Την συναντώ εντελώς συμπωματικά, στη Λάρνακα. Η Στέφανη Κρασσά είναι ένα πλάσμα τόσο ευλογημένο και δημιουργικό. Ήταν μόλις τεσσάρων χρόνων όταν τραγούδησε για πρώτη φορά μπροστά σε κόσμο. Τις αξεπέραστες μελωδίες του Walt Disney διαδέχτηκαν τα κλασσικά musical του Fred Aster και Gene Kelly και συχνά τα απογεύματα η Στέφανη χόρευε με τα βινύλια της μαμάς στους ρυθμούς της disco. Το πάθος της για το τραγούδι την οδήγησε στην σκηνή, συμμετέχοντας, στις σχολικές παραστάσεις και στις παιδικές χορωδίες.
Στην ηλικία των έξι επιλέχθηκε να συμμετάσχει στη παιδική χορωδία «Μαγικό Μπαλόνι». Στα δεκαοχτώ, ακολούθησε τον κλάδο των Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Kingston University του Λονδίνου, μια κατεύθυνση η οποία διεύρυνε το πνεύμα της και της άνοιξε τον δρόμο στα μουσικά καλέσματα τα οποία την ακολούθησαν σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.
Επιστρέφοντας απ’ το Λονδίνο, η Στέφανη παρακολούθησε σεμινάρια φωνητικής τέχνης με καθηγήτρια την Julie Massino στο εργαστήρι φωνητικής του ομίλου ΑΝΤ 1 καθώς και τα εξής μαθήματα: Κινησιολογία, Θεωρία της Μουσικής και Ορθοφωνία.
Επιπλέον, υπήρξε μέλος της ομάδας τραγουδιστών των εκπομπών «Θα πεις και ένα τραγούδι» και «Amstel Live».
Η Στέφανη έχει δουλέψει σε μερικά από τα μεγαλύτερα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας όπως: Ιερά Οδός, Διογένης Studio, Βοτανικός, Θάλασσα καθώς και στο Σταυρό του Νότου.
Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως τους: Πασχάλη Τερζή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Χρήστο Δάντη, Έλενα Παπαρίζου, Πέγκυ Ζήνα, Νίκο Κουρκούλη, Γιώργο Μαζωνάκη, Έλλη Κοκκίνου και με προσωπικότητες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης οπώς τον Νικό Αλιαγα και τον Ανδρέα Μικρούτσικο.
Το 2008 προτάθηκε ως «Τραγουδίστρια Της Χρονιάς» στα βραβεία «Γυναίκες Της Χρονιάς» που διοργανώνει το περιοδικό Madame Figaro Κύπρου.
Διαμέσου της μουσικής διαδρομής της, η Στέφανη, εντάσσεται στα είδη μουσικης: funky soul και jazz τα οποία ερμηνεύει μέχρι σήμερα.
Σε θυμόμαστε από το «Μαγικό μπαλόνι». Ωραίες εποχές, που έβγαζαν ταλέντα μέσα από διαδικασίες τόσο «γλυκιές» πέρα από μάρκετιγκ, τηλεθεάσεις κλπ.
Ναι θα συμφωνούσα μαζί σου. Στην ηλικία των έξι συμμετείχα στη παιδική χορωδία «Μαγικό Μπαλόνι» με τραγούδι του Μάριου Τόκα και του Κώστα Μόντη. Βλέποντας την κλίση και την αγάπη που είχα στο τραγούδι, οι γονείς μου, με παρότρυναν να φοιτήσω στο Σύγχρονο Ωδείο Κύπρου, παράρτημα του Μουσικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησα με διάκριση στο Τραγούδι.
Πώς προέκυψε το τραγούδι «Μίλα μου» και ποια η «διαδρομή» του;
Το τραγούδι που συνυπογράφω με τον καλό μου φίλο Αλέξη Μελετίου γεννήθηκε εντελώς αυθόρμητα αφού ξαναβρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια που έλειπε /ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τον Αλέξη Μελετίου βρεθήκαμε για πρώτη φορά μουσικά, πριν 15 χρόνια όταν γράψαμε μαζί 2 τραγούδια τα οποία αργότερα κυκλοφόρησαν στην πρώτη δισκογραφική μου δουλειά. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα γύρω από το άνοιγμα της Αμμοχώστου εμπνευστήκαμε και δημιουργήσαμε αυτό το πανέμορφο τραγούδι εκπροσωπώντας την αγωνία και τον πόθο των Αμμοχωστιανών για επιστροφή στα σπίτια τους. Όντας παιδιά Αμμοχωστιανών μπορέσαμε να εκφράσουμε τον πόνο και την αγανάκτηση των συμπολιτών μας διάμεσου της μουσικής μας.
Μουσική, παραγωγή και ενορχήστρωση: Αλέξης Μελετίου
Στίχοι και ερμηνεία: Στέφανη Κρασσά
Βίντεο: Πάμπος Χαραλάμπους
Ποια ήταν τα συναισθήματα σου με το άκουσμα του ανοίγματος της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων;
Πόνος και αγανάκτηση, συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από τους στίχους του τραγουδιού. Μπορεί να μην έχω μεγαλώσει στην πόλη της μητέρας μου αλλά έχω βιώσει τα συναισθήματα της μητέρας μου και της γιαγιάς μου μέσα από τις αφηγήσεις και τις ιστορίες τους για τον τόπο τους. Αυτός είναι ο λόγος που το τραγούδι έχει τον τίτλο μίλα μου, παρουσιάζει μια από τις πολλές φορές που ζητούσα από την μαμά, την γιαγιά, την θεία να μου μιλήσουν για την Αμμόχωστο, αυτές θυμόντουσαν και εγώ απλά απολάμβανα τις όμορφες και άλλοτε πονεμένες εικόνες που μου χάριζαν οι ιστορίες τους.
Εργάζεσαι στο χώρο του Hospitality. Δύσκολη χρονιά για όλους μας, αλλά κυρίως για το χώρο της εστίασης και της φιλοξενίας.
Ακριβώς. Η χρόνια αυτή ήταν πολύ δύσκολη για τον κλάδο του hospitality. Ο τουρισμός, στον οποίο βασίζεται ο κλάδος μας χτυπήθηκε από τις επιπτώσεις που επέφερε η πανδημία. Η παραμονή μου στο σπίτι και η απώλεια εργασίας με οδήγησαν πίσω στην παλιά μου αγάπη την μουσική. Άρχισα να μελετώ ξανά πιάνο να γράφω στίχους και να δημιουργώ. Δυστυχώς δεν ήταν εφικτό να επανατοποθετηθώ στα εγχώρια live δρώμενα λόγω των απαγορεύσεων κυκλοφορίας και λειτουργίας νυχτερινών μαγαζιών. Πολύ δύσκολη περίοδος είναι και για όλους τους συνάδελφους καλλιτέχνες που σταμάτησαν τις εμφανίσεις τους λόγω των μέτρων.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
