Λένε πως η ανάμνηση είναι η σκιά της ευτυχίας…Οι έντονες αναμνήσεις σε κάποιες περιπτώσεις δεν συνδέονται με πράγματα και καταστάσεις που σημάδεψαν την ζωή μας. Υπάρχουν στιγμές τις οποίες την εποχή που τις βιώναμε έμοιαζαν απλές και ασήμαντες. Αρκετά χρόνια μετά αποδεικνύονται ανθεκτικές λόγω της μοναδικότητας τους, αλλά και επειδή πρόσφεραν χαρά, ικανοποίηση και ευθυμία.
Τσίχλες, καραμέλες και γλειφιτζούρια. Γλυκές απολαύσεις που δημιουργούσαν ανυπομονησία μέχρι την επόμενη επίσκεψη μας στα περίπτερα και μπακάλικα της γειτονιάς μας! Η δική μου παιδική “αλητεία” ήταν τσίχλες στη δεκαετία του ’80 σε σχήμα τσιγάρου με την τσίχλα να μοιάζει με τσιμέντο όταν την μασούσες. Πόσοι πιτσιρικάδες υποδύομασταν τους καπνιστές; Και γιατί το κάναμε αυτό δεν έχω καταλάβει ακόμη…
Melody Pops & Whistle Pops
Τα πιο αναγνωρίσιμα γλειφιτζούρια με ατού το σφύριγμα. Κόκκινα, καραμελένια με γεύση φράουλα. Τραβούσες το εσωτερικό πλαστικό καλαμάκι την στιγμή που φυσούσες το γλειφιτζούρι και απολάμβανες εκτός από γεύση και μουσική.
Γλειφιτζούρι κοκοράκι
Λύση ανάγκης που έβρισκες κυρίως σε γιορτές και πανηγύρια. Γλειφιτζούρι σε κόκκινο χρώματος και σχήμα κοκοριού. Υπάρχουν καλύτερα;
Καραμέλες PEZ
Τις έβρισκες κυρίως σε αεροδρόμια και στα Super Market. Θύμιζε τα «μεζάκια», αλλά με κάθε πακετάκι προσφέρονταν και χαρακτηριστικές φιγούρες από καρτούν.
Tubble Gum
Τσίχλα σε σωληνάριο που ρύθμιζες πιέζοντας το την ακριβή ποσότητα που θα καταβρόχθιζες. Δύσκολα αντιστεκόσουν στην γεύση του. Όταν τελειώνε πάντα ήμουν σίγουρη πόσο λίγο είχε ακόμη μέσα. Ένα τρικ που έκανα το έκοβα με το ψαλίδι για να το μαζέψω με το κουταλάκι του καφέ! Πόσο λιχούδα τελικά!
Καραμελάκια Tic-Tac
Σε σχήμα λευκής κάψουλας. Κυκλοφορούν ακόμη σε γεύση πορτοκάλι και μέντα. Αυτά και αν είναι ακόμη εθιστικά!
