Στις 4 Aυγούστου,2020 λίγο μετά τις 6 μ.μ., ο Johnny Saadé και οι γιοι του Sandro και Karim συναντήθηκαν στο γραφείο του στον όγδοο όροφο ενός κτιρίου στην οδό Pasteur στη γειτονιά Gemmayzeh της Βηρυτού. Η οικογένεια των αμπελουργών διαθέτει δύο κτήματα – το Chateau Marsyas 600 στρεμμάτων στην κοιλάδα Beqaa του Λιβάνου και το Bargylus 120 στρεμμάτων στη Συρία – αλλά τα γραφεία επιχειρήσεων και διαχείρισης βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη του μισού μιλίου από το λιμάνι της Βηρυτού. Από τα παράθυρά τους, είχαν παρατηρήσει μια φωτιά να ξεκινά στο λιμάνι.
«Μπορούσαμε προφανώς να τη δούμε από εκεί που στεκόμασταν, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι μια έκρηξη τέτοιου μεγέθους θα μπορούσε να επεκταθεί λίγο αργότερα», εξηγεί ο Karim Saadé. Η έκρηξη πυροδοτήθηκε όταν η φωτιά έφτασε τους 2.750 τόνους νιτρικού αμμωνίου. Η έκρηξη ισοπέδωσε ολόκληρα τμήματα της πόλης. Η Βηρυτός κουνήθηκε σαν να είχε πληγεί από σεισμό μεγέθους 3,3.
“Όταν συνέβη η έκρηξη, ο πατέρας μου και ο αδερφός μου πετάχτηκαν αρκετά μέτρα από εκεί που κάθονταν”, δήλωσε ο Karim. “Μας πήρε 45 λεπτά για να μεταφέρουμε τον πατέρα μας έξω από το κτίριο, καθαρίζοντας τα συντρίμμια καθώς βγαίναμε και μπορέσαμε να βρούμε το δρόμο, παρά τους τοίχους που πέφταν γύρω μας”, εξήγησε ο Κάριμ. “Είναι πραγματικά ένα θαύμα που όλοι επιζήσαμε από αυτήν την έκρηξη.” Στο δρόμο, επικρατούσε το χάος. Τελικά βρήκαν ένα αυτοκίνητο που τους μετέφερε στο νοσοκομείο.
Το νιτρικό αμμώνιο ήταν το εγκαταλελειμμένο φορτίο ενός ρωσικού φορτηγού πλοίου που είχε κάνει μια μη προγραμματισμένη παράκαμψη στη Βηρυτό το 2013, όταν ο ιδιοκτήτης ξέμεινε από χρήματα και το πλήρωμα παραιτήθηκε λόγω στέρησης πληρωμών. Οι αρχές γνώριζαν τον κίνδυνο, αλλά ανέβαλλαν την απομάκρυνση των χημικών ουσιών. Η έκρηξη σκότωσε 204 άτομα, τραυμάτισε 6.500 και άφησε 300.000 άστεγους. Οι ζημιές εκτιμήθηκαν σε 15 δισεκατομμύρια δολάρια. “Η έκρηξη της Βηρυτού άφησε την πόλη σε μια κατάσταση καταστροφής που δεν έχουμε ακόμη πλήρη εικόνα του τι συνέβη”, δήλωσε ο Karim.
Ο Τζόνι πέρασε 11 μέρες στην εντατική και άλλες δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άρχισε ο τρύγος. Δείχνοντας το ίδιο πείσμα που διακατέχει την οικογένεια μέσα από πολέμους, πολιτικές και οικονομικές αναταραχές, ο Σάντρο και ο Κάριμ μετέτρεψαν το δωμάτιο νοσοκομείου του πατέρα τους σε ένα ανεπίσημο κέντρο διοίκησης για τη διαχείριση της συγκομιδής.
«Σε ένα «κανονικό» έτος, θα πηγαίναμε στο Chateau Marsyas, τον αμπελώνα μας στην κοιλάδα Beqaa, στις 5 το πρωί για να ξεκινήσουμε τη συγκομιδή», δήλωσε ο Karim. “Φέτος έπρεπε να επιβλέψουμε ολόκληρη τη διαδικασία μέσω τηλεφώνου!”
