Δικαιωματικά, το Πλόβδιδ, η αρχαία Φιλιππούπολη, κέρδισε τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2019 και φέτος ήρθε τέταρτη στον διαγωνισμό για τον Καλύτερο Τουριστικό Προορισμό της Ευρώπης, αφήνοντας πίσω μεγάλα ονόματα όπως το Λονδίνο, η Ρώμη και η Πράγα. Τις επιτυχίες αυτές δεν τις οφείλει μόνο στα αρχαιολογικά της αξιοθέατα, αλλά και σε ελκυστικές πτυχές της καθημερινής της ζωής, που της κέρδισαν επίζηλους τίτλους, όπως του Πιο Ρομαντικού Προορισμού και του Καλύτερου Οινικού Προορισμού της Ευρώπης, τους οποίους δεν παραλείπουν να τονίσουν οι οικοδεσπότες μας..
Η παλιά συνοικία του Πλόβδιβ με τα πλακόστρωτα δρομάκια και τη λαϊκή αρχιτεκτονική είναι κτισμένη στο ψηλό σημείο της πόλης που σχηματίζουν οι τρεις λόφοι. Οι ανηφοριές της θυμίζουν πολύ την Πλάκα της Αθήνας, ενώ τα σπίτια της μοιάζουν περισσότερο με εκείνα της Παλιάς Λευκωσίας με τα χαρακτηριστικά χαγιάτια. Πού και πού ξεπροβάλλουν όγκοι από γρανίτη, το κυρίαρχο πέτρωμα της περιοχής.
Η παραδοσιακή συνοικία χρονολογείται στη σημερινή της μορφή από τον 19ο αιώνα και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι τα παλιά αρχοντικά με εξωτερικό και εσωτερικό διάκοσμο, τα οποία έχουν τα καθένα τη δική του ιστορία και εκθέματα. Κάποια από αυτά κτίστηκαν από Έλληνες, από τις πολλλες χιλιάδες που ζούσαν κάποτε εδώ, και σήμερα στεγάζουν τοπικά μουσεία ή πινακοθήκες. Για παράδειγμα, το Επαρχιακό Μουσείο Ιστορίας ήταν κάποτε το σπίτι του πλούσιου Έλληνα έμπορα Δημήτρη Γεωργιάδη, ο οποίος το έκτισε το 1848. Το Εθνογραφικό Μουσείο στεγάζεται σε σπίτι του 1847, που κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Χατζηγιωργή για τον Αργύρη Κουγιουμτζίογλου, προφανώς Έλληνα επίσης.
‘Ενα από τα πιο εντυπωσιακά, το «Φαρμακείο Ιπποκράτικους», κτίστηκε από τον Έλληνα γιατρό Δρα Σωτήρη Αντωνιάδη, η οικογένεια του οποίου έζησε και εργάστηκε εδώ από το 1872 μέχρι το1947. Βρίσκεται στον πολυσύχναστο δρόμο όπου γίνεται το υπαίθριο παραδοσιακό παζαράκι του Πλόβδιδ και στην πρόσοψή του υπάρχουν ανάγλυφες οι μορφές του Ιπποκράτη, της Υγείας και του Ασκληπιού.
ΦΙΛΙΠΠΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ
Στα παλιά αρχοντικά, αλλά και σε πιο ‘λαϊκά’ θα βρεις κανείς καλά και προσιτά εστιατόρια με ενδιαφέροντα εδεσματολόγια, όπως το πράγματι γευστικό ψάρι που δοκίμασαν οι δημοσιογράφοι κάτω από ενα υπεραιωνόβιο, δέντρο στην αυλή μιας τοπικής πινακαθήκης, και την ουρά του βουβαλιού στο εστιατόριο «Έβρος».
Για τα κρασιά θα πρέπει να επιστρέψουμε στην αρχή της ιστορίας μας, στο Ρωμαϊκό Λουτρό του Ξενοδοχείου «Βίλλα Φλάβια», όπου οι οικοδεσπότες μας φρόντισαν όπως τα έξι πιάτα του μενού μας συνοδευτούν από ισάριθμες ετικέτες του πλούσιου οινολογίου που έχει να προσφέρει η περιοχή. Οι γεύσεις, όμως, ιδιαίτερα αυτές του κρασιού, δεν επιδέχονται ποτέ πιστή περιγραφή και μόνο η δοκιμή μπορεί να πείσει.
Αυτό που είναι ίσως ενδιαφέρον να αναφερθεί είναι ότι, όπως κι εμείς στην Κύπρο, έτσι και στη Βουλγαρία προσπαθούν πλέον σοβαρά και συστηματικά να αναδείξουν τις γηγενείς ποικιλίες τους, που άν κρίνει κανείς από τα πολλά πιθάρια σε διάφορα σημεία της πόλης – όχι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα όσο τα δικά μας – πρέπει να έχουν βαθιές ρίζες. Μάλιστα μια ποικιλία λέγεται «Μαυρούδ», ονομασία που όπως και οι ίδιοι οι Βούλγαροι γνωρίζουν, προέρχεται από το δικό μας «μαύρο». Μόνο η περιφέρεια του Πλόβδιβ διαθέτει 12 οινοποιϊες που είναι προσιτές στους επισκέπτες κατά μήκος των «Δρόμων του Κρασιού», οπως και τα δικά μας στην Κύπρο.
Όλα αυτά, μαζί και οι κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών, κάνουν τον Κύπριο επισκέπτη του Πλόβδιβ να νιώσει ότι βρίσκεται στο σπίτι του, χωρίς να χάνει τίποτε από τη συγκίνηση και τη σαγήνη που έχει να προσφέρει ένας ξένος προορισμός. Εξάλλου, θα το θυμάται κάθε φορά που θα πρέπει να πληρώσει για κάτι, αφού η Βουλγαρία, αν και πλήρες μέλος της ΕΕ, δεν έχει υιοθετήσει ακόμα το Ευρώ, το οποίο δεν γίνεται πάντα αποδεκτό στη θέση του Λέβα, του εθνικού νομίσματος…
Του Φίλιππου Στυλιανού
