Άποψη Νεα της Αγορας

Υπόκλιση…σ’ αυτούς που έβαλαν την «πλάτη τους» για να μπορούμε, τώρα να ζητάμε το κάτι καλύτερο

«Από τότε που βγήκε ο όρος «πολιτικός πολιτισμός» ο πολιτικός λόγος πήγε κι έκανε τσουλήθρα. Δεν έχουν καταλάβει πόσο πολύ έχει αλλάξει η κοινωνία. Δεν έχουν καταλάβει πως χρειάζεται ένας κάποιος εξανθρωπισμός του πολιτικού λόγου. Δεν έχουν καταλάβει πως ο κόσμος δεν τρώει πια κουτόχορτο… tragic!.. που θα έλεγε κι εκείνη η φοβερή χωριάτα της παλιάς διαφήμισης».

Οι άνθρωποι της Τρίτης Ηλικίας είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι της Κοινωνίας. Ο σεβασμός στους ηλικιωμένους, είναι δείγμα πολιτισμού και ωριμότητας του κοινωνικού συνόλου. Δεν είναι υποχρέωση, ούτε ικανοποίηση κάποιας ανάγκης.

Είναι μία αυτονόητη αναγνώριση της προσφοράς και του έργου των ανθρώπων, στους οποίους δεν οφείλουμε μόνο την ύπαρξη μας, αλλά και όλα όσα απαρτίζουν την ζωή μας, όπως η ελευθερία που απολαμβάνουμε.

Τους ακούμε συχνά σε προεκλογικούς λόγους να αναφέρονται «για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας». Με εξοργίζει, αυτή  η λεγόμενη «ξύλινη γλώσσα», η τακτική  να μιλάει κανείς χωρίς να λέει όμως τίποτα ουσιαστικό και ταυτόχρονα να φαίνεται μορφωμένος και καταρτισμένος για το θέμα της συζήτησης.

Κοιτώ φωτογραφίες παιδιών  της δεκαετίας του ’50, ’60, ’70 και ’80. Κρατούσαν σημαίες πιτσιρίκια και έβγαιναν στους δρόμους. Οι γονείς, τους κρατούσαν αγκαλιά και έτρεχαν να τα γλιτώσουν από σφαίρες. Έκτιζαν ξανά και ξανά  το μέλλον τους. Αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν και έγιναν η Τρίτη Ηλικία. Έγιναν μια στατική, ούτε καν ομοιόμορφη, χωρίς καμία «είσπραξη χαράς». Μια χώρα που από τη γέννηση της, σώζεται από τους ηλικιωμένους, ψωμολυσσώντας μέχρι να έρθει η σειρά τους για μια μερίδα φαγητό,  χωρίς να χρειαστεί να ανταλλάζουν την ψήφο τους, με την εξασφάλιση μιας ανθρώπινης διαβίωσης.

Ο κάθε ηλικιωμένος έχει την ιστορία του. Πάλεψαν δεκαετίες  στη ζωή τους ανάμεσα σε πολέμους, ορφάνιες, φτώχειες, προδοσίες, δικτατορίες, θανάτους, αρρώστιες, χωρισμούς, αποχωρισμούς, ξενιτεμούς , προσφυγιές, πόνους σωματικούς και ψυχικούς, κατατρεγμούς, αδικίες, ανέχειες και με δυσκολίες πολλές μεγάλωσαν, σπούδασαν, αποκατέστησαν παιδιά, εγγόνια…δισέγγονα, χωρίς καν να ακούσουν «για το μέλλον των παιδιών μας»!

Ας τους αναγνωρίσουμε λοιπόν, τον σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία πιο σχολαστικά. Ας τους αφήσουμε να είναι ενεργό μέρος της ζωής μας. Ας αναγνωρίσουμε όλα όσα δίνουν και παραδίδουν στους νεότερους, τις αξίες, τα πιστεύω, τις αναμνήσεις, τα συναισθήματα, τις συμβουλές και τη σοφία τους, όλα βγαλμένα μέσα από τη ζωή και την εμπειρία τους σε αυτόν τον κόσμο. Ας ακούσουμε εκείνη την ιστορία που έχουν να μας πουν…

P.s:. Έχουμε πολλά παραπάνω απ’ όσα είχαν εκείνοι κι είμαστε ικανοί για πολύ λιγότερα από εκείνους. Αντίφαση ή ντροπή;

Subscribe to our Newsletter. Let's stay updated!

Related posts

Eύβοια: Μεγάλη Άμμος – Τι παίζει γύρω από την πιο πολυσυζητημένη παραλία; (ΦΩΤΟΣ)

Taste and Hospitality

Η KLM ανακοίνωσε τα σχέδια για 1.500 επιπλέον απολύσεις

Taste and Hospitality

Αντίστροφη μέτρηση για ξενοδοχεία και αεροδρόμια!

Taste and Hospitality

Αφηστε ενα σχολιο

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στην ιστοσελίδα μας.
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Αποδοχή Μάθε περισσότερα

error: Content is protected !!