Τελευταία γίνεται πολύς λόγος και υπάρχουν πολλές απόψεις για την ασφάλεια στην αποθήκευση των τροφίμων ειδικά όταν πρόκειται για τύλιγμα με αλουμινόχαρτο. Η αλήθεια είναι πως πολλές από αυτές είναι τυχαίες ή μη εμπεριστατωμένες παρόλο που το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας.
Κάθε φύλλο μετάλλου ή λαμαρίνας παράγεται σε μορφή ρολού, τυλιγμένο δηλαδή σε κάποιον κύλινδρο. Αυτό συμβαίνει και στην παραγωγή αλουμινίου είτε πρόκειται για λαμαρίνα πάχους μερικών δεκάτων του χιλιοστού (αλουμινόχαρτο), είτε πρόκειται για φύλλα πάχους μερικών χιλιοστών και εξυπηρετεί την μεταφορά και την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων. Στη συνέχεια περνώντας από διαδοχικούς κυλίνδρους παίρνει την μορφή που χρειάζεται η βιομηχανία ή ο καταναλωτής – τελικός χρήστης.
Το αλουμίνιο,σύμφωνα με το itrofi, όπως και τα υπόλοιπα μέταλλα οξειδώνεται. Η οξείδωση ή σκουριά όπως είναι σε όλους γνωστή, είναι η διάβρωση των μετάλλων που προκαλείται από το οξυγόνο και κάνει τα μέταλλα να εμφανίζουν οξείδια στην επιφάνειά τους, έχει δε διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με το μέταλλο. Καφέ – κόκκινο χρώμα αν πρόκειται για οξείδια του σιδήρου, πράσινο ανοιχτό χρώμα αν πρόκειται για σκουριά σε χάλκινα αντικείμενα. Η οξείδωση του αλουμινίου έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Τα οξείδια του αλουμινίου έχουν την μορφή άσπρης πούδρας – σκόνης που κάνουν την επιφάνειά του άγρια και τραχιά και φυσικά είναι επικίνδυνα για την υγεία μας σε περίπτωση εισπνοής ή κατάποσης.
Για να προστατευτούν τα μέταλλα από την οξείδωση υποβάλλονται σε επεξεργασία. Παλαιότερα γινόταν γάνωμα των σκευών που τότε ήταν φτιαγμένα από χαλκό. Αυτή η πρακτική έβαζε μια επίστρωση διαφορετικού μετάλλου στην επιφάνεια του χαλκού που εμπόδιζε την διάβρωσή του. Άλλες πρακτικές αναπτύχθηκαν από τότε όπως η επινικέλωση κλπ. Η αρχή πάνω στην οποία όλες αυτές οι πρακτικές στηρίχθηκαν ήταν η εξής : Όσο περισσότερο επεξεργασμένη, λεία και γυαλιστερή είναι μία επιφάνεια τόσο λιγότερο διαβρώνεται – οξειδώνεται. Αυτή η αρχή ισχύει γενικότερα στον χώρο των μετάλλων και ακολουθείται μέχρι σήμερα.
Το αλουμινόχαρτο έχει μία ‘καλή’ γυαλιστερή πλευρά και μία ‘θαμπή’ ματ. Βάσει των παραπάνω η πλευρά που πρέπει να επιλέγουμε να έρχεται σε επαφή με τα τρόφιμα όταν τα τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο είναι αποκλειστικά η γυαλιστερή. Η λεία επιφάνεια έχει λιγότερα συμπτώματα διάβρωσης – οξείδωσης σε επαφή με υγρά, έλαια και οξέα που περιέχονται πολλές φορές στα τρόφιμα που αποθηκεύουμε.
Το αλουμινόχαρτο αποτελεί ένα εξαιρετικό μέσω προστασίας και έχει πολλές και ποικίλες χρήσεις σε μία κουζίνα. Επωφεληθείτε από τα “καλά” του χαρακτηριστικά, χρησιμοποιείστε το άφοβα και όταν έρθει η ώρα να τυλίξετε ένα τρόφιμο σκεφτείτε ότι δεν πρόκειται για θέμα καλαισθησίας αλλά υγείας που είναι πολύτιμη για όλους. Βέβαια, η αποθήκευση σε αλουμινόχαρτο πρέπει να είναι μόνο προσωρινή γιατί ακόμα και η καλή του πλευρά κάποια στιγμή θα αρχίσει να διαβρώνεται αν πρόκειται για μακροχρόνια αποθήκευση.
