down.
Γ) Να αυξηθούν οι έλεγχοι σε οικογένειες όπου έχουν ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Δ) Να δοθούν προγράμματα για Οικογενειακή άσκηση αλλά και διατροφή.
Εισήγηση μου ότι όλοι οι γονείς θα πρέπει να έχουν ένα πρόγραμμα και έλεγχο στα παιδιά τους έτσι ώστε ακόμη και με τα περιοριστικά μέτρα να ασκούνται, να τρέφονται σωστά, να έχουν επαφή με φύση, να μην περνούν ατέλειωτες ώρες μπροστά από κινητά και υπολογιστές, να υπάρχει κοινωνικοποίηση έστω και εξ αποστάσεως.
Ας μην περιμένουμε από άλλους να φροντίσουν τα παιδιά μας, ο καθένας καλείται να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για αυτά αλλά και οι Κυβερνητικές Υπηρεσίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Μπορεί οι ηλικιωμένοι να είναι οι πιο ευάλωτες ομάδες της πανδημίας αλλά το μέλλον είναι τα παιδιά και πρέπει να προστατευτούν.
Του Άριστου Αριστείδου
Αντί Πρόεδρος Κ.Ε.Κ.Κ