Άνευ προηγουμένου πρόκληση, η οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ 550 και 789, χαρακτηρίζει η Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας την παρουσία του προέδρου της Τουρκίας στους εορτασμούς για την 37η επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, καθώς και την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.
Πικ-νικ πάνω στους τάφους
https://www.facebook.com/191542360955674/videos/3423023894485003
Την ώρα που ο Τούρκος Πρόεδρος ετοιμάζεται να επισκεφθεί την κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου και οι κατοχικές αρχές προετοιμάζονται για την υποδοχή, μια συγκλονιστική ιστορία που παραπέμπει στην ύπαρξη ομαδικού τάφου στην περιοχή αποκαλύπτεται σήμερα, όπως αναφέρει ο φιλελεύθερος.
Πρόκειται για την περίπτωση 11 Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι βρίσκονταν σε σπίτι στην κάτω Δερύνεια όταν Τούρκοι στρατιώτες τους πήραν και αφού τους οδήγησαν σε χωράφι με ανοικτό λάκκο τους εκτέλεσαν. Ανάμεσά τους και πέντε παιδιά, ηλικίας το ένα 5 ετών, το δεύτερο 12 ετών, το τρίτο 9 ετών και τα άλλα δύο 3 ετών. Υπάρχει επίσης ακόμα ένας ανήλικος 15 ετών. Ήταν όλοι άμαχοι και γυναικόπαιδα. Μέχρι σήμερα βρίσκονται στον κατάλογο των αγνοουμένων, με τις πληροφορίες για την ύπαρξη του ομαδικού τάφου τους να είναι συγκεκριμένες για περιβόλι στον Άγιο Μέμνονα.
Μέχρι σήμερα όμως η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ) δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση στην περίκλειστη περιοχή Αμμοχώστου, την οποία ο τουρκικός στρατός είχε ορίσει ως στρατιωτική περιοχή. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ πιθανόν αύριο να περάσει ο Τούρκος Πρόεδρος Τάγιπ Ερντογάν στο πλαίσιο της παράνομης επίσκεψής του στα κατεχόμενα για πραγματοποίηση «πικ-νικ». Πάνω από τους ομαδικούς τάφους παιδιών και αμάχων οι οποίοι εκτελέστηκαν ομαδικώς από μέλη του τουρκικού στρατού κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και κάποιες ακόμα μέρες μετά την κατάληψη της πόλης του Ευαγόρα. Πέραν όμως αυτού, πλέον με τις παράνομες ενέργειες που γίνονται υπάρχει περίπτωση να χαθούν στοιχεία, δυσκολεύοντας το έργο ανεύρεσής τους.
Η περίπτωση αυτή, η οποία είναι χαρακτηριστική των σφαγών που έγιναν από τον τουρκικό στρατό τόσο εντός της πόλης, όσο και στην περιοχή γνωστής ως «Περβόλια της Πέρτζενας», αφορά πέντε ενήλικες άμαχους, ένα ανήλικο αγόρι και πέντε παιδιά. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την περίπτωση των Ανδριάνα Κυριάκου 56 ετών, Κυριάκου Γιωργαλλή 51 ετών, Ιωνά Σάββα 58 ετών, Ανδρονίκης Σάββας 56 ετών, Ανδρέα Κυριάκου 5 ετών, Κίκας Κυριάκου και Μαρίας Κυριάκου 3 ετών (δίδυμες), Κούλας Αναστασίου 12 ετών, Χριστάκη Ανδρέου 9 ετών, Σωτήρας Ανδρέου 34 ετών και Τάσου Ανδρέου 15 ετών.
Σύμφωνα με τις αναφορές και τις μαρτυρίες που υπάρχουν, η εκτέλεσή τους έγινε σε περιβόλι κοντά στην περιοχή του Αγίου Μέμνονα. Σοκάρει η μαρτυρία γυναίκας, η οποία εκ θαύματος διασώθηκε όταν τραυματίστηκε και προσποιούμενη τη νεκρή διέφυγε τρέχοντας από τα περβόλια μέχρι που έφτασε στις ελεύθερες περιοχές και διασώθηκε από δύο Ελληνοκύπριους στρατιώτες. Στη σχετική κατάθεσή της στις Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«(…) Μετά τρία τέταρτα περίπου μας έπιασαν όλους και μας ωδήγησαν εις ένα περβόλι το πρώτον προς τον Άγιο Μέμνωνα. Μας εχώρισαν 2-2 μας επήραν κοντά στο λάκκον της μηχανής όπου είχεν ένα τσιατίρι και άρχισαν να μας πυροβολούν. Εγώ μόλις άκουσα την πρώτην ριπήν, έπεσα χαμαί διότι επληγώθηκα εις την αριστερήν ωμοπλάτην με τρεις σφαίρες. Ήμουν ζωντανή αλλά επροσποιήθηκα την πεθαμένην. Εκεί ερρίξαν πολλούς πυροβολισμούς και εσκοτώσαν όλους όσους μας επήραν εκεί ως και τα μωρά. Μετά έφυγαν οι Τούρκοι. Δηλαδή, εκεί εσκοτώθηκαν η πεθερά μου, ο πεθερός μου, ο κ. Σαββής με την γυναίκα του η κ. Θεοδώρα, η κουνιάδα μου – με τα μωρά της Κούλλα, Τάσον και Τάκην.
Εκεί έμεινα κρυφτή ως και 10 λεπτά που έφυγαν οι Τούρκοι και παρ’ όλον που είχα αιμορραγία, εσηκώστηκα και έφυγα. Επρόσεξα ότι η κ. Θεοδώρα ήταν πουκάτω στην πορτοκαλιά και μου εμίλησεν. Της είπα νάρτη μαζί μου και μου είπεν: ‘’Δεν μπορώ’’. Δεν είδα που ήταν πληγωμένη. Όλοι άλλοι ήταν πεθαμένοι ως και τα μωρά. Η πεθερά μου ήταν ζωντανή και με ακολούθησεν ως την άκρη του περβολιού, αλλά έμεινεν εκεί διότι εξαντλήθηκεν και δεν μπορούσεν να με ακολουθήση. Την εγκατέλειψα εκεί και συνέχισα όλον περβόλια. Θα πέρασα 25-30 περβόλια και έφθασα στο τελευταίον περβόλι οπότε ηύρα ένα χωράφι που υπήρχαν θαμωνιές (μπάλες).
Εκεί εξαντλήθηκα και άρχισα να χάνω τις δυνάμεις μου, οπότε κατά καλήν μου τύχην επερνούσαν δύο στρατιώτες δικοί μας πάνω στην μοτοσικλέτταν, με είδαν, με έβαλαν πάνω στην μοτόραν και με επήραν εις το φυλάκιον τους μου έδωσαν νερό, με ετύλιξαν μές σε μια πατανία και με έβαλαν μέσα σε ένα λαντ-ρόβερ και με έφεραν στην Ορμήδεια. Εκεί έτυχα των Πρώτων Βοηθειών και ακολούθως μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο Λάρνακας…» (…).
