Υπήρξε από ιστορικής πλευράς η πρώτη μαζική και οργανωμένη πολιτική, συνδικαλιστική και εθνική διαμαρτυρία στα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Περισσότερα από 4.000 άτομα, από εκατόν σαράντα χωριά, πήραν μέρος στο συλλαλητήριο, το οποίο υπήρξε μαζικό, αν λάβει κανείς υπόψη τα μέσα συγκοινωνίας και επικοινωνίας της εποχής.
Ενδεχομένως να υπήρξε η μεγαλύτερη παγκύπρια συγκέντρωση για ένα μη αμιγώς εθνικό θέμα, όπως το επόμενο συλλαλητήριο του 1895 στη Λεμεσό, στην πλατεία Στεφανή, το οποίο είχε καθαρά πολιτικά κριτήρια. Αναμφίβολα,όπως αναφέρει η polignosi, ήταν μια από τις πρώτες ολοκληρωμένες πολιτικές πράξεις στην Κύπρο κατά την πρώτη περίοδο της Αγγλικής Κατοχής, σχεδόν μια δεκαετία μετά την άφιξη των Βρετανών στην Κύπρο το 1878. Και να τονίσουμε ότι ενώ το συλλαλητήριο αυτό καθεαυτό ήταν μια πράξη που σχετιζόταν με εργασιακά και φορολογικά ζητήματα κυρίως, εντούτοις αξιοποιήθηκε από τους διοργανωτές ώστε να τεθούν ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.
Οπως αναφέρει ο διευθυντής του Ιστορικού Αρχείου και Κέντρου Μελετών Λεμεσού Μίμη Σοφοκλέους, οι οινοπαραγωγοί αντέδρασαν δυναμικά λόγω του φόρου «Ζιντζιριέ» . Αν και υπήρξε ένας από τους νόμους της Οθωμανικής Περιόδου, εξακολουθούσε να υπάρχει και να επηρεάζει απόλυτα σχεδόν την τύχη χιλιάδων ανθρώπων στην Κύπρο και κυρίως στο διαμέρισμα Λεμεσού-Πάφου, όπως ήταν διοικητικά και εκλογικά έως το 1929 οι δύο σημερινές επαρχίες Λεμεσού και Πάφου, στις οποίες διαβιούν έως σήμερα οι περισσότεροι αμπελουργοί και οινοπαραγωγοί. Οι ομάδες αυτές πίστευαν ότι ο φόρος αυτός θα καταργείτο με τη νέα τάξη πραγμάτων.
Οι Βρετανοί, όμως, παρ’ όλες τις εκκλήσεις εντός και εκτός του Νομοθετικού Συμβουλίου, δεν έκαναν το αναμενόμενο ώστε να καταργηθεί ο «Ζιντζιριέ», που είχε καταντήσει βραχνάς για όσους ασχολούνταν με τα οινικά προϊόντα σε όλη την γκάμα της καλλιέργειας, της παραγωγής και της διάθεσης. Δηλαδή, από τους αμπελώνες έως την εξαγωγή των κρασιών και των άλλων προϊόντων της αμπέλου (ξίδι, σταφίδες κ.λπ.). Ο εν λόγω φόρος είχε ψηφιστεί, δίνοντας έμφαση στο ότι ο φοροεισπράκτορας θα πρέπει να κάνει την εκτίμησή του όσον αφορά το ύψος του φόρου στον τόπο της παραγωγής και όχι της κατανάλωσης του προϊόντος.
Κύρια Φωτογραφία από τον Ι.Π. Φώσκολο