Εκτός από αυτό, είχαν να αντιμετωπίσουν και την ήδη περίπλοκη υλικοτεχνική κατάσταση της συγκομιδής στη βορειοδυτική Συρία, σε ένα έθνος που εξακολουθεί να βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο. Όταν οι συνθήκες κατέστησαν αδύνατο το ταξίδι στον αμπελώνα, ο Sandro και ο Karim άρχισαν να διαχειρίζονται το κτήμα από απόσταση. “Το Bargylus είναι πλήρως λειτουργικό και η παραγωγή δεν έχει διακοπεί ακόμη και κατά τις πιο δύσκολες μέρες του Συριακού πολέμου – ο αμπελώνας έχει βομβαρδιστεί πολλές φορές”, δήλωσε ο Karim.
Παρά τον κίνδυνο, αρνούνται να αφήσουν τους αμπελώνες τους που βρίσκονται με ένα αρχαίο terroir από ασβεστόλιθο, πυριτόλιθο και πηλό όπου καλλιεργούν Syrah, Merlot, Cabernet Sauvignon, Sauvignon Blanc και Chardonnay. Αυτό που βρήκαν ως λύση ήταν η μεταφορά μικρών παρτίδων από σταφύλια με ταξί στα γραφεία τους στη Βηρυτό για να δοκιμάσουν τα δείγματα και να καθορίσουν την ημερομηνία συγκομιδής για κάθε αμπελοτεμάχιο. «Φέτος, λόγω της καταστροφής των γραφείων μας, έπρεπε να δοκιμάσουμε τα δείγματα σταφυλιών Bargylus στο δωμάτιο του νοσοκομείου του πατέρα μας στη Βηρυτό», δήλωσε ο Karim. Ως οικογένεια, έχουμε συνηθίσει σε πολύ περίπλοκες καταστάσεις. Διαχειριζόμαστε εξ αποστάσεως το Bargylus από τη Βηρυτό από την αρχή του πολέμου εκεί. Έχουμε ασχοληθεί με τον έλεγχο των τραπεζικών κεφαλαίων στο Λίβανο “, δήλωσε ο Karim. Οι ισχύοντες τραπεζικοί νόμοι στη χώρα εμποδίζουν τη μεταφορά χρημάτων εκτός της χώρας, καθιστώντας δύσκολη την πληρωμή προμηθευτών μπουκαλιών, ετικετών και δρύινων βαρελιών στην Ευρώπη.” Έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε πλέον και την ανασφάλεια στον Λίβανο, η οποία κορυφώθηκε με την έκρηξη στο λιμάνι, και τελικά αντιμετωπίζουμε και την πανδημία COVID-19. ”
Λόγω της πανδημίας, οι εργαζόμενοι και στα δύο οινοποιεία εργάζονται σε βάρδιες, διατηρώντας μικρό αριθμό εργαζομένων που είναι σε ετοιμότητα. “Μεταξύ του πολέμου στη Συρία και της αστάθειας στον Λίβανο, πιστεύουμε ότι έχουμε” δυστυχώς “αποκτήσει δεξιότητες και ένα είδος expertise στο πολεμικό κρασί, δηλαδή στην διαχείριση αμπελώνων σε πολύ ασταθή περιβάλλοντα, μια εμπειρία που έχουμε ήδη αρχίσει να μοιραζόμαστε με μερικούς από τα τους συναδέλφους μας οινοπαραγωγούς στο εξωτερικό “, είπε ο Karim.
Υπό αυτές τις εξαιρετικές συνθήκες, οι Saadés κάνουν 4.000 κιβώτια στο Bargylus και 12.500 κιβώτια στο Chateau Marsyas, συμπεριλαμβανομένων των κύριων ετικετών και μιας μεσαίας γκάμας κόκκινων και λευκών που παράγουν σαν B-Qā de Marsyas. Εξάγουν τα κρασιά τους σε 26 χώρες. Ο Τζόνι βγήκε από το νοσοκομείο και άρχισαν να ξαναχτίζουν τα γραφεία στη Βηρυτό, ενοικιάζοντας προσωρινές εγκαταστάσεις. Και συνεχίζουν να ταξιδεύουν μια ώρα με το αυτοκίνητο στο Chateau Marsyas στην κοιλάδα Beqaa. “Όσο για τον Bargylus, μόνο το μέλλον θα δείξει τι θα απογίνει.”
Kύρια φωτο: Sandro & Karim Saade
Πηγή: winespectator
