H πανδημία έχει κόστος. Για άλλους μεγάλο και για άλλους μικρότερο. Πέρα από τους θανάτους, τους ασθενείς, τους νοσηλευόμενους σε νοσοκομεία και κλινικές, μονάδες εντατικής ή σε μονάδες αυξημένης φροντίδας, προκύπτει και οικονομικό κόστος. Για πολλούς. Σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο. Σε εργαζομένους και ομάδες εργαζομένων, σε κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Αυτό που παρατηρούμε ότι όλα τα πιο πάνω σχολιάζονται και αναφέρονται με αριθμούς και νούμερα. Είτε μιλούμε για ασθενείς, είτε για θανάτους. Είτε για ανέργους είτε για απώλεια εσόδων.
Γι’ αυτό το τελευταίο καταβάλλεται προσπάθεια αντιμετώπισής του. Να ενισχύσουμε εργαζομένους που έχασαν τη δουλειά τους, εκείνους που είδαν τα έσοδά τους να μειώνονται έως και να μηδενίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μικροεπιχειρηματίες.
Σ’ αυτούς τους τελευταίους περιλαμβάνονται και οι ασχολούμενοι στον χώρο της εστίασης και ψυχαγωγίας. Είναι ίσως η μεγαλύτερη τάξη από τους πληγέντες. Ένα χρόνο τώρα έχουν μετατραπεί σε μπαλάκι του πινγκ-πονγκ. Ανοίγει-κλείνει η εστίαση. Σήμερα μπορείτε να λειτουργήσετε, αύριο δεν μπορείτε. Να ανοίξετε, αλλά σε λίγες μέρες θα ξανακλείσετε. Στον «πάγο» τα κέντρα διασκέδασης σχεδόν ένα χρόνο.
Αυτή είναι η μεταχείριση από τα αρμόδια Υπουργεία, από την Κυβέρνηση. Και σε αντάλλαγμα; Μερίμνησε η Κυβέρνηση. Σχέδια εξαγγέλλονται, αριθμοί πάνε κι έρχονται. Υποσχέσεις για εκατομμύρια που θα αρχίσουν να μοιράζονται, αλλά που ποτέ δεν βγαίνουν από τα ταμεία όπου βρίσκονται. Περνούν εβδομάδες και μήνες, αλλά ελάχιστα από τα υπεσχημένα υλοποιούνται.
Πραγματοποιούνται συσκέψεις επί συσκέψεων, και ενδιαφερόμενοι ακούνε τα ίδια που άκουσαν και πριν μήνες αλλά που ποτέ δεν είδαν να εφαρμόζονται.
Στην τελευταία συνεδρία της Επιτροπής Εμπορίου της Βουλής το σκηνικό ήταν παρόμοιο. Προσέτρεξαν οι εκπρόσωποι των χώρων εστίασης και αναψυχής, μαζί με άλλους, παρουσία των κυρίων βουλευτών αυτής, για να ακούσουν πώς το κράτος στο οποίο τόσα χρόνια κατέβαλαν υπό μορφή πολλών φορολογιών, εκατομμύρια θα τους βοηθήσει να αντέξουν την απραξία που το αυτό το ίδιο το κράτος τους επέβαλε. Βρέθηκαν στο ίδιο έργο θεατές και ακροατές. Άκουσαν και πάλι νούμερα. Εντυπωσιακά νούμερα. Για κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Για ουσία τίποτε. Για αποτέλεσμα μηδέν. Τέτοια νούμερα.
Περίμενα εξαγγελίες, ανέμενα «ανάσες», έστω μια «αγκαλίτσα» και ας προέρχονται από τα emoji. Δημοσιογραφικά κανένα ενδιαφέρον από την Επιτροπή Εμπορίου που τόσο περίμενα ότι θα «βγουν» από αυτήν καλά νέα, έστω ένα «ψωμάκι». Δεν έχω να πω τίποτα προς εσάς κύριοι: Θεοπέμπου, Περδίκη, Ορφανίδου, Γιωργαλλά, Oρφανίδου και δεν ξέρω ποιοι άλλοι ήταν εκεί μέσα.
Καλέσαμε σήμερα στην Επιτροπή ΕΕΒΤ μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πλήγηκαν ιδιαίτερα από την πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα και κάνουν αγώνα επιβίωσης.
Προσκλήθηκαν και μίλησαν εκπρόσωποι: κέντρων αναψυχής και εστίασης, μουσικοχορευτικών κέντρων, ξενοδοχειακής βιομηχανίας, σχολών χορού, γυμναστηρίων, θεατρικών οργανισμών, εταιρειών ενοικίασης αυτοκινήτων, αθλητικών ακαδημιών, καταστημάτων εμπορικών κέντρων και άλλοι.
Στη συνεδρία συμμετείχαν εκπρόσωποι από όλα τα υπουργεία που άκουσαν τις θέσεις των επηρεαζομένων, τις οποίες και κατέγραψαν.
Γενικό συμπέρασμα που εκφράστηκε από όλες τις κατηγορίες είναι ότι πρέπει να επανέλθει το νομοσχέδιο για κυβερνητικές εγγυήσεις σε τραπεζικά δάνεια για διοχέτευση τραπεζικής ρευστότητας στην αγορά.
Χαιρέτησαν όλοι με ικανοποίηση το τεράστιο πακέτο στήριξης που έχει εξαγγελθεί από την κυβέρνηση το οποίο περιλαμβάνει πέραν των 200 εκατομμυρίων ευρώ για απευθείας στήριξη.
Εκφράστηκε κραυγή αγωνίας από όλους για την ανάγκη άμεσης ψήφισης του προϋπολογισμού για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα στήριξης.
