=
Εν ο πελλός που την πόρταν: Αρχικά η έκφραση δεν βγάζει κανένα νόημα. Ωστόσο, όλοι καταλαβαίνουν. Ποιοι ξέρουν όμως τον πελλό;
Η ιστορία αναφέρει πως κάποτε υπήρχαν δύο αδέλφια. Αναφέρεται σ’ έναν τρελό που μαζί με τον «έξυπνο» αδελφό του πήγαν στο σπίτι του Μούχταρης για να δουν την κόρη του και αν ήταν καλή να αρραβωνιαστούν. Για να φανεί καλός και ευγενικός, ο «έξυπνος» αδελφός του είπε του τρελού να μην φάει πολλά και ότι θα του το υπενθύμιζε, αγγίζοντας τον πάνω στο πόδι.
Μόλις άρχισε να τρώει με λαιμαργία, περνά ένας γάτος, τον αγγίζει στο πόδι και εκείνος νομίζει ότι ήταν ο αδελφός του. Σταματά ευθύς και μένει εκεί στο τραπέζι χάσκοντας!
Στην πολλή ώρα έπρεπε να φύγουν, του λέει ο αδελφός του “Φερ’ τζιαι την πόρταν μιτά σου, ρε πελλέ”, εννοώντας να την κλείσει, αλλά ο τρελός βγάζει κυριολεκτικά την πόρτα από το πλαίσιο και την παίρνει μαζί του!
Η εκδοχή αλα Κυπριακά
Όπως τα έφερε η μοίρα, μια μέρα έστειλαν του έξυπνου προξενιά. Άκουσαν φαίνεται ότι είναι καλό παλληκάρι και είπαν να τον παντρέψουν με την κόρη του Μούχταρη στο δίπλα χωριό. Ήρθε η προξενήτρα σπίτι τους και λέει στον έξυπνο: «Να πιάσεις τον αρφό σου τζαι πάτε άρκοψες ποτζεί στο σπίτι του Μούχταρη. Να γνωρίσεις την νύφη τζαι να σε δουν τζαι σένα που σε καλό παλικάρι».
Έτσι έγινε. Το άλλο πρωί έπιασαν τον δρόμο, ο έξυπνος και ο τρελός να πάνε στο δίπλα χωριό να γνωρίσουν την νύφη. «Το λοιπόν ρε αρφέ, έχω σου δειν α, τωρά που εννά πάμε στα πλάσματα όι να δείξεις το νού σου». «Δηλαδή, τι να κάμνω ρε αρφέ!» απαντά του ο πελλός «Τωρά που εννά κάτσουμε στο τραπέζι. Όι να τρώεις σάννα τζαι εν ξαναείδες φαΐ ομπρός σου. Τζαι έσιε έννοια, άμα σου τζείζω με το πόι μου να σιωπάς, τζαι να κάθεσαι ήσυχος. Καλά;» «Καλά αρφέ μου». Έφτασαν κατά το μεσημέρι σπίτι της νύφης.
Τους κέρασαν κουμανταρία, γλυκό και στη συνέχεια έκατσαν στο τραπέζι να φάνε. Η μουχτάρενα τους περιποιήθηκε όπως ακριβώς αρμόζει στην Κυπριακή φιλοξενία: Κουπέπια, ψητή όρνιθα με πατάτες, μακαρόνια, σαλάτα. Όταν τα είδε όλα αυτά ο τρελός, έτρεξαν τα σάλια του. Την ώρα που πήγε να βάλει φαγητό όμως, έτρεξε που κάτω που το τραπέζι ο γάτος της μουχτάρενας και τον άγγιξε στο πόδι. Ο τρελός νόμισε ότι το είχε σπρώξει ο αδελφός του. Άφησε αμέσως τα μαχαιροπήρουνα και έκατσε προσοχή. «Ρε βάλε φαΐ να φάεις.» τίποτε ο τρελός. Με μιλιά, με λαλιά. Όσην ώρα κάθονταν στο τραπέζι, ο τρελός δεν έτρωγε, αλλά ούτε μιλούσε.
Οι υπόλοιποι, τραγουδούσαν και χόρευαν. Έγινε βράδυ: «Ε, παρά να ξεκινήσετε να πάτε έσσω έτσι ώρα» λαλεί τους ο Μούχταρης, μείνετε να σας φιλοξενήσουμε τζαι σηκώνεστε το πρωί με τον ήλιο να στραφείτε με την ησυχία σας. Ο έξυπνος αδελφος δέχτηκε. Τους έβαλαν σ’ ένα ξενώνα να ξαπλώσουν τα δύο αδέλφια μαζί.
Την νύχτα όμως, ο τρελός, ξύπνησε λέγοντας στον αδελφό του ότι: «Έτω ρε αρφέ μου, έπεσε το αρφάλι μου. Είμαι νηστικός που το πρωί. Εν αντέχω.» Κατεβαίνει ο τρελός κάτω, βρήκε μια κατσαρόλα με τραχανά και την έφαγε όλη. Όταν χόρτασε για τα καλά, έψαχνε την τουαλέτα δεν την βρήκε έκανε «ζημιά» στις μπότες του Μούχταρη. Όταν κατάλαβε τι έκανε άρχισαν να το βάζουν στα πόδια.
Μάζεψαν τα πράματα τους για να φύγουν. Άνοιξε την πόρτα ο ένας αδελφός, σιγά, σιγά να μην τον ακούσουν και τον ειδοποιεί ότι ήταν ώρα να φύγουν: «Έλα να φύουμε, τζιαι τράβα τζιαι την πόρτα πίσω σου», λέει στον αδελφό του. Έτρεχαν στον δρόμο μες την νύχτα. Όταν πέρασε λίγη ώρα, γυρνάει πίσω του ο έξυπνος, θωρεί τον αδελφό του να τον ακολουθά τζιαι να κουβαλά τζιαι την πόρτα του Μούχταρη πας τα ζινίσια του. Έτσι λοιπόν έμεινε η φράση για κάποιον που φέρεται υπερβολικά, που κάνει πολύ περισσότερα από όσα χρειάζεται ή από όσα του ζητήθηκαν.
ΦΩΤΟ: Mixanitouxronou
istoriovivlio.wordpress/ taste and hospitality./checkin
